Αναζήτηση
Οι αντάρτες…
… που βγήκαν από τη ζούγκλα της Ουρουγουάης πριν από 20 χρόνια, σήμερα
παίρνουν στα χέρια τους τη διακυβέρνηση της χώρας τους χωρίς να ρίξουν ούτε
μια ντουφεκιά. Ο νέος πρόεδρος του Κογκρέσου είναι ο Χοσέ Μούχικα, ένας από
τους αρχηγούς της μεγαλύτερης οργάνωσης του μετώπου που κέρδισε τις εκλογές:
των Τουπαμάρος, που σήμερα πια είναι ένα πολιτικό κόμμα, αλλά παραμένει το
ίδιο δραστήριο όπως στη δεκαετία του 1960, όταν ήταν αντάρτικο κίνημα
(«τρομοκρατικό» κίνημα, θα το λέγαμε σήμερα). Ο Μούχικα κουβαλάει στην πλάτη
του 15 χρόνια φυλακής – κάποια από αυτά τα πέρασε μέσα σε ένα ξεροπήγαδο όπου
τον είχαν ρίξει οι δικτάτορες που κυβέρνησαν την Ουρουγουάη από το 1973 έως το
1985. Στην παρέλαση για την ορκωμοσία της νέας, σοσιαλιστικής κυβέρνησης της
χώρας απέδωσε τιμές το Τάγμα Φλόριντα, το ίδιο εκείνο τάγμα που κρατούσε
φυλακισμένο τον Μούχικα στη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας. «H ζωή έχει
γυρίσματα», λέει ο ίδιος, «τέτοια που δεν θα μπορούσε να τα σκαρφιστεί ούτε ο
πιο ευφάνταστος συγγραφέας».
H νέα κυβέρνηση…
|
|
… της Ουρουγουάης συμπληρώνει τον πολιτικό χάρτη της περιοχής εντελώς
διαφορετικά από εκείνο που είχαν φανταστεί οι νεοφιλελεύθεροι «χαρτογράφοι»
της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στη δεκαετία του
1990. H αίσθηση της αλλαγής ήταν διάχυτη στα πλήθη που ξεχύθηκαν στους δρόμους
του Μοντεβιδέο, για να γιορτάσουν το ιστορικό γεγονός, που συνέπεσε με την
εικοστή επέτειο από την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας. Ο νέος πρόεδρος
της χώρας Ταμπαρέ Βάσκες ξεκαθάρισε πως οι βασικοί στόχοι της κυβέρνησής του
είναι δύο: να συσφίξει τις εμπορικές σχέσεις της χώρας του με τις χώρες της
περιοχής και με την Ευρωπαϊκή Ένωση και να αποτινάξει τον βρόχο των επαχθών
δανείων που φόρεσαν στον λαιμό των Ουρουγουανών τα δυο ευαγή ιδρύματα της
Ουάσιγκτον: η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
H κυριαρχία…
… του μετώπου των Τουπαμάρος που κέρδισε τις εκλογές στην Ουρουγουάη είναι
απόλυτη. Σε αυτό διαφέρει από άλλες αριστερές κυβερνήσεις της περιοχής. Στη
Βραζιλία, ο πρόεδρος Λούλα κυβερνάει με έναν ασταθή συνασπισμό, όπου το κόμμα
του είναι μειοψηφία. Στην Αργεντινή, ο πρόεδρος Κίρχνερ είναι κληρονόμος της
κεντροαριστερής παράδοσης του Χουάν Περόν, αλλά πριν από δέκα χρόνια η
κεντροδεξιά πτέρυγα του κόμματός του είχε υποκύψει στον νεοφιλελευθερισμό. Στη
Βενεζουέλα, το κοινωνικό κίνημα περιστρέφεται γύρω από την ισχυρή
προσωπικότητα του Ούγκο Τσάβες, αλλά οι εσωτερικές και εξωτερικές επεμβάσεις
για την ανατροπή του έχουν αποσταθεροποιήσει το πολιτικό σύστημα.
H Αριστερά…
… της Ουρουγουάης, όμως, έχει κάτι κοινό με τις άλλες αριστερές κυβερνήσεις
της Νότιας Αμερικής: αναζητεί μαζί τους έναν δρόμο εντελώς διαφορετικό από
εκείνον που αυτές οι χώρες είχαν υποχρεωθεί να ακολουθήσουν στις δεκαετίες του
1980 και του 1990, όταν τους επιβλήθηκαν οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και
της διάλυσης του κράτους.
