ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΟΣΑ, μάλλον ειρωνικά και απαξιωτικά, ειπώθηκαν γι’ αυτή την

περίφημη συνάντηση Σημίτη – Μπλερ, στην οποία ο δικός μας έθεσε στον Βρετανό

το θέμα τής επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα, εγώ βρίσκω ότι ήταν μια

αποθέωση τόσο της πολιτικής όσο και της δημοσιογραφίας. Και πρώτα της

δημοσιογραφίας: όπως κάθε επαγγελματίας δημοσιογράφος, ειλικρινά ζήλεψα τον

συνάδελφο (δεν ξέρω αν ήταν δημοσιογράφος ή μόνο κάμεραμαν) που κατέγραψε τη

σκηνή και μας έβγαλε την είδηση. Αν μη τι άλλο έδειξε ο άνθρωπος ότι ήξερε να

κάνει τη δουλειά του, ότι «μυρίστηκε» το θέμα, ότι δεν περιορίστηκε στην

επίσημη ενημέρωση, αλλά αναζήτησε και βρήκε το παρασκήνιο, ότι έφθασε στην

πηγή της είδησης. Μακάρι να ήμουν στη θέση του. Όσο για την πολιτική, οι

επικριτές τής ενέργειας του κ. Σημίτη προφανώς αγνοούν πώς συζητούνται τα

θέματα μεταξύ των πολιτικών, δεν έχουν ιδέα πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις και

τι ατελείωτο «δούναι – λαβείν» μεταξύ των ηγετών προϋποθέτει κάθε συμφωνία.

Είχα την ευκαιρία πριν από χρόνια να παρακολουθήσω, μέσα στην αίθουσα

συνεδριάσεων – μη ρωτάτε πώς – ένα συμβούλιο υπουργών Περιβάλλοντος. E, λοιπόν

μόνο τυπικότητες και προκατασκευασμένοι «δεκάρικοι» ακούγονταν εκεί μέσα. Ο

τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ E. Κουλουμπής, αφού εκφώνησε τον δικό του «δεκάρικο»

βγήκε έξω, φώναξε και δυο-τρεις συναδέλφους του και τους άρχισε το ψηστήρι,

στον διάδρομο, για να πειστούν να ψηφίσουν τα κίνητρα για τα καθαρά

αυτοκίνητα, θέμα μείζον τότε για την Ελλάδα, λόγω του νέφους. Και το πέτυχε!

Για να κάνει όμως αυτό τότε ο Κουλουμπής ή ο Σημίτης τώρα, χρειάζεται μεγάλη

προσπάθεια όχι μόνο υπηρεσιακή, αλλά και προσωπικών σχέσεων, αποδοχής των

ικανοτήτων και της προσωπικότητας του υπουργού ή του πρωθυπουργού από τους

υπόλοιπους Ευρωπαίους. Ξεχνά κανείς ότι στην ΕΟΚ μπήκαμε επειδή ο K.

Καραμανλής είχε στενές προσωπικές σχέσεις με τον Ζισκάρ ντ’ Εστέν και τον

Χέλμουτ Σμιτ; Όποιες ενστάσεις και αν υπάρχουν για την προσωπικότητα του

Μπλερ, δεν παύει να είναι ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας. Και ότι ο

πρωθυπουργός της Ελλάδας τον έστησε όρθιο στον διάδρομο ζητώντας του να πάρει

θέση για ένα θέμα ελληνικού ενδιαφέροντος, μόνο καλό για τη χώρα είναι. Τα

υπόλοιπα θα τα ξεδιαλύνει η Ιστορία…