Στην Τουρκία, ο κόσμος το λέει «το βλαβερό συμβούλιο», αυτή όμως είναι

η φαιδρή πλευρά της ιστορίας. Η πραγματικότητα είναι ότι το «Συμβούλιο για τη

Προφύλαξη του Δημόσιου Βίου από Βλαβερά Δημοσιεύματα» απαρτίζεται από ένδεκα

μέλη (δέκα εκπροσώπους διαφόρων υπουργείων και έναν ανώτερο αξιωματικό του

στρατού). Σ’ αυτό υποχρεούται ο κάθε Τούρκος εκδότης να υποβάλλει δύο αντίτυπα

όλων των εντύπων (εφημερίδα, περιοδικό ή βιβλίο) που εκδίδει. Αν το Συμβούλιο

αποφανθεί πως κάποιο από αυτά είναι «βλαβερό», διατάσσει πρώτα την κατάσχεσή

του και εν συνεχεία προσφεύγει στη Δικαιοσύνη, για τα περαιτέρω.

Τα περαιτέρω διεπράχθησαν εκατοντάδες φορές τα τελευταία πολλά χρόνια από

διάφορα δικαστήρια της Τουρκίας. Και, προχθές, συγκεκριμένα, από το 2ο

Πρωτοδικείο Κωνσταντινούπολης. Κατηγορούμενο ήταν ένα βιβλίο: η τουρκική

μετάφραση του μυθιστορήματος «Ο τελευταίος εξόριστος» του Σέρβου συγγραφέα

Ντράγκαν Μπάμπιτς. Το δικαστήριο αποφάσισε «την απαγόρευση και καταστροφή του»

με σκοπό την προστασία της δημόσιας ηθικής.

«Το βιβλίο του Μπάμπιτς εκδόθηκε στη Σουηδία το 1993 και η πρώτη έκδοσή του

στην Τουρκία έγινε το 1999», μας είπε ο εκδότης του βιβλίου, ιδιοκτήτης των

Εκδόσεων Αϊριντί, Ομέρ Φαρούκ, «κυκλοφορεί ελεύθερα δηλαδή, εδώ και περίπου

δέκα χρόνια, στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά, απαγορεύεται στην Τουρκία

με τον ισχυρισμό ότι προσβάλλει την αιδώ του τουρκικού λαού. Δεν είναι,

βέβαια, ανήκουστα πράγματα αυτά για την Τουρκία, είναι όμως ενδιαφέρον ότι η

απαγόρευση και καταστροφή διατάσσονται σε μια στιγμή όπου όλοι οι εκλεγμένοι

τουρκικοί οργανισμοί ομοφωνούν στην ένταξή μας στην Ε.Ε.».

«Καταστροφή» στο μοντέρνο τουρκικό κράτος σημαίνει μεταφορά του εντύπου σε ένα

από τα κρατικά εργοστάσια χάρτου «Σέκα» και πολτοποίησή του. Η φαντασία του

ογδοντάχρονου σήμερα Ρέι Μπράντμπερι, συγγραφέα του «Φάρεναϊτ 451» (που έχει

γίνει ταινία από τον Φρανσουά Τριφό), τώρα, θα προτιμούσε ίσως αυτή την

«επιστημονική» μέθοδο ως οικονομικότερη από την πυρά.