Αναζήτηση
Μετά τους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη, τη βομβιστική επίθεση στο Μπαλί και
την επιδρομή των Τσετσένων αυτονομιστών στη Μόσχα – ποιος θα είναι ο επόμενος
στόχος; Ποια χώρα, ποια μεγαλούπολη έχει τώρα σειρά; Το Λονδίνο, το Παρίσι, το
Σικάγο, το Τορόντο, οι Βρυξέλλες; Γιατί το ερώτημα που βασανίζει όλες τις
υπηρεσίες εθνικής ασφάλειας δεν είναι αν θα υπάρξει επόμενο χτύπημα, αλλά πότε
θα συμβεί και πού.
Αν κάτι είναι πρόδηλο μετά το μακελειό στη Μόσχα, είναι ότι κανείς μας σε
κανένα σημείο του κόσμου δεν μπορεί πια να αισθάνεται ασφαλής. Είτε δουλεύεις
στον 30ό όροφο μιας χρηματηριαστικής εταιρείας στο κέντρο του Σικάγου, είτε
περπατάς αμέριμνος έξω από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, είτε χορεύεις
μεθυσμένος στην πίστα μιας ντισκοτέκ στο εξωτικό Μπαλί. Είτε είσαι Αμερικανός,
είτε είσαι Βρετανός, είτε είσαι Ρώσος, είτε είσαι Έλληνας.
Αυτός ο πόλεμος – γιατί περί αυτού πρόκειται -, που ξεκίνησε το πρωί της 11ης
Σεπτεμβρίου 2001 στη Νέα Υόρκη και το Πεντάγωνο, δεν είναι ένας πόλεμος σαν
εκείνους του παρελθόντος, αφού έχουμε να κάνουμε, απ’ ό,τι φαίνεται, με ένα
πολύμορφο δίκτυο φονταμενταλιστών εξτρεμιστών διάσπαρτα απλωμένο σε
διαφορετικά σημεία του Πλανήτη.
Στο μεταξύ χθες στην Ντάουνιγκ Στριτ είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ο Βρετανός
πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ δεν θα αντιστάθηκε στον πειρασμό να κάνει στον κ.
Σημίτη ένα μικρό σεμινάριο περί της νέας άμορφης διεθνούς τρομοκρατικής
απειλής και, ακόμη περισσότερο, περί της αντιμετώπισής της. Και, εδώ που τα
λέμε, με όλα αυτά που συμβαίνουν τους τελευταίους 13 μήνες και με τους
Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στον ορίζοντα, καλά έκανε. Μπορεί η ελληνική
πολιτεία να κατάφερε τελικά να εξαρθρώσει την 17Ν, αλλά αυτό δεν αποτελεί
φυσικά πανάκεια και δεν σημαίνει ότι ο αντιτρομοκρατικός μηχανισμός της χώρας
είναι ανάλογα προετοιμασμένος για το τωρινό επίπεδο αυτής της τυφλής και
επιχειρησιακά πρωτόγνωρης τρομοκρατικής βίας. Ποιας χώρας είναι, θα μου
αντιτείνετε. Συμφωνώ, αλλά δυστυχώς δεν είναι εκεί το θέμα, αφού το καλοκαίρι
του 2004 η Ελλάδα θα είναι ο τέλειος στόχος.
