Αναζήτηση
Η κατάσταση οξύνεται στα βόρεια σύνορά μας, ενώ οι ΗΠΑ προχωρούν, ίσως σε
β’ φάση εμπλοκής, και οι σχέσεις μας με την Τουρκία (πρόσφατα ο κ. Τζεμ έθεσε
πάλι θέμα Θράκης) δεν έχουν αλλάξει παρά τα χαμόγελα, ειλικρινή ή προσποιητά.
Ένας βασικός αμυντικός τομέας, οι εξοπλισμοί, εξακολουθούν να παραμένουν στο
απυρόβλητο του ελέγχου και της δημόσιας συζήτησης, της διαφάνειας, ενώ η Ν.Δ.
εντελώς ανίκανη και αδύναμη στελεχιακά στον τομέα αυτό δεν είναι σε θέση να
ελέγξει, να εκπληρώσει την αποστολή της ως αντιπολίτευση.
Ας δούμε όμως μερικά συγκεκριμένα θέματα τα οποία απέφυγαν στον προεκλογικό
αγώνα να συζητήσουν οι πολιτικοί παρά την εξαίρετη σημασία τους (ένας διάλογος
για την άμυνα μεταξύ κ.κ. Τσοχατζόπουλου και Έβερτ που έγινε στις 21 Μαρτίου
κατέληξε, παραδόξως, σε συμφωνία για όλα, αφού για κανένα δεν έγινε σοβαρή
συζήτηση. Ο κ. Έβερτ ευλόγησε σε όλα τον ΥΕΘΑ. Αυτά που είπα πιο πάνω για τη
Ν.Δ…).
Τι γίνεται με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Ποιες οι προοπτικές και ποια η
κοινή, εθνική, αντιμετώπισή τους;
Τι προβλέπεται για το προσεχές εξοπλιστικό μας πρόγραμμα ύψους 4 τρισ., για
τους στόχους και τον ρεαλισμό του εν όψει του καλπάζοντος και ξέφρενου ρυθμού
των τουρκικών εξοπλισμών; (Μόλις προ εβδομάδος υπέγραψαν σύμβαση για 140
επιθετικά ελικόπτερα…).
Ο εκλεκτός συνεργάτης των «ΝΕΩΝ» καθηγητής κ. Α. Πλατιάς, ήπια, νηφάλια και
τεκμηριωμένα, ασφαλώς, κατήγγειλε («ΤΑ ΝΕΑ», 3-3-2000): «… Δυστυχώς το
σύστημα των προμηθειών των Ε.Δ. είναι προβληματικό. 1) Δεν υπάρχει διαφάνεια.
2) Δεν υπάρχουν εχέγγυα ότι οι προμήθειες αυτές καλύπτουν τις πραγματικές
ανάγκες των Ε.Δ. 3) Οι αποφάσεις είναι αναχρονιστικές και αποσπασματικές αφού
φαίνεται ότι αγνοούν την επιτελουμένη επανάσταση στη στρατιωτική τεχνολογία.
Με πρόφαση την άσκηση εξωτερικής πολιτικής δικαιολογούνται αποφάσεις με
αμφίβολο επιχειρησιακό αποτέλεσμα…». Δυστυχώς, γράφω κι εγώ, είμαι
υποχρεωμένος να συμφωνήσω σε όλα.
Ποια η τύχη των αντισταθμιστικών ωφελημάτων (σωστά έχουν χαρακτηρισθεί ένα
άλλο πακέτο Ντελόρ) που αναγγέλλονται θριαμβευτικά και χάνονται σύντομα από
τον ορίζοντα βυθιζόμενα στην αφάνεια και αδιαφάνεια. Κανείς δεν τα γνωρίζει
για να ελέγξει την ποιότητα, την πιστότητα και την απόδοσή τους. Αν πιστέψουμε
αυτό που έγραψε «ΤΟ ΒΗΜΑ» (21-1-2000) προορίζονται για να κάνουν πλουσιότερους
τους λεγόμενους «νεόπλουτους των αντισταθμιστικών» προσφέροντας ελάχιστα στην
εθνική οικονομία και την άμυνα.
Πώς διαγράφεται το μέλλον της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας;
Μια θαυμάσια απάντηση δίνεται με το γεγονός της μη λειτουργίας της Διευθύνσεως
Αμυντικής Βιομηχανίας του ΥΕΘΑ από το 1998. Υπάρχει, είναι στελεχωμένη, αλλά
δεν λειτουργεί λόγω μη έκδοσης των υπουργικών αποφάσεων που τη νομιμοποιούν.
Έτσι υπογράφονται συμβάσεις στο πόδι με αμφιβόλου ποιότητας συμπαραγωγές.
Ποιος θα μας πει ποια είναι η ουσιαστική βιομηχανική συμμετοχή της χώρας στην
προμήθεια των 60 F-16 και 60-90 Eurofighter που υπεγράφη τελευταία; Η Τουρκία
ΠΡΙΝ προχωρήσει στην υπογραφή σύμβασης για τη συμμετοχή της στο νέο
αμερικανικό μαχητικό JSF εξασφάλισε την κατασκευή 12-15 κυρίων συγκροτημάτων
του αεροπλάνου (Defense Week Μαρ. 2000).
Μόλις πρόσφατα διαβάσαμε στα «ΝΕΑ» (19-3-2000) ότι πιθανόν να υποχρεωθούμε να
αγοράζουμε ανταλλακτικά F-16 made in Turkey! Εμείς ποιων ανταλλακτικών
εξασφαλίσαμε την παραγωγή με τόσα αεροπλάνα που αγοράσαμε;
Τι γίνεται με το ταλαίπωρο ενιαίο αμυντικό δόγμα που θνήσκει;
Τι θα συμβεί αν βρεθούμε ξανά σε μια νέα Ιμιακή κρίση; Το θέμα θ’
αντιμετωπιστεί όπως το 1996 χωρίς την ύπαρξη ενός στοιχειώδους Συμβουλίου
Ασφαλείας και Αντιμετώπισης Κρίσεων που οργανωμένο σωστά και ορθολογιστικά θα
μπορεί ανά πάσα στιγμή ν’ αντιμετωπίζει κρίσεις;
Ο Κων. Φράγκος είναι υποστράτηγος ε.α., DEA Σορβόννης στην Πολιτική Άμυνα.
