Η οικονομική ανάπτυξη και προστασία του περιβάλλοντος εκλαμβάνονται συχνά ως

στόχοι αμοιβαίως αποκλειόμενοι. Πρόσφατη έρευνα της κοινής γνώμης, όμως,

φανερώνει ότι η πλειοψηφία πιστεύει στη δυνατότητα και την αναγκαιότητα της

ταυτόχρονης επίτευξης αμφοτέρων των στόχων. Θεμέλιο αυτής της νέας

συναντίληψης είναι η συνειδητοποίηση και αποδοχή των μακροπρόθεσμων

πλεονεκτημάτων «μιας νέας προσέγγισης στο όλο θέμα της ανάπτυξης». Η έρευνα

αυτή συγκέντρωσε πολλά στοιχεία, από τα οποία φάνηκε εκ πρώτοις η μεγάλη πίστη

στην ατομική ευρηματικότητα.

­ 79% συμφωνούν ότι το ατομικό κέρδος αποτελεί απαραίτητο κίνητρο για την

αποτελεσματική λειτουργία της οικονομίας.

­ 70% πιστεύουν ότι η από μέρους του κράτους ρύθμιση της επιχειρηματικής

δραστηριότητας επιφέρει συνήθως περισσότερες ζημιές από κέρδη.

­ 52% συμφωνούν ότι όσο λιγότερο ανακατεύεται το κράτος στα οικονομικά τόσο

καλύτερα πηγαίνει η χώρα.

­ 60% πιστεύουν ότι η ρύπανση αντιπροσωπεύει ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα

που αντιμετωπίζει το έθνος σήμερα.

­ 84% συμφωνούν ότι η ισορροπία της φύσης είναι υπόθεση ιδιαίτερα λεπτή και

εύκολα ανατρέπεται από τις δραστηριότητες του ανθρώπου.

­ 79% πιστεύουν ότι δεν πρέπει να επιτραπεί η εξαφάνιση κανενός ζωικού είδους,

ακόμα και αν τούτο σημαίνει ότι σε μερικούς τομείς πρέπει να γίνουν θυσίες.

­ 72% λέγουν ότι οι πεποιθήσεις και οι αξίες που ασπάζονται οι πολίτες, στο

παρελθόν προκάλεσαν τα κυριότερα περιβαλλοντικά προβλήματα, που αντιμετωπίζει

σήμερα η κοινωνία.

Τόσο το κοινό όσο και οι υπεύθυνοι για τη χάραξη της κρατικής πολιτικής έχουν

την πεποίθηση πως η προστασία του περιβάλλοντος είναι σημαντική. Από την άλλη

μεριά δεν βλέπουν πια το θέμα ως κρίσιμο. Το βλέπουν μάλλον ως διαχειριστικό.

Εκτός από αυτό, 64% των ερωτωμένων λέγουν ότι η μόλυνση δεν επιδρά στην

ατομική τους ζωή, ενώ το 35% υποστηρίζουν ότι τούτο ήδη συμβαίνει. Τελικά, 37%

ισχυρίζονται ότι «φαίνεται πως το θέμα της προστασίας της φύσης έχει εδραιωθεί

μόνιμα στην κοινωνική συνείδηση, όπως το θέμα της βελτίωσης της εκπαίδευσης

και άλλα». Η έρευνα διαπίστωσε ότι 64% του κοινού πιστεύει πως ωφελήθηκε από

τις προσπάθειες των περιβαλλοντολογικών οργανώσεων και του κράτους για την

προστασία της φύσης.

Τα αίτια της αντιδικίας

Η σημαντικότερη διαφορά ανάμεσα στους επιχειρηματίες και τους υποστηρικτές του

περιβάλλοντος ανακύπτει στα θέματα της ενέργειας και της εργατικής

απασχόλησης. Συγκεκριμένα:

­ 74% των στελεχών, 76% του μέσου όρου και 49% των φίλων του περιβάλλοντος

φρονούν ότι η γη μοιάζει με διαστημόπλοιο με περιορισμένο χώρο και πόρους.

­ 37% των στελεχών, 56% του γενικού κοινού και 96% των φίλων του περιβάλλοντος

τάσσονται υπέρ της διατήρησης των σήμερα ισχυόντων επίσημων κριτηρίων για το

ανώτατο επιτρεπτό όριο ρύπανσης της ατμόσφαιρας ­ ακόμα και αν τούτο σημαίνει

το κλείσιμο ορισμένων εργοστασίων.

* 20% των στελεχών, 40% των φίλων του περιβάλλοντος επιθυμούν την προστασία

της αχάλαστης φύσης, οποιοδήποτε και αν είναι το τίμημα.

Η έρευνα αποκαλύπτει ότι σήμερα το κοινό είναι πια διατεθειμένο να ζυγίσει

προσεκτικά και υπεύθυνα τα υπέρ και τα κατά. Η εποχή των ιδεολογικών

αδιεξόδων, κατά την οποία έπρεπε κανείς να επιλέγει είτε τη μια πορεία είτε

την αντίθετή της, ή μάλλον η εποχή κατά την οποία κάθε πορεία εθεωρείτο πως

έπρεπε να έχει οπωσδήποτε μιαν αντίθετή της, φαίνεται ότι παρήλθε οριστικά

πλέον.

Ο Δημήτρης Γ. Κανελλόπουλος είναι πρόεδρος Ελλήνων Δασοπόνων και

αντιπρόεδρος των Ευρωπαίων Δασοπόνων.