Σήμερα ας τα βάλουμε με τη μιζέρια. Εκείνη που έχει περισσέψει τις τελευταίες

ημέρες και δεν λέει να μας αφήσει τίποτα καλό να δούμε σε αυτή τη χώρα, τίποτα

δεν μας αφήνει να χαρούμε, να υπερηφανευτούμε, να χαλαρώσουμε λιγάκι, βρε

αδελφέ, καλοκαίρι που είναι.

Εθισμένοι στην γκρίνια, τα διαρκή παράπονα κατά του κράτους, περιμένοντας τα

πάντα από τους άλλους, έχοντας κάνει τη διαμαρτυρία τρόπο ζωής και καθημερινή

συμπεριφορά, αναρωτιέμαι αν είμαστε -τελικά – σε θέση να δούμε τα πράγματα πιο

ψύχραιμα, πιο ρεαλιστικά, όπως είναι δηλαδή.

Δεν λέω, τις προάλλες, την ώρα που θα έπρεπε να αισθανόμαστε ανακούφιση για

τις εξελίξεις γύρω από την τρομοκρατία, ήρθε εκείνη η καλοκαιρινή μπόρα που

έπνιξε ανθρώπους και όνειρα, περιουσίες και δημόσια έργα. Ήταν όντως ένα κρύο

ντουζ που μας ξαναθύμισε τις ελλείψεις μας, την κακομοιριά μας, ξανάφερε την

γκρίνια. Δεν είναι όμως σίγουρα αυτή η κυρίαρχη εικόνα της χώρας σήμερα.

Τουλάχιστον δεν είναι στον βαθμό που να δικαιολογεί τόση γκρίνια και μιζέρια.

Ίσως πολλοί το έχουν ξεχάσει, αλλά στον Κηφισό πλημμύρισε ένα μικρό τμήμα. Σε

όλο το υπόλοιπο έχουν γίνει τεράστια έργα τα οποία έχουν λύσει οριστικά το

πρόβλημα. Και το τμήμα που πλημμύρισε σε ένα – δύο χρόνια και αυτό θα είναι

διαμορφωμένο, σκεπασμένο και στη θέση του μια μεγάλη λεωφόρος που και το

κυκλοφοριακό της περιοχής λύνει και τους κινδύνους από πλημμύρες απομακρύνει.

Αυτό σχεδόν κανείς δεν το είπε, γιατί η μιζέρια άφησε να δούμε μόνο την

καταστροφή. Το ότι η καταστροφή θα ήταν πολλαπλάσια μεγαλύτερη αν δεν είχαν

γίνει τα έργα στα υπόλοιπα τμήματα, όλοι καμώθηκαν πως δεν το ήξεραν.

Ο Κηφισός είναι ένα μόνο παράδειγμα. Χθες άρχισε να λειτουργεί (έστω και

μερικώς) το καινούργιο νοσοκομείο του Λεκανοπεδίου, στο Χαϊδάρι. Μεγάλη

είδηση. Όχι γιατί έγινε ένα νοσοκομείο, αλλά γιατί κόντεψε να μη λειτουργήσει

από τη μιζέρια και τη γκρίνια που το συνόδεψε τόσα χρόνια και γιατί παραλίγο

να παραμείνει εσαεί κλειστό λόγω των αντικρουόμενων συμφερόντων που πέτυχαν να

καθυστερήσουν μεγάλο χρονικό διάστημα την έναρξη της λειτουργίας του.

Είναι αλήθεια ότι μας δίνονται αφορμές για γκρίνια. Αλλά μην την κάνουμε και

αυτοσκοπό…