Ένα φλιτζάνι ζεστός καφές αποτελεί για όλους μας μια από τις μικρές

απολαύσεις. Ωστόσο, ελάχιστοι από μας γνωρίζουν τι κρύβεται πίσω από τους

μικρούς καφέ κόκκους που συνιστούν μια καθημερινή μας συνήθεια.

Οι παραγωγοί του καφέ λιμοκτονούν. Η Παγκόσμια Τράπεζα υπολογίζει πως περίπου

540.000 εργάτες στην Κεντρική Αμερική έχουν χάσει τη δουλειά τους λόγω της

παρούσας κρίσης του καφέ

Η τιμή του καφέ δεν ήταν ποτέ τόσο χαμηλή όσο τα τελευταία χρόνια. Κι όμως, η

χαμηλή αυτή τιμή συσσωρεύει τεράστια κέρδη στις βιομηχανίες καφέ και κάνει να

πένονται οι μικροπαραγωγοί.

Υπολογίζεται πως περισσότερα από 400 δισεκατομμύρια φλιτζάνια καφέ

καταναλίσκονται – μόνο το νερό ξεπερνά την κατανάλωση αυτή -, αλλά το κέρδος

είναι μηδαμινό για τους μικροπαραγωγούς.

Όσο ένα μεροκάματο. Ένα φλιτζάνι κοστίζει σε ένα από τα εκατομμύρια

καφέ στον κόσμο όσο κερδίζει ένας μικροπαραγωγός για μεροκάματο.

Θεωρητικά, έχει ανατραπεί η θεωρία της οικονομικής ανάλυσης, αλλά όσο οι

καταναλωτές έχουν την ευκαιρία να δοκιμάζουν νέες γεύσεις, τόσο μικραίνει το

κέρδος για τους μικροπαραγωγούς. Κι όμως, η αμερικανική εταιρεία με την

αλυσίδα καταστημάτων STARBUCKS, έχει ήδη ανοίξει περισσότερα από 5.000

καταστήματα από το Σιάτλ ώς τη Σεούλ.

Υπάρχει όμως ένα πλεόνασμα που πλησιάζει τα δύο δισεκατομμύρια κιλά κόκκων

καφέ, που ρίχνει την τιμή του προϊόντος.

Η τιμή του καφέ έχει κατρακυλήσει κάπου 27% αλλά οι μικροπαραγωγοί κερδίζουν

μόλις το ένα πέμπτο από ό,τι πριν από δέκα χρόνια. Το 90% των κερδών από τη

βιομηχανία καφέ πηγαίνει στους μεταπράτες, τους εμπόρους και τις βιομηχανίες.

Εγκατάλειψη. To Ελ Παραΐσο είναι ένα σκονισμένο χαρακτηριστικό

μεξικάνικο χωριό, που λες κι έχει ξεπηδήσει από σκηνή ενός κινηματογραφικού

έργου με ντεσπεράντος.

Κάποτε το χωριό ήταν το επίκεντρο της βιομηχανίας καφέ. Σήμερα βρίσκεται στα

όρια της πλήρους εγκατάλειψης. Οι περισσότεροι χωρικοί υποχρεώθηκαν να

παρατήσουν την παράδοση της καλλιέργειας καφέ, που είχαν επί γενεές.

Τα τελευταία χρόνια, η παραγωγή του καφέ δημιούργησε περιουσίες σε

επιχειρήσεις που ασχολούνται με την επεξεργασία, την τυποποίηση και τη

διακίνηση του προϊόντος σ’ ολόκληρη τη γη. Τα κέρδη αυτά, όμως, δεν έφτασαν

ποτέ στους μικροπαραγωγούς καφέ.

Στην πραγματικότητα, οι παραδοσιακοί παραγωγοί καφέ στο Ελ Παραΐσο αλλά και

στην Κένυα, την Ινδονησία τη Βραζιλία και τη Ζάμπια, εξωθούνται να

εγκαταλείψουν την πατροπαράδοτη καλλιέργεια λόγω της χαμηλής τιμής του

προϊόντος.

Από επιχειρηματικής πλευράς, αυτό φαίνεται φυσικό, αφού οι επιχειρήσεις δεν

είναι φιλανθρωπικά σωματεία. Σ’ ολόκληρο τον κόσμο αγοράζουν τις πρώτες ύλες

στη φθηνότερη δυνατή τιμή, για να τους αποδώσει το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος.