Των οικιών υμών εμπιμπραμένων

Υμείς άδετε

Αίσωπος – Κοχλίες

Στην Ελλάδα δύο κατηγορίες πολιτών είναι σε υπερεπάρκεια, κορεσμό: Των

αποστράτων στρατηγών και των ακαδημαϊκών διδασκάλων.

Την πρώτη συνθέτουν δύο υποκατηγορίες: Των κανονικών, που σταδιοδρόμησαν

ευδόκιμα και απεστρατεύθησαν με ανώτατο βαθμό, και αυτών που με τη βοήθεια

κομματικών εφευρημάτων, που μετουσιώθηκαν σε προκλητικά σκανδαλώδεις νόμους,

κέρδισαν από 2 έως 5 βαθμούς, στα χαρτιά.

Αν δεν κάνω λάθος, οι απόστρατοι στρατηγοί στην Ελλάδα είναι περισσότεροι απ’

αυτούς των ΗΠΑ, Αγγλίας, Γαλλίας κ.λπ., που διαθέτουν συγκριτικά τεράστιους στρατούς.

Στον ακαδημαϊκό χώρο οι διάφορες κατηγορίες διδασκάλων (επίκουροι,

αναπληρωτές, ομότιμοι, επίτιμοι κ.λπ.) είναι εξίσου πολυπληθείς με τους

στρατηγούς ε.α. Παρ’ όλο τον μεγάλο αριθμό Πανεπιστημίων, αρκετοί απ’ αυτούς

δεν θα γευθούν ποτέ τις τιμητικές και προσοδοφόρες θέσεις των πρυτάνεων,

αντιπρυτάνεων, κοσμητόρων κ.λπ. Αυτά παρ’ όλο που κάθε πολιτικός επιδιώκει την

ίδρυση Πανεπιστημίου στη γενέτειρά του για να δοξασθεί, να αλιεύσει ψήφους και

να βολέψει μερικούς φίλους ακαδημαϊκούς.

Δεν θα κομίσω γλαύκα αν αναφέρω ότι στην Ελλάδα λειτουργούν με εξαιρετική

απόδοση Στρατιωτικές Σχολές, με μακρά παράδοση, που παράγουν άξιους, ικανούς

και συγκροτημένους αξιωματικούς.

Οι Στρατιωτικές Σχολές έχουν ως αποστολή να δομούν μαχητές – ηγήτορες με

παράλληλη γενική και ακαδημαϊκή μόρφωση, ώστε να έχουν ευρείς ορίζοντες και να

λειτουργούν συγχρονισμένα με την κοινωνία μέσα στην οποία ζουν. Αν επιμένουμε

να τους κάνουμε περισσότερο απ’ ό,τι πρέπει «κουλτουριάρηδες» και τους

υποχρεώσουμε να μάθουν καλό πιάνο και ποιητική ανάλυση των μεγάλων Γάλλων

ρομαντικών ποιητών, θα ξεχάσουν να χειρίζονται το όπλο τους.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα:

Τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, το αρχαιότερο (1828) στρατιωτικό ίδρυμα.

Σήμερα το εκπαιδευτικό της πρόγραμμα βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο. Πέραν από τη

σκληρή, που πρέπει να γίνει σκληρότερη, στρατιωτική εκπαίδευση και πειθαρχία,

η γενική και ακαδημαϊκή μόρφωση ξεπερνά τα 63% του προγράμματος. Η αγγλική

γλώσσα διδάσκεται ως πρωτεύον μάθημα, με υποχρεωτική επιλογή δεύτερης. Η

διδασκαλία της πληροφορικής είναι υψηλού επιπέδου και εντός ολίγου κάθε

μαθητής θα διαθέτει στο γραφείο του τον προσωπικό του υπολογιστή (PC).

Η σχολή συμμετέχει σε ανταλλαγή σπουδαστών με ξένα αντίστοιχα ιδρύματα και

γίνεται τακτική οργάνωση σεμιναρίων και ημερίδων επί θεμάτων εσωτερικού και

διεθνούς ενδιαφέροντος. Είναι ανώτατο ίδρυμα.

Υπάρχουν, ασφαλώς, ελλείψεις και μεγάλα περιθώρια βελτιώσεων. Το ΓΕΣ

καταβάλλει σοβαρές προσπάθειες γι’ αυτό.

Το ερώτημα εξάλλου είναι: Ποιο είναι το ζητούμενο από μια στρατιωτική σχολή; Η

απάντηση είναι απλή: Να φτιάχνει ηγήτορες που να μπορούν να κρατούν στα χέρια

τους την άμυνα. Αξιωματικούς που να στέκονται απέναντι σ’ έναν υποτιθέμενο

αντίπαλο. Ο Έλληνας αξιωματικός δεν έχει αντίπαλο, δυστυχώς, ούτε τον Βέλγο

ούτε τον Ολλανδό συνάδελφό του, αλλά έναν σκληροτράχηλο μαχητή.

Μελέτησα, πάει καιρός, ένα συναρπαστικό βιβλίο με συγγραφέα τον εξέχοντα

δημοσιογράφο κ. Αλή Μπιράντ, που το έχει έξοχα προλογίσει ο αείμνηστος

συνεργάτης των «ΝΕΩΝ» Κώστας Σταματίου. Εκεί περιγράφεται λεπτομερώς ο τρόπος

δόμησης του Τούρκου ηγέτη.

Το έχει διαβάσει κανείς, άραγε, από το Επιτελείο του ΥΕΘΑ, όπου υπάρχει

περίσσεια ακαδημαϊκών ή φιλοδοξούντων να γίνουν τέτοιοι, που ονειρεύονται

θέσεις πρυτάνεων, κοσμητόρων κ.λπ. με την ίδρυση Στρατιωτικών Πανεπιστημίων;

Προς τι; Υπάρχουν τέτοια στις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τη Γαλλία, το Ισραήλ; Χρόνια τώρα

αποστέλλεται ο αναγκαίος αριθμός αξιωματικών στα Πανεπιστήμια εσωτερικού,

εξωτερικού και έτσι ικανοποιούνται οι ανάγκες των Ε.Δ. σε ειδικό προσωπικό.

Επαναλαμβάνω ότι οι Στρατιωτικές Σχολές είναι ήδη ισότιμες των

πανεπιστημιακών. Ας αναβαθμίσουν τις σπουδές των Στρατιωτικών Σχολών με την

παρούσα δομή τους, υπάρχουν περιθώρια. Τι χρειάζονται οι πρυτάνεις,

αντιπρυτάνεις κ.λπ. το Στρατιωτικό Πανεπιστήμιο;

Να τους θυμίσω ότι υπάρχουν σοβαρότατα προβλήματα άμυνας που εκκρεμούν, και

από τα οποία εξαρτάται η μαχητικότητα του στρατεύματος, για να ασχοληθούν;

­ Τι γίνεται με το μισθολόγιο των πενομένων στρατιωτικών;

­ Πώς θα αντιμετωπισθεί το οξύτατο πρόβλημα της θητείας;

­ Τι θα γίνει με τις διαρροές στελεχών (600 εκλεκτοί έφυγαν τελευταία με το

πρόσχημα της υποψηφιότητας).

­ Τι γίνεται με το αλαλούμ των εξοπλισμών;

­ Είναι ευχαριστημένοι από τις ελληνοκυπριακές στρατιωτικές σχέσεις;

­ Πόσα χρόνια θα χρειασθούν να ενεργοποιήσουν την Υπηρεσία Πολεμικής

Βιομηχανίας, που δεν λειτουργεί εδώ και 15 μήνες;

Ας επιλύσουμε αυτά και το Πανεπιστήμιο περισσεύει.

Ο Κων. Φράγκος είναι υποστράτηγος ε.α., DEA Σορβόννης στην Πολιτική Άμυνα.