Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΓΕΙΑ των εκλογών και ενός ποδοσφαιρικού αγώνα έγκειται στο

ότι κανείς δεν γνωρίζει το αποτέλεσμά τους, άσχετα με τις καφενειακές

κουβέντες που γίνονται πριν, αν δεν ανοίξουν οι κάλπες και καταμετρηθούν οι

ψήφοι και αν δεν σφυρίξει τη λήξη του αγώνα ο διαιτητής. Ως Έλληνες ζήσαμε

αυτή τη μαγεία πολύ έντονα τόσο στις εκλογές του 2000 όσο και στον προχθεσινό

ποδοσφαιρικό αγώνα Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού. Σύμφωνα με τις προβλέψεις και

τις καφενειακές συζητήσεις, τα αποτελέσματα και των εκλογών και του αγώνα ήταν

μη αναμενόμενα και ως φαβορί για τη νίκη φέρονταν αυτοί που τελικά έχασαν. Το

ευτύχημα είναι ότι τα προγνωστικά, οι δημοσκοπήσεις και οι προβλέψεις των

ειδικών ούτε κυβέρνηση φτιάχνουν ούτε πρωταθλήματα κερδίζουν. Κι έτσι στις μεν

εκλογές ο «κυρίαρχος λαός», την απόφαση του οποίου ουδείς μπορεί να

προεξοφλήσει, και στο ποδόσφαιρο το απρόβλεπτο, η ψυχολογία και η «καλή μέρα»

των παικτών είναι αυτά που δίνουν τη νίκη, την κυβέρνηση, το πρωτάθλημα, τη

χαρά και μας συναρπάζουν. Έχουν και άλλα κοινά όμως οι εκλογές και ένας

ποδοσφαιρικός αγώνας: ασφαλώς δεν κερδίζονται εκλογές αν δεν έχει γίνει μια

καλή προετοιμασία, αν το κόμμα δεν έχει δείξει έργο, αν δεν δουλέψουν τα

στελέχη για μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να πείσουν τους ψηφοφόρους και κυρίως

αν ο αρχηγός δεν εξαγγείλει έγκαιρα κάποιο «κοινωνικό πακέτο» από το οποίο ο

ψηφοφόρος θα ελπίζει ότι έχει λαμβάνειν. Το αυτό ισχύει και για μια

ποδοσφαιρική ομάδα. Είδατε πόσο έγκαιρα ο αρχηγός της νικήτριας ομάδας του

ντέρμπι φρόντισε να φανατίσει οπαδούς και παίκτες καλλιεργώντας την πόλωση και

πόσο σοφά έπραξε ανακοινώνοντας «κοινωνικό πακέτο» (αύξηση του πριμ για όσους

δεν είναι σχετικοί με το άθλημα) για τους μαχητές του; Έτσι, ενώ οι ηττημένοι

των εκλογών του 2000 και οι προχθεσινοί (που, τι σύμπτωση, είναι και πολιτικά

ομοϊδεάτες) έψαχναν δικαιολογίες για την ήττα οι μεν αποδίδοντάς την στους…

Ρωσοπόντιους οι δε σε ένα – δύο ανάποδα φάουλ που έδωσε ο διαιτητής και

στην… τρομοκρατία, οι νικητές έδρεπαν τους καρπούς της έξυπνης πρακτικής

τους που στηριζόταν στο εξής σοφό: στην πολιτική και στο ποδόσφαιρο δεν

υπάρχουν ώριμα φρούτα που πέφτουν μόνα τους για να τα φας και να πάρεις τη

θέση τους.