ΗΘΟΠΟΙΟΣ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Το 1952 στο «προσφυγικό» Πανόραμα

ΑΓΑΠΑΕΙ: Την οικογένειά της και όλους τους ανθρώπους

ΓΕΛΑΕΙ: Με όλα

ΛΥΠΑΤΑΙ: Με τα ψέματα, την κακοήθεια και τη διαστρέβλωση των πραγμάτων

Από παιδί είχε το ταλέντο να κάνει τους άλλους να γελάνε. Πάντα

αντιμετώπιζε τη ζωή με χιούμορ και τρέλα κι αυτό το «έβγαζε» στο σανίδι και

στο τηλεοπτικό γυαλί. Έτσι, όταν πριν από εννέα χρόνια «χτυπήθηκε» από την

επάρατη νόσο, δεν το έβαλε κάτω και το θράσος με το οποίο αντιμετώπισε την

περιπέτεια της υγείας της αποτέλεσε παράδειγμα και στήριγμα για πολύ κόσμο.

Σήμερα ασχολείται με τη γκαλερί της, αλλά και με τα κοινά ως δημοτική

σύμβουλος Πανοράματος. Για τη συνολική της δράση τιμήθηκε από το Δήμο

Θεσσαλονίκης σε μία συναυλία, στην οποία συμμετείχαν πολλοί γνωστοί

καλλιτέχνες. Η ίδια, πάντως, δεν βάζει φραγμό στα όνειρά της, αφού πιστεύει

ότι το μέλλον τής ανήκει.

ΕΡ.: Η διαδρομή σας στον καλλιτεχνικό χώρο;

ΑΠ.: Μονόδρομος. Ποτέ πίσω.

ΕΡ.: Η σχέση με το θέατρο και την τηλεόραση;

ΑΠ.: Δεν ξέρω τι κατάφερα να κάνω μέχρι σήμερα. Τουλάχιστον εισπράττω αγάπη

από όλο τον κόσμο. Κάτι έχω κάνει, λοιπόν, και μου χαμογελάνε.

ΕΡ.: Σταθμός στην καλλιτεχνική σας πορεία;

ΑΠ.: Φυσικά τα παιδικά μου χρόνια. Μπήκα 7 ετών στη σχολή του Νίκου Μπαζάκα

και πέρασα εκεί σχεδόν 10 χρόνια.

ΕΡ.: Όμορφες αναμνήσεις;

ΑΠ.: Οι πιο γλυκές. Που με περίμεναν οι γονείς μου στο Πανόραμα μέσα στα

χιόνια με μαγκούρες, για να μη με φάνε οι λύκοι.

ΕΡ.: Η μετέπειτα πορεία ήταν αναμενόμενη;

ΑΠ.: Όπως είπε και ο δάσκαλός μου στη συναυλία, «μία τσιχλίτσα ήταν με

τεράστια μάτια και δεν περίμενα ότι θα είχα τέτοια αποτελέσματα».

ΕΡ.: Πάντως φάνηκε από μικρή ότι είχατε ταλέντο…

ΑΠ.: Πάντα ήμουν όλο εκπλήξεις. Διασκέδαζα τον κόσμο, τραγουδούσα, έκανα

ακροβατικά στο σπίτι για τους παραθεριστές σε σκοινιά.

ΕΡ.: Δίνατε και παραστάσεις;

ΑΠ.: Ναι, με τα καραγκιοζάκια πίσω από σεντόνια, για να πουλάμε στα

διαλείμματα πασατέμπο, να βγάζουμε το παγωτάκι.

ΕΡ.: Αγαπημένος ρόλος;

ΑΠ.: Υπήρξα ένας πραγματικός φαντάρος. Είναι το νούμερο που πήρε τρία βραβεία

στο θέατρο. Άρα υπηρέτησα καλά την πατρίδα νομίζω.

ΕΡ.: Οι σχέσεις σας με την οικογένεια;

ΑΠ.: Άριστες. Περάσαμε δύσκολα χρόνια, αλλά είχαμε και τέτοια ευτυχία.

ΕΡ.: Πόσο σας «σημάδεψαν» αυτές οι δυσκολίες;

ΑΠ.: Δεν είχαμε να φάμε σε σημείο να πάθουμε αβιταμίνωση. Μέχρι και ο καρκίνος

μου είναι ορμονικός, που σημαίνει κακή διατροφή. Πείνα, όμως, με γέλιο.

ΕΡ.: Δείξατε, όμως, πολύ μεγάλο θάρρος στην περιπέτεια της υγείας σας.

ΑΠ.: Όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο τρομοκρατήθηκα, αλλά μετά σκέφτηκα γιατί να

μην είμαι αισιόδοξη; Από τότε έχω πολύ θράσος και τελικά αυτό παλεύει μ’ εμένα

κι όχι εγώ με αυτό.

ΕΡ.: Τι διασκεδάζει εσάς;

ΑΠ.: Γελάω πολύ με την κατάστασή μου. Γελάω με τους ανθρώπους που φουσκώνουν

τα πράγματα και στενοχωριούνται για το τίποτα.

ΕΡ.: Εσείς όμως τους δίνετε κουράγιο…

ΑΠ.: Τους λέω ότι δεν πρέπει να σκέφτονται έτσι, το καταλαβαίνουν και τελικά

γελούν κι αυτοί.

ΕΡ.: Το να προσφέρεις γέλιο είναι τρόπος ζωής;

ΑΠ.: Πάντα ένιωθα αυτήν την ανάγκη. Όχι να με χειροκροτούν. Δεν έχω πλέον

τέτοιο ψώνιο.

ΕΡ.: Εσείς από πού αντλείτε αυτή τη δύναμη;

ΑΠ.: Από τον Θεό. Από πού αλλού;

ΕΡ.: Τελευταία απασχολήστε στη γκαλερί σας. Τι σας προσφέρει αυτή η

δραστηριότητα;

ΑΠ.: Στην αρχή με έπνιγε. Εγκλωβίστηκα, γιατί είχα μάθει σε απλωσιά. Μετά

μπήκε κόσμος μέσα κι άρχισα να αγαπάω το χώρο.

ΕΡ.: Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τα κοινά;

ΑΠ.: Ο κόσμος το αποφάσισε. Μου έλεγαν όλοι βάλε υποψηφιότητα, έβαλα και… με

έβγαλαν. Βάλε ­ βγάλε, δηλαδή.

ΕΡ.: Τι άποψη έχετε για τους οικολόγους μετά τη δικαστική διαμάχη για τα

χωράφια σας;

ΑΠ.: Άριστη, με εξαίρεση συγκεκριμένα γνωστά πρόσωπα, που δεν ξέρω τι

συμφέροντα έχουν.

ΕΡ.: Τι σημαίνει για σας η εκδήλωση που διοργανώθηκε προς τιμή σας;

ΑΠ.: Μεγάλη συγκίνηση. Έγινε σάλος. Ευχαριστώ πολύ τον δήμαρχο, που πάντα με

βοηθάει. Και φυσικά όλους τους καλλιτέχνες και τον κόσμο που ήρθε.

ΕΡ.: Τα σχέδιά σας για το μέλλον;

ΑΠ.: Είναι πάρα πολλά, γιατί πιστεύω ότι έχω μέλλον…

Τελευταία Νέα