Για περισσότερο από εννέα μήνες, όσο διαρκεί η κρίση με το Ιράκ, οι

συναντήσεις μεταξύ Δυτικοευρωπαίων και καλοπροαίρετων Αμερικανών παραμένουν

τεταμένοι μη-διάλογοι, στους οποίους οι περισσότεροι από τους Αμερικανούς

συμμετέχοντες το βρίσκουν δύσκολο να παραδεχτούν ότι η καταστροφική απώλεια

του κύρους της Αμερικής στο εξωτερικό οφείλεται και σ’ αυτούς.

Αυτό που έχει συμβεί στους τελευταίους εννέα μήνες είναι κάτι που οι

Αμερικανοί δεν έχουν ακόμη συλλάβει και που οι άλλοι δεν έχουν ακόμα πει

φωναχτά: Οι άνθρωποι έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουν πάψει

να πιστεύουν την αμερικανική ιστορία. Δεν πιστεύουν ότι η τρομοκρατία είναι η

δύναμη του Κακού, την οποία θα νικήσουν οι ΗΠΑ. Λένε, αντίθετα, ότι η

τρομοκρατία είναι ένας τρόπος διεξαγωγής πολέμου από ανθρώπους που δεν έχουν

F-16 ή άλλου είδους υπεροπλία.

Λένε ότι Τσετσένοι, Μόρος, Ταλιμπάν, Κολομβιανοί αντάρτες, Παλαιστίνιοι

βομβιστές και Ιρακινοί εχθροί της αμερικανικής κατοχής, δεν συνθέτουν ένα

ενιαίο παγκόσμιο φαινόμενο, εναντίον του οποίου πρέπει να κινητοποιηθεί ο

κόσμος για να το νικήσει, όπως ισχυρίζονται οι ΗΠΑ.

Λένε ότι, στην πραγματικότητα, δεν είχαν ποτέ τους πιστέψει την αμερικανική

ιστορία, αλλά την είχαν ακούσει, επειδή η Ουάσιγκτον την έλεγε και εκείνοι

σεβόντουσαν την Ουάσιγκτον. Τώρα δεν την σέβονται.

Αυτή είναι η αιτία των προβλημάτων μεταξύ της Ουάσιγκτον και των χωρών που

πάντα ήταν σύμμαχοί της. Και αυτός είναι ο λόγος που μπορεί πράγματι να

αποδειχθεί αληθινό για τις μεταξύ τους σχέσεις, αυτό που δήλωσαν οι Αμερικανοί

μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ότι δηλαδή, «όλα έχουν αλλάξει και

τίποτε ξανά δεν θα είναι το ίδιο».

Το κείμενο του Ουίλιαμ Πφαφ δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Herald Tribune»