Ο Ούντο Φόιγκτ, αρχηγός τού ακροδεξιού NPD, είναι το μαύρο πρόβατο του

γερμανικού κατεστημένου· εν όψει όμως των εκλογών του 2006, είναι πολύ

προσεκτικός.

Ούντο Φόιγκτ: «Ο Χίτλερ ήταν μεγάλος, ο δικηγόρος μου δεν με αφήνει να πω περισσότερα»…»

«Ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ένας μεγάλος δημόσιος άνδρας της Γερμανίας. Αν μπορείς

να λες τον Τσώρτσιλ «μεγάλο Βρετανό», αν μπορείς να «βγάζεις» ήρωα τον Μέγα

Αλέξανδρο, τότε πρέπει να μπορείς να πεις το ίδιο και για τον Χίτλερ. Ο

δικηγόρος μου, μού έχει πει να μην λέω περισσότερα απ’ αυτό». Εις βάρος του

Ούντο Φόιγκτ, του επικεφαλής τού ακροδεξιού Εθνικού Κόμματος της Γερμανίας

(NPD), διεξάγεται δικαστική έρευνα για εγκωμιασμό των ναζί. Και μια ποινική

δίκη θα μπορούσε να τον φιμώσει, την ώρα που η Γερμανία προετοιμάζεται για τις

εκλογές του 2006 και ενώ – μάλιστα – ο Φόιγκτ βρίσκει απήχηση, ιδιαίτερα

μεταξύ των νεαρών Ανατολικογερμανών. Τον περασμένο μήνα, στην επέτειο τού

βομβαρδισμού της Δρέσδης, 8.000 νεοναζί έκαναν σιωπηλή πορεία στην πόλη και

φάνηκε πως έχουν τη συμπάθεια πολλών πολιτών…

Το επόμενο ραντεβού των νεοναζί είναι οι εορτασμοί για την 60ή επέτειο της

παράδοσης της ναζιστικής Γερμανίας, στις 8 Μαΐου. Την ημέρα εκείνη, το NPD

σχεδιάζει να οργανώσει πορεία στην πύλη του Βρανδεμβούργου, στο Βερολίνο, με

σύνθημα: «Δεν έχουμε τίποτε να γιορτάσουμε». H κυβέρνηση επιδιώκει την

απαγόρευση της πορείας αυτής. Προσφάτως, το γερμανικό Κοινοβούλιο διαπίστωσε

πως «οι συγκεντρώσεις ακροδεξιών αυξάνονται σταθερά και μοιάζουν, όλο και

περισσότερο, με τις πορείες του ναζιστικού καθεστώτος».

Ο πατέρας τού Φόιγκτ ήταν ένας εθνικιστής στρατιώτης, που επέστρεψε στη

Γερμανία – έπειτα από χρόνια αιχμαλωσίας στην ΕΣΣΔ – για να γίνει οδηγός των

βρετανικών δυνάμεων. H οικογένεια ζούσε σε βρετανικό στρατόπεδο και ο νεαρός

Ούντο κατέληξε να νιώθει περιφρόνηση για την υποτέλεια των Γερμανών στους

νικητές. Στα 16 του εντάχθηκε στο NPD και το 1996 έγινε αρχηγός του. Από τη

θέση αυτή κατάφερε να χαλιναγωγήσει τους ρατσιστές σκίνχεντς, τους οποίους

στρατολογούσε από τις παμπ και τους υπέβαλλε σε, στρατιωτική σχεδόν,

πειθαρχία. «Πάνω από εξακόσιοι πέρασαν από τα κέντρα εκπαίδευσης του κόμματος

και πολλοί έχουν γίνει στελέχη της ηγεσίας μας», λέει.

Πενήντα δύο χρόνων σήμερα, έχει μετατρέψει το κόμμα, από φερέφωνο πικραμένων

βετεράνων του πολέμου, σε «μια ριζοσπαστική φωνή της σιωπηλής πλειοψηφίας».

«Είμαστε παντού», είναι το σύνθημά του στις συγκεντρώσεις. Και για την

οικονομική κρίση της Γερμανίας προτείνει «εθνικές λύσεις» – απλές, ρατσιστικές

και εκβιαστικές. «Στους Τούρκους που έχουν ζήσει εδώ για 20 ή 30 χρόνια, θα

επιστρέψουμε αυτά που έχουν πληρώσει για εθνική ασφάλιση, γύρω στα 120.000

ευρώ – ως ένα εφ’ άπαξ – και μετά θα τους πούμε να επιστρέψουν στην πατρίδα

τους», εξηγεί. «Είναι πολλά χρήματα για μια χώρα όπως η Τουρκία, όπου ο μέσος

μισθός είναι 250 ευρώ τον μήνα. Θα τους στείλουμε πίσω πλούσιους. Δίκαιο δεν είναι;».