Τι είχε δει ο Ίψεν που δεν μπόρεσαν να το δουν τόσοι ειδικοί αναλυτές και

τόσοι «άνθρωποι – κλειδιά» στην υπόθεση των αυθαιρέτων της παραλίας; H ιστορία

της Νόρας διαφέρει από την ιστορία της Ρουμπίνης Σταθέα μόνο ως προς το φινάλε

και όποιος γραφειοκράτης της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου έχει διάφορον

γνώμη, ας έλθει επί τόπου να με διαψεύσει. Ο μεγάλος Νορβηγός πάντως κάτι

ήξερε, όταν παρέδιδε στο πουριτανικό του κοινό μια τέτοια χειροβομβίδα

απασφαλισμένη. Μια χαρωπή μικροπαντρεμένη, δηλαδή, που από μια απλή

στραβοτιμονιά της τύχης βρέθηκε υπόλογη απέναντι στις προσωπικές επενδύσεις

του ανδρός της ή της ανδρικής κοινωνίας εάν προτιμάτε. Όποιος δεν έχει ποτέ

του συλληφθεί κλέπτων οπώρας, ας μη μπει στην αίθουσα. Διότι εδώ παίζονται

πολλά και σκοτεινά, όπως ας πούμε ιεραρχήσεις αξιών που δεν είναι για όλους οι

ίδιες. Λένε αυτοί που ξέρουν ότι οι γυναίκες δεν αυτοκτονούν για λόγους τιμής,

αλλά από θυμό ανακατεμένο με πολλά παράπονα. H Νόρα άνοιξε την πόρτα και

εγκατέλειψε τη συζυγική εστία. Κατά κάποιους συμβολικά αυτοκτόνησε, για να

γεννηθεί πολλά χρόνια αργότερα μια άλλη που θα κατέβαινε μια στάση παρακάτω…

Όπως βλέπετε, το δράμα δεν ήταν πρωτόλειο, κι ας ανεβάστηκε από θίασο

ερασιτεχνών και πανελληνίως αγνώστων. Δικαίως κέρδισε πρωτοσέλιδα, έγινε πρώτη

είδηση, μετεβλήθη σε τοκ σόου διαρκείας και πάνω απ’ όλα έδωσε βραβείο

ερμηνείας στην πρωταγωνίστριά του. Προσωπικά διαφωνώ με τον τρόπο που η άμοιρη

προσέγγισε τον μοιραίο ρόλο της, αλλά σ’ αυτά τα δράματα δυστυχώς δεν υπάρχει

σκηνοθέτης, τουτέστιν τρίτος και ψύχραιμος. Έτσι συμβαίνει με τους «ρόλους

ζωής», αν παρ’ ελπίδα σού πάρουν τον αέρα.