Μόνον οι «συνήθεις ύποπτοι» της Χαριλάου Τρικούπη ­ Παναγιωτακόπουλος,

Αντωνίου, Μαδεμλής ­ επιχείρησαν αυτή τη φορά να ανεβάσουν τους τόνους στο

κυβερνών κόμμα, εν όψει των εσωκομματικών εκλογών της Κυριακής: Με ενστάσεις

στην Επιτροπή Δεοντολογίας, με παραστάσεις στον γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, κ. Κ.

Σκανδαλίδη, αλλά και με προσπάθεια έως την τελευταία στιγμή να αυξηθούν οι

υποψήφιοι γραμματείς Νομαρχιακών Επιτροπών από το «μπλοκ των σκληρών της

εσωκομματικής αντιπολίτευσης». Σχεδόν όλο το υπόλοιπο κομματικό δυναμικό του

κυβερνώντος κόμματος υποδέχτηκε μάλλον με κάποια ανακούφιση τη «συμφωνία

κορυφής», μέσω της οποίας δόθηκαν όχι μόνον εγγυήσεις για το «φερ πλέι» στις

εσωκομματικές εκλογές, αλλά προέκυψαν και «ενωτικές υποψηφιότητες» στο ένα

τέταρτο των οργανώσεων. Βέβαια, το χαμήλωμα των τόνων έχει και τα όριά του ­

τα δύο μεγάλα εσωκομματικά στρατόπεδα συγκρούονται και πάλι στις περισσότερες

Νομαρχιακές Επιτροπές. Ωστόσο, αυτή τη φορά αποφεύχθηκε μία γενικευμένη

αμφισβήτηση του μητρώου των μελών του ΠΑΣΟΚ και η… διαρκής συνεδρίαση της

Επιτροπής Δεοντολογίας, όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια… Η εξέλιξη αυτή

­ οι συμφωνίες για περιορισμό των εντάσεων ­ ήταν «κεραυνός εν αιθρία», μιας

και τους προηγούμενους μήνες είχε αρχίσει να δημιουργείται το σύνηθες

«εμφυλιοπολεμικό κλίμα» στις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ, εν όψει των εσωκομματικών

εκλογών. Μάλιστα, η πλευρά των «εκσυγχρονιστών», προς στιγμήν είχε ανησυχήσει

για το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης αντιπαράθεσης από την πλευρά

Τσοχατζόπουλου στις εσωκομματικές εκλογές, ως «πρώτο βήμα» για τη συνολική

αμφισβήτηση του κ. Κ. Σημίτη στο συνέδριο του 2002. Ωστόσο, ήταν ο ίδιος ο κ.

Τσοχατζόπουλος που άνοιξε την πόρτα της συνεννόησης: Ο υπουργός Άμυνας ­

αφήνοντας σε κάθε περίπτωση όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά για τη στάση του στο

επόμενο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ­ έχει συνειδητοποιήσει ότι ύστερα από το ’96 δεν

υπάρχουν πλέον μέσα στο κυβερνών κόμμα «δεδομένα» στελέχη. Όπως λένε στενοί

του συνεργάτες, «έχει αποδειχτεί πλέον ότι αν υπάρξει ανάγκη να τεθεί τέτοιο

ζήτημα, η εκλογή προέδρου του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να γίνει στη βάση των όποιων

συσχετισμών μέσα στο κόμμα, αλλά στη βάση του ποιος εκπληρώνει τα ζητούμενα

από την ελληνική κοινωνία». Αποδεχόμενος αυτή τη «γραμμή», ο υπουργός Άμυνας

δεν είχε κανένα λόγο να εμπλακεί σε μία ακόμα εσωκομματική αντιπαράθεση ­ από

τη στιγμή μάλιστα που ήταν σαφές σε όλα τα «στρατόπεδα» του ΠΑΣΟΚ ότι οι

εσωκομματικοί συσχετισμοί δεν επρόκειτο να αλλάξουν δραματικά στις εκλογές της

11ης Φεβρουαρίου. Έτσι λοιπόν προχώρησε στην πρόταση για την αναζήτηση μιας

«μίνιμουμ συμφωνίας», μέσω της οποίας θα αποφορτιζόταν το εσωκομματικό κλίμα.

Από την πλευρά του, ο κ. Κ. Σημίτης δεν είχε κανένα λόγο να μην αποδεχτεί την

πρόταση Τσοχατζόπουλου ­ όπως και έκανε άλλωστε: Ο Πρωθυπουργός γνώριζε ότι η

πλειοψηφία των «εκσυγχρονιστών» σε εσωκομματικό επίπεδο δεν μπορούσε μεν να

απειληθεί, αλλά δεν υπήρχε δυνατότητα να μεταβληθεί σε απόλυτη κυριαρχία.

Επίσης, τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν είχαν τίποτε να κερδίσουν από μία

ακόμα εσωκομματική ψηφοθηρική αντιπαράθεση των δύο κυρίαρχων μπλοκ ­ μιας και

κάτι τέτοιο θα τους ανάγκαζε «να διαλέξουν στρατόπεδο» και να χάσουν τμήμα του

κομματικού τους ακροατηρίου. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, θα ήταν παράδοξο να μην

επιχειρηθεί αυτό που στην αρχή φάνηκε ως αιφνιδιασμός ­ δηλαδή η αναζήτηση

ενός «μόντους βιβέντι» που δεν θα διατάρασσε τους υπάρχοντες συσχετισμούς:

Έγιναν ορισμένες συναντήσεις μεταξύ του κ. Μιχ. Νεονάκη, γραμματέα Οργανωτικού

του ΠΑΣΟΚ και του κ. Αντ. Κοτσακά, πρώην μέλους του Εκτελεστικού Γραφείου και

στενού συνεργάτη του κ. Α. Τσοχατζόπουλου. Σε εκείνες τις συναντήσεις

συμφωνήθηκαν επί της αρχής οι «κανόνες του παιχνιδιού» ­ όπως και ότι έπρεπε

να ευνοηθούν, όπως εκδηλώνονταν, προσπάθειες «συνθετικών» υποψηφιοτήτων για

τις θέσεις των γραμματέων των Νομαρχιακών Επιτροπών. Ο κ. Νεονάκης ήταν σε

απευθείας συνεννόηση με τον κ. Κ. Σημίτη, όπως και ο κ. Αντ. Κοτσακάς με τον

κ. Α. Τσοχατζόπουλο. Μάλιστα ο υπουργός Άμυνας είχε πει, πριν από τη συνάντησή

του με τον Πρωθυπουργό ­ η οποία και «σφράγισε» το χαμηλότονο κλίμα ­ ότι οι

εκλογές για τις νέες Νομαρχιακές Επιτροπές δεν θα έπρεπε να μεταβληθούν «σε

ματς Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού». Είναι δε χαρακτηριστικό ότι τον τόνο έδωσε η

συμφωνία όλων των τοπικών στελεχών ­ με πρώτο τον ίδιο τον κ. Α. Τσοχατζόπουλο

­ στο πρόσωπο του κ. Κ. Μαμέλη, στη Νομαρχιακή Επιτροπή Α’ θεσσαλονίκης του

ΠΑΣΟΚ, που είναι και η εκλογική περιφέρεια του υπουργού Άμυνας… Μάλιστα,

στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη εκφράζουν την εκτίμηση ότι αν δεν είχαν

παρεμβληθεί τα στελέχη της λεγόμενης «σκληρής εσωκομματικής αντιπολίτευσης» θα

μπορούσε να είχε δημιουργηθεί κλίμα συνεννόησης και στις Νομαρχιακές Επιτροπές

της Β’ Αθήνας ­ στις περισσότερες από τις οποίες οι συσχετισμοί είναι απολύτως

δεδομένοι και η κατάθεση «κόντρα υποψηφιότητας» έχει να κάνει περισσότερο με

την καταγραφή υπαρκτών δυνάμεων της εσωκομματικής αντιπολίτευσης…