Αναζήτηση
Αν κάποιος είχε αναχωρήσει από την Ελλάδα την 1η Σεπτεμβρίου και επέστρεφε
χθες χωρίς να έχει ενδιαμέσως ασχοληθεί με τα τεκταινόμενα στην πολιτική μας
σκηνή, σίγουρα θα έμενε με την εντύπωση ότι… βρέθηκε σε άλλη χώρα. Κι όμως,
είναι η ίδια χώρα και έχουν περάσει μόλις 25 ημέρες…
Εκείνες τις πρώτες ημέρες του Σεπτεμβρίου, ο κ. Κ. Σημίτης ανέβαινε στη
Θεσσαλονίκη για να επιβεβαιώσει τη νέα προσωπική στρατηγική του δηλαδή
εκείνη του «ηγεμόνα», που θα κινούσε τις δυνάμεις για την ανασύνθεση του
πολιτικού σκηνικού. Σήμερα, παραμονή της συνεδρίασης του Εκτελεστικού
Γραφείου, ο Πρωθυπουργός ασχολείται κυρίως με το πώς θα κλείσουν οι ασκοί του
Αιόλου, που ο κ. Θ. Πάγκαλος άνοιξε μέσα στα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη…
Η αλλαγή της κατάστασης είναι πολύ μεγάλη για τόσο μικρό χρόνο. Δεν είναι
όμως και ανεξήγητη. Στην πραγματικότητα, ο Πρωθυπουργός και το επιτελείο του,
πληρώνουν και η ζωή τα ‘φερε να πληρώνουν τοις μετρητοίς για άλλη μία
φορά, τη φιλοδοξία να προχωρήσουν σε «μεγαλόπνοους σχεδιασμούς», χωρίς να
υπολογίσουν τους συσχετισμούς μέσα στο κυβερνών κόμμα, αλλά και παραβλέποντας
την ανάγκη, που είναι αυτονόητη στην πολιτική, για την εξασφάλιση των
ισχυρότερων, κατά το δυνατόν, συμμαχιών…
Τα όσα κυκλοφόρησαν μέσα στο καλοκαίρι χωρίς ποτέ να διαψευστούν από το
Μέγαρο Μαξίμου για τη διαμόρφωση «νέας ηγετικής ομάδας» ερήμην της
κοινωνίας, των ψηφοφόρων και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν παρά το
προανάκρουσμα της κρίσης που νομοτελειακά θα ερχόταν. Διοχετεύοντας τα περί
«εκ των άνω» αλλαγών, το επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου δημιούργησε το
υπόστρωμα για το ξέσπασμα της κρίσης…
Τώρα, είναι σαφές ότι με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και εν όψει του
πολύ δύσκολου φθινοπώρου σε όλα τα μέτωπα και κυρίως στο οικονομικό ο κ. Κ.
Σημίτης δεν έχει πλέον την πολυτέλεια της «κυοφορίας» των σχεδιασμών στη βάση
της «ηγεμονίας του». Είναι προφανές ότι θα επανέλθει σε συνθήματα του τύπου
«όλοι μαζί», που δούλεψαν στο παρελθόν, μετά την αποτυχία ανάλογων σχεδιασμών.
Ωστόσο, είναι αμφίβολο το κατά πόσον τέτοιου τύπου συνθήματα αρκούν για να
επανασυσπειρώσουν τον κορμό του κυβερνώντος κόμματος μιας και, μαζί με την
αίσθηση της νωπής λαϊκής εντολής, χάνεται και η εμπιστοσύνη…
