Σχολιάζοντας τη διεθνή επικαιρότητα έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

1) Είναι θλιβερό οι γιοι να μη διαφοροποιούνται από τους πατεράδες τους

και να επαναφέρουν, δέκα χρόνια μετά, το ίδιο αίτημα της «ελεύθερης ζώνης» από

την Αλάσκα μέχρι τη Γη του Πυρός. Με άλλα λόγια ο υιός Μπους, εκτός από τους

συνεργάτες του πατέρα του, επαναφέρει και τα σχέδια του πατρός. Η συνάντηση

γίνεται στο Κεμπέκ ­ πλην Λακεδαιμονίων φυσικά, πλην δηλαδή της Κούβας, αλλά

και με επιφυλάξεις, τούτη τη φορά, από τον κολοσσό της Βραζιλίας που μέσα σε

μια δεκαετία έχει διαφοροποιηθεί κοινωνικά. Το παράξενο είναι ότι το Κεμπέκ,

που φιλοξενεί τη συνάντηση των 30 και πλέον χωρών-μελών τής υπό συζήτησιν

«ελεύθερης ζώνης», ζητεί και το ίδιο να αναγνωριστεί ως πολιτεία της

αμερικανικής ηπείρου, μη έχοντας ποτέ υποχωρήσει από το αίτημά του για

ανεξαρτησία. Κατεβάζουν από την περιοχή όπου θα γίνει η συνάντηση τα

εθνικιστικά του σύμβολα και ο δήμαρχος αναφωνεί, «ντροπή, αυτό είναι το νέο

τείχος του αίχους».

2) Το Σάββατο στο Καλαί, στη Βόρειο Γαλλία, παραδοσιακή περιοχή της

πολυσυλλεκτικής Αριστεράς, έγινε η συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τις αθρόες

απολύσεις της εταιρείας Ντανόνε, στον κλάδο των μπισκότων «Lu». Η συμμετοχή

υπήρξε κι αυτή αθρόα. Κυρίως εκείνο που κτυπήθηκε ήταν το παραπλανητικό

σύνθημα ότι με τον τρόπο αυτό αποδυναμώνεται η εταιρεία σε σχέση με τους

ανταγωνιστές της (άλλων κρατών, αλλόχθονων πολυεθνικών). Με άλλα λόγια: το

επιχείρημα αν δεν απολύσουμε δεν θα αντέξουμε τον ανταγωνισμό, θεωρήθηκε από

όλους τους ομιλητές ως ψευδοεπιχείρημα, αφού ο εργαζόμενος σε μια επιχείρηση

είναι πρώτα άνθρωπος και μετά υπήκοος κράτους-έθνους. Κι ενώ οι νόμοι φαίνεται

να έχουν προβλέψει άλλη διαδικασία απολύσεων, καταστρατηγούνται όταν πρόκειται

για το κέρδος.

Και από το Καλαί, μερικοί από τους διαδηλωτές πέρασαν τη στενωπό της Μάγχης

για να συμπαρασταθούν στους Βρετανούς συναδέλφους τους που βρίσκονται στην

ίδια μ’ αυτούς μοίρα, ως απολυμένοι της αλυσίδας μεγαλοκαταστημάτων Marks and

Spencer. Όλοι οι διαμαρτυρόμενοι ψάχνουν έναν νέο τύπο οργάνωσης εκτός

συνδικάτων και κομμάτων.

3) Στη Νότιο Αφρική κερδήθηκε προσωρινά η μάχη για την τιμή των

φαρμάκων κατά του AIDS. Με τη συμπαράσταση και των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και

άλλων μη κυβερνητικών οργανώσεων, τελικά οι εταιρείες υποχώρησαν και θα

πουλούν το φάρμακο σε προσιτή τιμή. Ώσπου να φθάσει όμως η στιγμή να έρθει το

φάρμακο στα χέρια του αρρώστου που γι’ αυτόν κάθε μέρα μετρά, πόσο διάστημα θα

μεσολαβήσει; Έτσι κατασίγασε προσωρινά η διεθνής διαμαρτυρία, αλλά κανένας πια

δεν μπορεί να διαβεβαιώσει τι θα συμβεί στην πραγματικότητα. Διότι ένα φάρμακο

που δεν φθάνει στην ώρα του, στη νέα τιμή του, δεν αποτελεί είδηση, όπως το

φάρμακο που είναι πολύ ακριβό. Οι ενδιαφερόμενοι, και είναι περίπου το 20% της

αφρικανικής ηπείρου, θα πρέπει να βρουν τώρα νέο τρόπο να κρατήσουν τη διεθνή

κοινή γνώμη σε εγρήγορση.

4) Στην Τουρκία αντίθετα, όπου πρόκειται πάλι για αναμενόμενους

θανάτους, στην απέλπιδα απεργία πείνας που κάνουν οι πολιτικοί κρατούμενοι

στις φυλακές, τα μέσα ενημέρωσης, οσμιζόμενα νεκρούς εν όψει, άρχισαν να

ασχολούνται και να πιέζουν με το τι θα γίνει. Οι πολιτικοί κρατούμενοι των

φυλακών της Τουρκίας δεν ζητούν καλύτερους όρους διαβίωσης. Το κύριο αίτημά

τους είναι να τους βγάλουν από την απομόνωση όπου είναι καταδικασμένοι να

ζουν. 14 έως τώρα πέθαναν. Κάθε μέρα αυξάνεται η μακάβρια λίστα. Πολλές οι

γυναίκες ανάμεσά τους. Και συγγενείς των κρατουμένων. Λες και ότι από την

εποχή που γυρίστηκε η ταινία «Midnight Express», τίποτα δεν άλλαξε. Κι όμως,

άλλαξε η θέση της Τουρκίας: είναι υποψήφια στη λίστα για την ένταξη στην

Ευρωπαϊκή Ένωση. Ό,τι συμβαίνει με τα κατεχόμενα της Κύπρου, συμβαίνει και με

τις τουρκικές φυλακές. Ο «Αττίλας», η ταινία, δεν δίδαξε κανέναν. Ούτε και το

«Εξπρές του Μεσονυκτίου».

5) Και ως παρηγοριά σε όλο αυτό το μαύρο σκηνικό, στις Βρυξέλλες

ξεκίνησε η δίκη για τη γενοκτονία της Ρουάντα. Μια δίκη όμως που δεν καλύπτει

σφαιρικά αυτήν τη γενοκτονία, αλλά μόνον ένα τμήμα της. Το πώς φανάτισαν έναν

λαό να εκδικηθεί μια φυλή του. Ο ρόλος των Δυτικών φαίνεται να μένει προς

στιγμήν εκτός κατηγορίας. Όπως και τον μη πόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο.

Τελευταία Νέα