[ ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ ]

Αυτές τις ημέρες περίπου ενενήντα χιλιάδες μαθητές δίνουν τον αγώνα της ζωής

τους για μια θέση στα Πανεπιστήμια και Πολυτεχνεία της χώρας. Λίγο πολύ όλοι

έχουμε επίγνωση τού τι σημαίνει αυτό για τα παιδιά, τι αγώνα και κόπο έκαναν

για να φθάσουν μέχρι εδώ και από πόσους αστάθμητους παράγοντες εξαρτάται η

επιτυχία ή αποτυχία τους. Όσοι μάλιστα τυχαίνει να είμαστε γονείς μαθητών Γ’

Λυκείου εκτός από τα ξενύχτια, την αγωνία, την υπερένταση και την εφηβεία των

παιδιών ετούτη την περίοδο, έχουμε και μία άλλη γνώση: η τσέπη μας γνωρίζει

πόσα εκατομμύρια μάς έφυγαν τα δύο τελευταία χρόνια σε ιδιαίτερα και βοηθήματα

σε φροντιστήρια και τρεχαλητά από σχολείο σε φροντιστήριο και από το ιδιαίτερο

μάθημα στο σπίτι. Βλέπετε, καλή είναι η δωρεάν παιδεία, αλλά θα ήταν απείρως

καλύτερη αν πράγματι ήταν δωρεάν.

Και την ώρα που τα παιδιά αγωνιούν, πασχίζουν και «σκοτώνονται» για μια θέση

στα ΑΕΙ, ποιο είναι το μήνυμα που παίρνουν από το όνειρο που κυνηγούν; Μα, ότι

τα Πανεπιστήμια και τα Πολυτεχνεία της χώρας είναι αυτή την περίοδο κλειστά!

Ούτε μαθήματα ούτε εξετάσεις. Και όσοι πέρυσι, τέτοια εποχή, αγωνίζονταν να

εισαχθούν και πέρασαν όσα περνούν οι φετινοί υποψήφιοι, διαπιστώνουν ότι

κινδυνεύουν να χάσουν μια ολόκληρη εξεταστική περίοδο, ίσως και μια χρονιά.

Αλήθεια, τι είδους τόνωση ηθικού, τι κίνητρο για επιτυχία στις εξετάσεις των

μαθητών του Λυκείου αποτελεί η σημερινή εικόνα των Ανώτατων Εκπαιδευτικών

Ιδρυμάτων της χώρας; Την ώρα που οι μαθητές αγωνιούν πάνω από τα τετράδια των

εισαγωγικών εξετάσεων βρήκαν οι καθηγητές των ΑΕΙ και η κυβέρνηση να

τσακώνονται και να κλείνουν τα Πανεπιστήμια; Τόσο καιρό δεν μπορούσαν να βρουν

μια λύση, δεν μπορούσαν να κουβεντιάσουν τις διαφορές τους και να καταλήξουν

σε συμφωνία, ώστε να μην κλείσουν τα ΑΕΙ τις ημέρες που γίνεται η μάχη για μια

θέση σε αυτά;

Και μέσα σε όλα να έχω και τον Δημήτρη, τον καλό συνάδελφο του πρώτου ορόφου

με γιο σε κλειστό ΑΕΙ, να μου λέει: «Μην το πιέζεις το παιδί να μπει σε

ελληνικό Πανεπιστήμιο. Στείλ’ το κατ’ ευθείαν έξω για να ‘σαι σίγουρος πως και

θα σπουδάσει και ότι το πτυχίο που θα πάρει θα έχει κάποιο αντίκρυσμα». Ρε,

μπας και έχει δίκιο;