Αναζήτηση
Ηοικονομία της χώρας μας έχει εισέλθει τα τελευταία χρόνια σε μια δυναμική και
αναπτυξιακή φάση. Η ανάπτυξη αυτή έχει δημιουργήσει περίπου 180.000 νέες
θέσεις εργασίας την τελευταία πενταετία.
Ωστόσο το πρόβλημα της ανεργίας συνεχίζει να είναι έντονο. Κι αυτό γιατί οι
νέες θέσεις απασχόλησης που δημιουργούνται συνεχίζουν να είναι λιγότερες από
αυτές που απαιτούνται λόγω της αύξησης του εργατικού δυναμικού.
Αν αυτός είναι ο κύριος λόγος που συντηρεί την ανεργία, ωστόσο δεν είναι ο
μόνος.
Κι αυτό γιατί η σημερινή ανάπτυξη, η οποία στηρίζεται κατ’ εξοχήν στις
ταχύτατες τεχνολογικές αλλαγές, διαμορφώνει στην αγορά εργασίας ένα νέο τοπίο
που χαρακτηρίζεται, εκτός των άλλων, και από τη λεγόμενη «αταίριαστη» ανεργία.
Πρόκειται για την ανεργία που δημιουργείται από την αναντιστοιχία των
προσφερομένων με τις ζητούμενες θέσεις.
Είναι γεγονός ότι ένα μεγάλο τμήμα των χειρωνακτικών κυρίως εργασιών έχει
εγκαταλειφθεί και καλύπτεται κυρίως από το εργατικό δυναμικό που εισρέει στη
χώρα μας από το εξωτερικό, ενώ παράλληλα, την ίδια στιγμή, οι τεχνολογικές
αλλαγές απαξιώνουν όχι μόνο τους χειρώνακτες ή τους ημιειδικευμένους αλλά και
μεγάλο αριθμό πτυχιούχων ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι όσες αλλαγές και αν επιχειρηθούν στις εργασιακές
σχέσεις (και καλώς επιχειρούνται κατά τη γνώμη μου) δεν θα μπορέσουν να δώσουν
αποτελεσματικές λύσεις στο πρόβλημα της μαζικής αύξησης της απασχόλησης και
επιπλέον δεν θα δώσουν στην οικονομική ανάπτυξη την ώθηση που χρειάζεται να
έχει αν δεν επεξεργασθούμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο επαγγελματικής κατάρτισης
και αν επιπλέον, σε πιο μακροπρόθεσμο επίπεδο, δεν επιτύχουμε ένα διαρκώς
βελτιούμενο επίπεδο γενικής παιδείας.
Στο σημείο αυτό αξίζει να παρατηρήσουμε ότι όσα ακούγονται από την αξιωματική
αντιπολίτευση είναι περί διαγραμμάτων και αστήρικτα.
Κι αυτό γιατί δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε βάσει των σημερινών εξελίξεων ότι
μπορεί να υπάρξει 20ετής σχεδιασμός στην παιδεία, αφού οι αλλαγές χρόνο με τον
χρόνο ανατρέπουν μακροχρόνιους, συμπαγείς σχεδιασμούς.
Άλλωστε είναι πια γνωστό ότι κάθε πέντε χρόνια διπλασιάζεται η γνώση της
ανθρωπότητας. Άρα για ποιον εικοσαετή σχεδιασμό να συζητήσουμε;
Πρόσφατη έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών έδειξε ότι υπάρχουν αυτή
τη στιγμή περίπου 50.000 κενές θέσεις εργασίας στους τομείς της Πληροφορικής
και των Τηλεπικοινωνιών. Την ίδια ώρα που οι άνεργοι στη χώρα μας είναι
500.000.
Η αναντιστοιχία προσφοράς και ζήτησης είναι κραυγαλέα και θα πρέπει να
κινηθούμε γρήγορα για να κερδίσουμε το έδαφος που έχουμε χάσει.
Γιατί απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα, η προσφερόμενη επαγγελματική κατάρτιση
δεν κατάφερε αποφασιστικά να καλύψει το χάσμα των αναγκών που δημιουργήθηκαν
στην τελευταία πενταετία.
Το πρώτο λοιπόν που χρειάζεται να γίνει είναι να προχωρήσουμε άμεσα σε ένα
σχεδιασμό νέων ειδικοτήτων επαγγελματικής κατάρτισης, ώστε να αξιοποιήσουμε
όσο το δυνατόν καλύτερα τους πόρους του Γ’ ΚΠΣ.
Ένα σχεδιασμό ευέλικτο που θα ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες της
αγοράς εργασίας και της ελληνικής οικονομίας.
Η κατάρτιση δεν μπορεί να σχεδιάζεται χωρίς προηγούμενη διαπίστωση των ζωτικών
αναγκών σε ειδικότητες και προσόντα που έχει ανάγκη η αγορά.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να στηρίξουμε αποφασιστικά τις ενεργητικές πολιτικές
απασχόλησης και αυτή είναι η βασική προϋπόθεση για να δημιουργήσουμε αυτό που
εύστοχα ονόμασε ο Λοράν Φαμπιούς νέα «κοινωνική ασφάλιση» του εργατικού
δυναμικού.
Πιστεύω ότι πρέπει άμεσα να γίνουν τα εξής: α) Εκτεταμένη πρωτογενής έρευνα σε
πανελλαδικό επίπεδο σε όλους τους δυναμικούς κλάδους της οικονομίας, και δη
των υπηρεσιών, για την ποσοτική και ποιοτική καταγραφή των αναγκών σε νέες
ειδικότητες και δεξιότητες.
β) Διασφάλιση ουσιαστικών ποιοτικών και ποσοτικών αποτελεσμάτων των
διαδικασιών κατάρτισης από όλους τους φορείς κατάρτισης, δημόσιους και
ιδιωτικούς.
γ) Άμεση σύνδεση αρχικής και συνεχιζόμενης κατάρτισης, οριοθέτηση επιπέδων
κατάρτισης, πιστοποίηση προγραμμάτων και επαγγελματικών προσόντων.
δ) Ενίσχυση της ευελιξίας και της κινητικότητας του ανθρώπινου δυναμικού από
ειδικότητες φθίνουσας, σε ειδικότητες αύξουσας απασχόλησης.
ε) Ενίσχυση των δεξιοτήτων αυτοαπασχόλησης και επιχειρηματικότητας των νέων
και των γυναικών.
στ) Κατάρτιση και τοποθέτηση σε θέσεις κοινωνικής εργασίας μακροχρόνια
ανέργων, νέων και γυναικών στους τομείς προστασίας του περιβάλλοντος,
κοινωνικής φροντίδας και πρόνοιας, πολιτισμού και αθλητισμού.
ζ) Πλήρης αναδιάρθρωση των δημοσίων φορέων προώθησης της απασχόλησης, στη βάση
της αποτελεσματικότητας και συγκεκριμένων ποσοτικών και ποιοτικών στόχων.
Ο Θόδωρος Τσουκάτος είναι βουλευτής Επικρατείας και μέλος της
Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΣΟΚ
