[ ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ ]

Στην πρόσφατη δημόσια ομολογία του Πρωθυπουργού για τον «θεσμό» του

γρηγορόσημου, χωρίς το οποίο οι πολίτες δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από τις

δημόσιες υπηρεσίες, δόθηκαν δύο ερμηνείες: σύμφωνα με την πρώτη, η δήλωση του

κ. Σημίτη είχε την έννοια της αυτοκριτικής (συνολικά της κυβέρνησης δηλαδή)

που δεν έχει καταφέρει να λειτουργούν οι κρατικές υπηρεσίες κατά τρόπο που να

εξυπηρετούν τους πολίτες. Η δεύτερη ερμηνεία που δόθηκε είναι ότι η κυβέρνηση

επιτέλους αντελήφθη το πρόβλημα και θα πάρει μέτρα ώστε να το εξαλείψει.

Όποια ερμηνεία και αν διαλέξετε, ανάλογα με το πόσο αισιόδοξοι είστε, το

σίγουρο είναι πως η πρωθυπουργική δήλωση ήταν ελλιπής: δυστυχώς, η σωστή

διεκπεραίωση μιας υπόθεσης στις δημόσιες υπηρεσίες δεν απαιτεί μόνο

γρηγορόσημο, η μη καταβολή του οποίου ναι μεν μπορεί να καθυστερήσει την

εξυπηρέτηση του πολίτη, αλλά δεν αποκλείει παντελώς τελικά να κάνει τη δουλειά

του, έστω με καθυστέρηση, έστω με μεγαλύτερη ταλαιπωρία.

Εκεί που δεν υπάρχει περίπτωση να εξυπηρετηθεί ο πολίτης είναι οι δημόσιες

υπηρεσίες στις οποίες έχει καθιερωθεί το… λαδόσημο. Εκεί δηλαδή που αν δεν

χρηματίσεις τον ή τους αρμόδιους υπαλλήλους, αποκλείεται να κάνεις τη δουλειά

σου, δεν υπάρχει περίπτωση να δικαιωθείς ακόμη και αν έχεις όλα τα δίκια με το

μέρος σου, ακόμη και μέσον να διαθέτεις. Εδώ οι ταρίφες είναι κανονισμένες, οι

τιμές μπορεί λίγο να παζαρευτούν, αλλά το λαδόσημο πρέπει να καταβληθεί γιατί

– διαφορετικά – χαλάει η πιάτσα, γιατί μειώνονται οι μέσοι όροι κατά τη

μοιρασιά.

Φίλος μικροβιοτέχνης μού διηγήθηκε τις προάλλες τα βάσανά του με τους δύο

υπαλλήλους της Εφορίας που τον επισκέφθηκαν: με αφορμή κάποιες ασήμαντες και

τυπικές μικροπαραβάσεις στα λογιστικά βιβλία του, οι εφοριακοί ζήτησαν ένα

σεβαστό ποσό για να τα κλείσουν χωρίς άλλες συνέπειες. Επειδή ο ένας ήταν

συγγενής ενός πελάτη του, ζήτησε από τον πελάτη να μεσολαβήσει μπας και

γλιτώσει το λαδόσημο. Η απάντηση που εισέπραξε ήταν: Εντάξει, θα σου πάρουν

λιγότερα, αλλά για να μην τους δώσεις τίποτα δεν γίνεται, φοβούνται τους

υπόλοιπους συναδέλφους τους που θα τους κατηγορήσουν ότι χαλάνε την πιάτσα.

Άφησε τις δικαιολογίες ότι τα βιβλία σου είναι εντάξει, δώσε τρία εκατομμύρια

– τόσα έδωσα κι εγώ – να τελειώνεις και να ξέρεις ότι πολύ φθηνά τη γλιτώνεις.

Όπερ και εγένετο!