* Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι φτιαγμένοι για να καταρρίπτουν τα εθνικά

στερεότυπα. Κυρίως μάλιστα προς μια κατεύθυνση: αίφνης οι δήθεν ψύχραιμοι

Ολλανδοί τσαλαβουτάνε στ’ απόνερα της πισίνας για να βρουν κάποιον ν’

αγκαλιάσουν ή οι μαγκωμένοι από τόσα χρόνια κομμουνισμού Ρώσοι ευχαριστούν

τους ουρανούς για ένα χάλκινο μετάλλιο.

* Αυτοί που τους ξεπέρασαν όμως μέχρι στιγμής όλους στο Σίδνεϊ είναι

οι Κινέζοι γυμναστές. Στη θέση της κέρινης μάσκας είδαμε το πιο συγκινητικό

παραλήρημα χαράς. Δεν ξέρω στ’ αλήθεια τι ήταν πιο συγκινητικό: ότι είχαν

δίκιο που έκαναν σαν τρελοί όταν κέρδισαν το ομαδικό ανδρών ή ότι άφησαν το

δίκιο τους να ξεσπάσει σαν χείμαρρος κρυμμένος χρόνια σε μπουκάλι. Είδαμε

αθλητή να γελάει πριν ακόμα προσγειωθεί, άλλον να παραπατάει από ευτυχία, έναν

τρίτο να επιχειρεί τόσο ψηλό τελευταίο άλμα ­ όταν πια είχαν κριθεί όλα ­ που

μετά βίας κρατήθηκε μέσα στο ταπί. Είδαμε τους φημισμένους για την επιβολή

πειθαρχίας προπονητές να αγκαλιάζονται σαν σχολιαρόπαιδα και να σφίγγουν τις

γροθιές ύστερα από κάθε επιτυχημένη προσπάθεια αθλητή τους. Είδαμε

αναπληρωματικούς και βασικούς να ξεδιπλώνουν και να ποζάρουν πίσω από μια

τεράστια κινέζικη σημαία ­ που προφανώς είχαν προνοήσει να φέρουν οι ίδιοι ­

πριν ακόμα τελειώσουν τις προσπάθειες οι αντίπαλοί τους. Θα τρίζουν τα κόκαλα

του μεγάλου τιμονιέρη από τόσο ξεδιάντροπη αντιγραφή του καπιταλιστικού τρόπου

ζωής αλλά θα γελάνε και τα παγωμένα μουστάκια του βαρόνου Κουμπερτέν από τόσο

τρανταχτή απόδειξη της δύναμης του αθλητισμού.

* Η αλήθεια είναι ότι το χρυσό αυτό δεν ήταν ένα οποιοδήποτε χρυσό.

Από τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα που εμφανίστηκε στο προσκήνιο, μετά

την παρακμή της γιαπωνέζικης, η κινέζικη σχολή ­ μια σχολή που συνδυάζει τον

έμφυτο δυναμισμό κορμιών, ιδίως αντρικών, κομμένων και ραμμένων για γυμναστική

με την κατάκτηση μιας εντελώς ιδιαίτερης οικονομίας του ρυθμού ­ οι επιτυχίες

ήταν πολλές, η αναγνώριση ομόφωνη, τα παγκόσμια πρωταθλήματα εθνική υπόθεση.

Έλειπε μόνο μια κορόνα, αλλά ήταν η μόνη που άξιζε: το χρυσό ολυμπιακό

μετάλλιο. Ακόμα και στη Σεούλ, ουσιαστικά στον κήπο του σπιτιού τους, οι

Κινέζοι, με την πιο δεμένη πάντα ομάδα και τους περισσότερους αθλητές υψηλού

επιπέδου, κάπου παραπατούσαν κι έμεναν δεύτεροι. Στην ψυχολογική κυρίως

δοκιμασία που είναι αυτός ο διαγωνισμός που εμπλέκει πολλούς αθλητές σε πολλά

όργανα επί δύο μέρες ­ κάτι σαν ένα ομαδικό δέκαθλο ­ οι Ρώσοι, κυρίως αυτοί,

αναδεικνύονταν πάντα δυνατότεροι. Στο Σίδνεϊ, κι ας μην είχαν οι Κινέζοι τον

θεωρητικά καλύτερο αθλητή τους, ήταν αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν τις αδυναμίες

των αντιπάλων τους, που τέθηκαν επικεφαλής από το πρώτο όργανο και δεν

κοίταξαν ποτέ πίσω. Η απόδοση της αθλητικής δικαιοσύνης έκανε το Ολυμπιακό

Χωριό να ακούσει επιτέλους την περισσότερο ομιλούμενη γλώσσα του κόσμου.

Τελευταία Νέα