Γυρίζοντας σπίτι ήταν σαν να ‘χα λείψει μέρες κι όχι μόνο μια βραδιά. Αυτά τα

ταξίδια – αστραπή, δεν ξέρω πώς γίνεται και κρατάνε τόσο πολύ, δεν ξέρω ποια

μαγική συνταγή κρύβουν και χωράνε τα πάντα και αποκαλύπτουν θαύματα εκεί που

δεν το φαντάζεσαι ξεκινώντας. Μ’ ένα πούλμαν διώροφο του ΚΤΕΛ της Λάρισας στο

δρόμο για την καρδιά της Θεσσαλίας, ένα πούλμαν που είχε ­ Θεέ και Κύριε ­

καθίσματα ευρύχωρα σαν πρώτης θέσης αεροπλάνου, με τραπέζια φαρδιά μπροστά, με

τηλεόραση που πρόβαλε σε βίντεο δύο γνωστές ταινίες, με μπαράκι ­ αναψυκτικά

και καφέ ­ τζάμπα σελφ-σέρβις, με τηλεοπτικό καλωσόρισμα! Τέσσερις ώρες που

κύλησαν γρήγορα, άνετα, αθόρυβα. Και ύστερα η Λάρισα, μεγαλωμένη τα τελευταία

χρόνια αλλά ανθρώπινη, με πεζόδρομους, με το Δημοτικό Ωδείο γεμάτο κόσμο,

γιόρταζε εκεί τα ενδέκατα γενέθλιά της η Θεραπευτική Κοινότητα «Έξοδος» κι όλα

τα μέλη της ήταν επί ποδός σε μια συγκινητική συνάντηση με το πλήθος των

Λαρισαίων που πήγαν να ευχηθούν καλή δύναμη και τους επίσημους, δύο

υφυπουργούς, βουλευτές, Μητροπολίτη, δήμαρχο, εκπρόσωπο του περιφερειάρχη και

πάει λέγοντας. Αργότερα, στο παλιό νεοκλασικό, η αποκάλυψη από την τζαμαρία:

Το αρχαίο θέατρο της Λάρισας βγαίνει υπέρλαμπρο από τις αρχαιολογικές

ανασκαφές των τελευταίων χρόνων, σαν η Επίδαυρος ξαφνικά να «μετοίκησε»,

απίστευτο θέαμα, απίστευτη τύχη, εκεί, ανάμεσα στα σπίτια και τους κεντρικούς

δρόμους. Το άλλο πρωί, στη μικρή διαδρομή για την «Έξοδο», τα δένδρα στάζουν

δροσιά, ο Πηνειός κυλάει ήρεμος, η αλέα προς την Κοινότητα του ΚΕΘΕΑ μοιάζει

σκηνικό ταινίας, η εκρηκτική εξοχή στα πόδια μας, πέντε λεπτά από την πόλη. Τα

παιδιά της «Εξόδου» φιλοξενούν και αποχαιρετούν παιδιά απ’ την «Ιθάκη», την

«Παρέμβαση», τη «Διάβαση». Πώς να μην κρατώ την ελπίδα ­ και το πείσμα μαζί.

Κι έπειτα, μπήκε στο πλάνο ο θεσσαλικός κάμπος, η καρπερή γη, τα χρώματα του

φθινοπώρου. Αίσθημα υπέροχο. Σ’ ένα ταξίδι – αστραπή.

Τελευταία Νέα