Αναζήτηση
|
|
Στο «Ντα Κάπο», στην «κολωνακιώτικη» λεωφόρο Μακαρίου της Λευκωσίας, τα
σαββατιάτικα μεσημέρια δεν βρίσκεις τραπέζι. Οι νεανικές παρέες
προγραμματίζουν τη νυχτερινή έξοδο. Δεν δείχνουν να ασχολούνται με το
Κυπριακό.
Δεν συζητούν ούτε για την επικείμενη ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ούτε καν για τα τηλεοπτικά ντιμπέιτ Τάσου Παπαδόπουλου – Γιαννάκη Ομήρου, των
δύο επικρατέστερων υποψηφίων για το προεδρικό αξίωμα. Άλλωστε, θα γίνουν οι
εκλογές; ‘Η θα… βγάλει ο κ. Ανάν μόνος του τα αποτελέσματα;
Η νεολαία του «Ντα Κάπο» δεν αδιαφορεί, απλώς, δεν χρειάζεται για να
συνεννοηθεί, να συζητήσει ιδιαίτερα για ένα ζήτημα με το οποίο μεγάλωσε. Για
τους νεαρούς Ελληνοκυπρίους της Λευκωσίας, η ένταξη στην Ένωση είναι κάτι που
σε οικονομικό επίπεδο είναι ήδη πραγματικότητα – με ισοτιμία του ευρώ απέναντι
στην κυπριακή λίρα στο 0,55, μάλλον η Ευρώπη θα ήθελε να… ενταχθεί στην
Κύπρο και όχι το αντίθετο. Εδώ και αρκετά χρόνια, το οικονομικό, που για τις
περισσότερες ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι το σημαντικότερο πρόβλημα, δεν είναι
εμπόδιο για τους Ελληνοκυπρίους, που εκτός από τον τουρισμό των δύο
εκατομμυρίων επισκεπτών κάθε χρόνο, έχουν αναπτύξει επιχειρηματικές
δραστηριότητες σε όλη τη Μέση Ανατολή και βάλε.
Επιδιώκουν μερίδιο
Ωστόσο, αν το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία, σίγουρα δεν φέρνει την ασφάλεια: Η
Κύπρος της οικονομικής ευημερίας γνωρίζει ότι έχει να πληρώσει το τίμημα της
εκρηκτικής οικονομικής ανάπτυξης των τελευταίων χρόνων – οι «απέναντι»
επιδιώκουν πια μερίδιο, για να προστατεύσουν από… τους εαυτούς τους τους
Ελληνοκυπρίους.
Την ίδια στιγμή, ένα – ενάμισι χιλιόμετρο μακριά από το «Ντα Κάπο», στον δρόμο
μπροστά από το στοιχειωμένο «Λήδρα Παλάς», η κίνηση των αυτοκινήτων δεν είναι
πια τόσο αραιή όσο παλιότερα. Τεράστια τζιπ με πινακίδες των Ηνωμένων Εθνών
πηγαινοέρχονται μεταξύ του ελεύθερου και του κατεχόμενου τμήματος. Τίποτε δεν
έχει αλλάξει, αλλά και τίποτε δεν είναι όπως παλιά…
Δεν πυροβολούν πια
Στις λαϊκές γειτονιές της πράσινης γραμμής, δίπλα στο αεροδρόμιο της
Λευκωσίας, ο χρόνος δείχνει να έχει γιατρέψει τις πληγές. Ο τοίχος της «νεκρής
ζώνης» μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως στήριγμα για την πέργκολα που στεγάζει
το «ένα για κάθε πολίτη» αυτοκίνητο. Οι «απέναντι» δεν πυροβολούν πια ό,τι
κινείται, ούτε πετούν πέτρες τις νύχτες. Και στη ζωή, όλα τελικά είναι μία
συνήθεια – ακόμα και η πράσινη γραμμή…
Στο φυλάκιο της οδού Λήδρας, ο στρατιώτης της Εθνικής Φρουράς δεν προλαβαίνει
να απαντά αρνητικά στην ερώτηση των τουριστών «μπορούμε να φωτογραφίσουμε τα
χαλάσματα στην τουρκική πλευρά;».
Τελικά, οι τουρίστες αρκούνται σε μία φωτογραφία με τον φρουρό και στη
συνέχεια οδεύουν για μία μπίρα στην καντίνα «Μπερλίν σνακ μπαρ», ακριβώς δίπλα
στο «Τείχος». Ο συνειρμός είναι προφανής: το Τείχος του Βερολίνου έπεσε, το
Τείχος της Λευκωσίας παραμένει. Και τα παλιά πολυβολεία στις γωνίες των στενών
δρόμων της παλιάς πόλης, σε αχρησία σήμερα αλλά πάντοτε απειλητικά,
υπογραμμίζουν το «αγκάθι»…
«Θα τους ‘γοράσουμεν ούλους»
Θέλουν οι Ελληνοκύπριοι τη λύση (ή τη «λύση»…) που προτείνεται με το σχέδιο
Ανάν; «Μα είναι λύση να κυβερνά το 18% τους υπολοίπους;», ρωτά ένας
αστυνομικός σε ένα από τα αναρίθμητα φυλάκια της πράσινης γραμμής. «Θα τους
‘γοράσουμεν ούλους», έρχεται η απάντηση μέσα σε δευτερόλεπτα. Η συζήτηση
σταματά. Τα επιχειρήματα είναι τόσο γνωστά, που η επάναληψή τους δεν έχει
ιδιαίτερο νόημα.
«Θέλομεν τους Τουρκοκυπρίους, αλλά τι θα γίνει με τους εποίκους; Αν ανοίξει η
πράσινη γραμμή, δεν θα έλθουν όλοι τους εδώ; Δεν θα έχουμε εγκλήματα,
ληστείες, δολοφονίες; Αφού οι έποικοι απειλούν τους ίδιους τους
Τουρκοκυπρίους…».
Το πάθημα του κ. Μ. Αλί Μπιράντ – μία κλάκα Τούρκων φοιτητών (σε αντίθεση με
τους Τουρκοκυπρίους) τον αποδοκίμασε άγρια στην τελευταία του προσπάθεια να
ανοίξει τον τηλεοπτικό διάλογο από τα κατεχόμενα – προβλήθηκε κατά κόρον από
τα τηλεοπτικά κανάλια της Κύπρου.
Η τηλεθέαση έχει τους δικούς της κανόνες, αλλά το μήνυμα ήταν σαφέστατο: Εδώ
δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, θα συνεννοηθούν με εμάς;
Η οικονομία πιέζει
Από την άλλη πλευρά, η οικονομία πιέζει: Οι «απέναντι» μπορούν να μεταβληθούν
σε μία πολύ καλή αγορά, με τα «ευρωπαϊκά πακέτα» θα αποκτήσουν και αγοραστική
δύναμη..
«Το νησί είναι γεμάτο προϊόντα. Έχουμε τη δυνατότητα να εφοδιάσουμε δέκα φορές
όλο τον πληθυσμό με τα πάντα. Υπάρχουν μεγάλα στοκ, που πρέπει να βρουν
διέξοδο», λέει ένας επιχειρηματίας από τον χώρο των αυτοκινήτων. Οι «απέναντι»
παραμένουν πάντοτε μία απειλή, αλλά θα μπορούσαν να αποτελέσουν και κάποια
λύση…
