Περασμένα μεγαλεία… Οι χρονιές με τα πρωινά ­τα λίγα έστω­ που η Βασιάννα

έκανε κοπάνα από το σχολείο ­τάχα γιατί δεν ένιωθε πολύ καλά, στην

πραγματικότητα όμως γιατί και κάποιοι συμμαθητές της… αρρώσταιναν την ίδια

μέρα και όλοι μαζί, γύρω στο μεσημέρι, «ανασταίνονταν» και πήγαιναν για καφέ­,

αυτές οι χρονιές ξεχάστηκαν, τούτη την τελευταία. Ο Βασιλάκης, ο Κωνσταντίνος,

η Ίρις, η Κατερίνα, η δική μου η Βασιάννα, όλα τα μικρομέγαλα τελειόφοιτα του

Λυκείου που μέχρι πρόπερσι ήταν νιάνιαρα και τώρα έχουν την έγνοια στην άκρη

των χειλιών, πέρασαν μια χρονιά μαρτυρίου, με ελάχιστες ώρες ύπνου και

καθημερινού δεκαοχτάωρου δουλειάς για το σχολείο και το φροντιστήριο. «Χλωμά

πρόσωπα» που στις 2 και στις 3 το πρωί ήταν ακόμα σκυμμένα στο βιβλίο, μία

ιστορία καφκική που μόνον όσοι τη ζουν εκ του σύνεγγυς μπορούν να πιστέψουν.

«Φαρενάιτ 451». Η ταινία που έκανε τόση αίσθηση στη δεκαετία του ’60 γύριζε

όλο τον χειμώνα στο μυαλό μου καθώς άκουγα τη φωναχτή ή ψιθυριστή ανάγνωση των

σχολικών βιβλίων και παρακολουθούσα την προσπάθεια των μικρών καταραμένων να

τα μάθουν όλα απ’ έξω κι ανακατωτά.

Μόνο που τα βιβλία δεν ήταν «Οι Άθλιοι» του Ουγκώ ούτε η «Ιστορία δύο πόλεων»

του Ντίκενς που στην ταινία προσπαθούσαν να διασώσουν, απομνημονεύοντάς τα, οι

έκβλητοι ενός καθεστώτος που έκαιγε τη λογοτεχνία, την επιστήμη, ό,τι μπορούσε

να διαβαστεί. Ήταν, αντίθετα, η «γνώση» βιβλίων στεγνών, ρηχών, αδιάφορων, που

εγώ ευχαρίστως θα έκαιγα. Ήρθε και η έρευνα που δημοσιεύθηκε, ότι στο Λύκειο

το 70% κάνει κοπάνα «για να διαβάσει για το φροντιστήριο και τις εξετάσεις».

Πλήρης ξεφτίλα, δηλαδή, και της υπέροχης κοπάνας «για το έτσι». Και πρέπει να

πούμε στα παιδιά ­αφού δεν κάψαμε τα βιβλία τους­ «καλή επιτυχία» στις

εξετάσεις τους που αρχίζουν την Παρασκευή ­και θα κρατήσουν ένα μήνα!

Τελευταία Νέα