Να μετρηθούμε… Διότι ωραίοι είμαστε ­ αλλά πόσοι είμαστε;

Το ευρηματικό σλόγκαν που εκφωνεί ο Σπύρος Παπαδόπουλος μας προετοιμάζει για

τη μεγάλη απογραφή της 18ης Μαρτίου. Μας προετοιμάζει, αλλά δεν μας

ενημερώνει.

Θα μετρηθούμε λοιπόν.

Ποιοι; Όλοι όσοι κατοικούμε στη χώρα;

Ή οι πολίτες της;

Θέλουμε να ξέρουμε πόσοι κατοικούν στην Ελλάδα, ή πόσοι έχουν το… προνόμιο

να είναι Έλληνες κατά το γένος, την υπηκοότητα και (σύμφωνα με μερικούς…)

τη… «φυλετική καθαρότητα»;

Αν θέλουμε να μετρήσουμε κατοίκους (μονίμως ή προσωρινώς ­ για μήνες, χρόνια

ή… και δεκαετία ­ διαμένοντες στην Ελλάδα), μάλλον θα αποτύχουμε. Κανείς ­

φοβούμαι ­ δεν θα δηλώσει τον «παράνομο» ή την «παράνομη» που συγκατοικεί μαζί

του στο σπίτι του και τον βοηθάει στις οικιακές εργασίες.

Εγώ δεν θα δηλώσω τον οικιακό βοηθό μου, ο θειός μου στο χωριό δεν θα δηλώσει

το ζευγάρι λαθρομεταναστών ­ με το παιδί τους ­ που τον βοηθούν και στο σπίτι

και στα χωράφια, ο γείτονάς μου δεν θα δηλώσει τους δύο Πακιστανούς που μένουν

στο σπιτάκι του κηπουρού ­ προσάρτημα της μονοκατοικίας του… Έτσι, στους

τρεις ο ένας δεν θα δηλώνεται, στους τέσσερις οι τρεις δεν θα δηλώνονται,

στους τρεις οι δύο δεν θα δηλώνονται. Και πάει λέγοντας…

Πόσοι θα ‘ναι αυτοί που δεν θα δηλώνονται; Ο ένας στους δέκα κατά μέσον όρο;

Ή οι δύο στους δέκα;

Τριακόσιες χιλιάδες άνθρωποι; Οκτακόσιες χιλιάδες άνθρωποι; Δύο εκατομμύρια

άνθρωποι; Το 10% του πληθυσμού που ­ υποτίθεται ­ θα καταγραφεί; ‘Η το 18%;

Και τι είδους απογραφή πληθυσμού θα είναι αυτή ­ που θα έχει εξασφαλισμένη εκ

των προτέρων μια τεράστια απόκλιση από την ακρίβεια;

Έχει νόημα να πιστοποιήσουμε ότι στη χώρα μας κατοικούν 9.878.000 άνθρωποι,

όταν στην πραγματικότητα κατοικούν λ.χ. 11.000.000; Και τι συνέπειες θα ‘χει

αυτό μετά;

Ένα ή ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι «στ’ άγραφα», δεν θα θυμίζει λίγο απογραφές

της οθωμανικής αυτοκρατορίας; Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι η κυρία Μ. θα δηλώσει

ως τρίτο «μέλος της οικογενείας» της τον Θ., οικονομικό μετανάστη που έχει

πράσινη κάρτα (γιατί δεν θα φοβάται μην εκτεθεί…), και πάλι το πρόβλημα δεν

αντιμετωπίζεται.

Οι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκων της χώρας μας είναι οι «αδήλωτοι» ­

που δεν έχουν πράσινη κάρτα, όπως δεν έχουν και στον ήλιο μοίρα. Η πείνα τους

έδιωξε απ’ τις πατρίδες τους ­ στην Ελλάδα βρήκαν δουλειά, αλλά ως ανθρώπινες

μονάδες δεν σχηματίζουν κανέναν αριθμό. Όλοι μαζί, ως σύνολο, ισούνται με το

μηδέν!

Και δεν είναι καθόλου μηδενικά ­ ούτε τους αξίζει ν’ αγνοούνται από τους

νόμους, αλλά κι από την απατηλότερη των επιστημών ­ την στατιστική!