Το ξενοδοχείο Μπουρζ Αλ Αράμπ είναι το σήμα κατατεθέν του Ντουμπάι. Ίσως σε

λίγα χρόνια να μην ξεχωρίζει ανάμεσα στο δάσος των ουρανοξυστών

Είκοσι ορόφους πάνω από τους δρόμους του Ντουμπάι διακρίνονται οι λιλιπούτειες

φιγούρες εργατών που δουλεύουν μέρα – νύχτα, συμβάλλοντας καταλυτικά στη

μεγαλύτερη κατασκευαστική έκρηξη της Μέσης Ανατολής. Εργάτες από τη Νότια Ασία

κοπιάζουν μέσα στο δάσος των γερανών που έχει αναπτυχθεί δίπλα στον κατά το

ήμισυ κατασκευασμένο ουρανοξύστη πάνω στην παραλία Τζουμεΐρα. O

κατασκευαστικός οργασμός που επικρατεί στην περιοχή αυτή λειτουργεί ως

μαγνήτης για όσους – από Αφγανούς πολέμαρχους έως την Εθνική Αγγλίας –

ελπίζουν να βγάλουν χρήματα αγοράζοντας γη. Οι σεΐχηδες ηγέτες του Ντουμπάι

σκοπεύουν να το καταστήσουν εμπορική πρωτεύουσα της Μέσης Ανατολής, οπότε

είναι λογικό που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια δεκάδες ουρανοξύστες και χιλιάδες

συγκροτήματα πολυκατοικιών. H ραγδαία κατασκευαστική ανάπτυξη έχει προσελκύσει

ολόκληρη στρατιά εργατών από την Ινδία, το Πακιστάν και το Μπανγκλαντές.

Πρόκειται για ανειδίκευτους εργάτες που μοχθούν επί χρόνια, μακριά από τις

πατρίδες και τις οικογένειές τους, για να βγάλουν σαράντα ευρώ τον μήνα.

Αντιθέσεις. Σε αντίθεση με τους 100.000 ευνοημένους Βρετανούς πολίτες

κατοίκους του Ντουμπάι που ζουν μέσα στον πλούτο, οι Ασιάτες εργάτες ζουν μέσα

στη φτώχεια και την αθλιότητα, ενώ απαγορεύεται να μπαίνουν στα φανταχτερά νέα

εμπορικά κέντρα, τα νέα γήπεδα του γκολφ και τα υπερπολυτελή νέα εστιατόρια.

Οι εργάτες αυτοί στοιβάζονται ανά έξι σε ένα μικρό δωμάτιο. Αναγκάζονται να

ζήσουν χωρίς κλιματιστικά σε μια χώρα όπου το καλοκαίρι οι θερμοκρασίες

ξεπερνούν τους πενήντα βαθμούς Κελσίου και έχουν άδεια να επιστρέψουν στα

σπίτια τους για να δουν τις οικογένειές τους μονάχα μία φορά κάθε δύο χρόνια.

Συχνά πέφτουν θύματα των εργοδοτών τους και υφίστανται εκμετάλλευση και

κακοποίηση – ενίοτε και σεξουαλική. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ούτε φωνή ούτε

δικαιώματα.

Βέβαια, κάποιοι από αυτούς ευδοκιμούν και βγάζουν χρήματα στο Ντουμπάι. Αλλά η

αγορά εργασίας αυτού του εμιράτου μοιάζει πολύ με το παλιό αποικιοκρατικό

σύστημα που είχαν επιβάλει οι παλιοί αφέντες του, οι Βρετανοί. Και σήμερα,

όπως και τότε, οι Ασιάτες εργάτες αναγκάζονται να συναινέσουν σε ένα ιδιότυπο

καθεστώς δουλείας. Τα δικαιώματά τους… εξαφανίζονται στο αεροδρόμιο, όπου οι

πράκτορες που τους προσλαμβάνουν παίρνουν τα διαβατήρια και τις ταυτότητές τους.

Τελευταία Νέα