To ξέρουν καλά όσοι παρακολουθούν συναυλίες, όσοι πηγαίνουν στο «Ρόδον» και

στο «Gagarin» και ανεβαίνουν στον Λυκαβηττό και μελετούν τις εξελίξεις επί

σκηνής, ότι το πιο πιστό και ένθερμο κοινό – πάντα εκεί, όταν το καλεί η

μουσική του – είναι αυτό του heavy metal, του μεταλλικού ροκ πρώτα απ’ όλα.

Αυτοί και οι «παλιοροκάδες». Που μπορεί να έχουν γκριζάρει τα μαλλιά τους, να

έχουν αποκτήσει κοιλίτσα, να καταναλώνουν τις μπύρες τους με μέτρο και να

έχουν παρέα τους γιους και τις κόρες τους, αλλά όταν κάποιο από τα είδωλα της

«χρυσής», όπως λένε, εποχής του ροκ εμφανιστεί επί σκηνής, εκείνοι βρίσκονται

πάντα στις επάλξεις. Περιμένω να τους ξαναδώ (σε φόρμα όπως τους είδαμε στον

Άρθουρ Λι με τους Love) την επόμενη Παρασκευή που οι Vanilla Fudge (ναι, ναι,

εκείνοι οι Vanilla Fudge, από τη δεκαετία του ’60 και το κλασικό ροκ που

έγιναν και «γεύση» στα παγωτά τής πολύ ροκ φίρμας Ben & Jerry) θα έρθουν

στην πόλη. Ακμαίοι και αυτοί. Για να θυμηθούν οι παλιοί, που λένε, και να

μάθουν οι νέοι.

Τελευταία Νέα