Ο Σταμάτης Φασουλής περνάει στον λαιμό του Νίκου Καρδώνη τον χρυσό σταυρό

στον οποίο «μεταφράζεται» το Βραβείο Χορν

Ο Νίκος Καρδώνης είναι ο πέμπτος νέος Έλληνας ηθοποιός που – επάξια – τιμήθηκε

με το Βραβείο Χορν, για την ερμηνεία του την θεατρική σεζόν 2003 – 2004 στο

«Αυτό που δεν τελειώνει – Εκδοχή II», δραματοποιημένη ποίηση σε σκηνοθεσία

Στάθη Λιβαθινού, που παρουσιάζεται ακόμη στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού

Θεάτρου.

Αναμενόμενο βέβαια το όνομά του για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, μια και

ήταν για τρίτη συνεχή (!) χρονιά υποψήφιος. Αυτή τη φορά μαζί με τους εξίσου

ικανούς Νίκο Γιαλελή, Κωνσταντίνο Παπαχρόνη και Γιάννο Περλέγκα. Εξάλλου και ο

ίδιος, παραλαμβάνοντας, από τον Κώστα Βασαρδάνη που τιμήθηκε πέρσι και από τον

Σταμάτη Φασουλή, στον οποίο οφείλεται η καθιέρωση του Βραβείου στη μνήμη του

Δημήτρη Χορν, τον σταυρό του σπουδαίου ηθοποιού – αυτό είναι το Βραβείο –

έκανε χιούμορ επί του θέματος: «Και το Λόουερ με την τρίτη το πήρα!».

Πέμπτη απονομή, κι αυτή, που την επιμελήθηκαν ο Σταμάτης Φασουλής και ο

Θεοδόσης Ισαακίδης, ήταν η πιο λαμπερή. Πολύς κόσμος στο θέατρο «Χορν»,

παρόντες, μεταξύ πολλών άλλων, ο Κώστας Λαλιώτης, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο

Γιώργος Λιάνης με την Κοραλία Καράντη, η Ελένη Κούρκουλα, η Ρένη Πιττακή, η

Νόνικα Γαληνέα, η Μπέττυ Αρβανίτη, ο Στέφανος Κυριακίδης, η Μαρινέλλα, ο

Γιώργος Νταλάρας, η Στέφανι Χορν, γυναίκα του αείμνηστου Γιάννη Χορν, αδελφού

του Δημήτρη, ο οποίος έγινε η αφετηρία του επαμειβόμενου Βραβείου με το

κεφάλαιο που είχε καταθέσει, φλας, κάμερες… Αλλά πέρα από λαμπερή τα λόγια

της Λυδίας Κονιόρδου και του Γιώργου Κιμούλη την έκαναν και ουσιαστική.

Με ζεστασιά και χιούμορ άνοιξε τη βραδιά ο οικοδεσπότης Σταμάτης Φασουλής – «ο

μεγάλος ηθοποιός δεν πεθαίνει. Ζει μέσα από τη συντεχνία. H ίδια η συντεχνία

επί σκηνής δεν τον αφήνει να ξεχαστεί. Τον κουβαλάει μαζί της και τον

παραδίδει από γενιά σε γενιά».

Συνέχισε ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, μέλος μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου, την

Αντιγόνη Καράλη, τη Λυδία Κονιόρδου και τον Σταμάτη Φασουλή της επιτροπής του

Βραβείου, ο οποίος αναφέρθηκε «στη σκυτάλη της φώτισης» που παραδίδει ο ένας

ηθοποιός στον άλλο.

H Λυδία Κονιόρδου μίλησε για την απουσία της Δασκάλας της, της γλυκιάς και με

χιούμορ Ελένης Χατζηαργύρη, μέλους της επιτροπής τα τέσσερα πρώτα χρόνια,

φανέρωσε την ιστορία ενός δαχτυλιδιού που ξεκινάει από το 1900 και τον Θωμά

Οικονόμου και, χέρι με χέρι, έφτασε στον Δημήτρη Χορν που της το χάρισε και

διάβασε το γράμμα που τής είχε τότε στείλει.

Ο Γιώργος Κιμούλης θυμήθηκε τη βραδιά που στο ίδιο θέατρο έκλαιγε μαζί με τον

Σταμάτη Φασουλή βλέποντας τον Χορν να παίζει τον Σόλνες του Ίψεν που τώρα

ερμηνεύει ο ίδιος – «ο Χορν ήξερε να θαυμάζει» τόνισε.

H εκδήλωση έκλεισε με την απονομή που συνοδεύθηκε από χειροκρότημα θερμό και

ιαχές και «άξιος!» από τα παιδιά της Πειραματικής.