«Το ΠΑΣΟΚ νίκησε στις εκλογές. Ο λαός αποφάσισε να συνεχισθεί μια πετυχημένη πολιτική».

Κ. Γείτονας – υπουργός («ΝΕΑ», 16/6/99)

Ένας ομολογουμένως από τους λόγους των απωλειών του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές

είναι η θλιβερή κατάσταση του τομέα της ασφάλειας του πολίτη. Η επικίνδυνη

αύξηση της εγκληματικότητας. Υπάρχει κοινή διαπίστωση και αναφέρθηκε από τον

ίδιο τον Πρωθυπουργό.

Βέβαια, το έχω επαναλάβει από τον ίδιο αυτόν χώρο, η σημερινή κατάσταση δεν

προέκυψε αιφνίδια. Είναι οι ώριμοι καρποί δεκαετιών ασυδοσίας, κομματικής

κραιπάλης, έλλειψης εκπαίδευσης, ανυπαρξίας ίχνους αξιοκρατίας στον χώρο της

Αστυνομίας μαζί με τη συγκυρία της εισβολής των ξένων κακοποιών.

Σειρά ανίκανων και ανεύθυνων πολιτικών πέρασαν από την Κατεχάκη, διογκώνοντας

τα υπάρχοντα προβλήματα της αποσάθρωσης. Αντί να προβληματισθούν και να

θεραπεύσουν, δεν είχαν αντιληφθεί ότι κατέστρεφαν! Θυμάμαι ένα αμίμητο ΥΔΤ

που, ενώ είχε προκηρυχθεί διαγωνισμός για πρόσληψη 1.000 αστυνομικών (με

κομματικά, φυσικά, κριτήρια) τους… διπλασίασε, για να ικανοποιήσει τις

«ανάγκες» όχι του Σώματος αλλά του ρουσφετιού.

Επιλέγω μόνο δύο εικόνες που αποδεικνύουν την αδυναμία της Αστυνομίας να

εξασφαλίσει στοιχειώδεις συνθήκες προστασίας του πολίτη.

1 Η πλημμελής έως ανύπαρκτη φύλαξη των συνόρων. Το «μπείτε σκυλιά και

αλέστε…» που επιτρέπει στις συμμορίες των κακοποιών της Βαλκανικής να

πηγαινοέρχονται και να εγκληματούν ελεύθερα. Η στοιχειώδης λογική επιβάλλει

στην περίπτωση που οι ξένοι μπαίνουν και λεηλατούν το κτήμα σου και απειλούν

τη ζωή σου, να το μαντρώσεις, να βάλεις δύο-τρεις καλά εκπαιδευμένους φύλακες

και έναν καλό περιφερειακό συναγερμό. Στα σύνορα ΗΠΑ – Μεξικού, Ισραήλ –

Συρίας κ.α. υπάρχει συνδυασμός συνοροφυλάκων και ηλεκτρονικών συστημάτων.

2 Στην πρωτεύουσα και τις μεγαλύτερες επαρχιακές πόλεις, πέραν της

εγκληματικότητας, μικρά καθημερινά στιγμιότυπα δίνουν την εικόνα της έλλειψης

στοιχειωδών αστυνομικών μέτρων.

* Οι πεζόδρομοι και τα πεζοδρόμια μοιράζονται μεταξύ επελαυνόντων δικυκλιστών

και σταθμευμένων αυτοκινήτων. Χώρος για πεζούς δεν υπάρχει.

* Στα φώτα ρύθμισης κυκλοφορίας πειθαρχούν ελάχιστοι.

* Οι διαβάσεις πεζών είναι ανύπαρκτες.

* Οι τσαντάκηδες και κλέφτες δρουν ανεξέλεγκτα μέσα κι έξω από τα

συγκοινωνιακά μέσα.

Ελάχιστοι υπουργοί προσπάθησαν, αλλά παρεμποδίστηκαν από την ίδια την

κυβέρνηση να δημιουργήσουν κάτι. Ο κ. Ρωμαίος π.χ. ικανός και έντιμος ατύχησε

όχι γιατί ήταν… κοντός, όπως είπε ο ίδιος χαριτολογών, αλλά γιατί, πέραν από

την κακοτυχία του, η κυβέρνηση του φόρτωσε ένα νομενκλατούριο γ.γ. που του

πρόσφερε αρνητικό έργο και χρεώθηκε με το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για

το δράμα της οδού Νιόβης, που πέρασε τελικά στον υπουργό. Την ίδια τύχη είχε

όμως και ο νέος υπουργός, κατά πάντα άξιος, κ. Χρυσοχοΐδης. Και αυτός

φορτώθηκε ως γ.γ. ένα κομματικό στέλεχος, που έπρεπε να τακτοποιηθεί, αντί να

βοηθηθεί με έναν άνθρωπο έμπειρο και γνώστη του χώρου. Τα παθήματα δεν

γίνονται μαθήματα…

Αλλά, ας επανέλθουμε στα σύνορα. Στις 16 Δεκεμβρίου 1998 είδαμε στην τηλεόραση

τον τότε ΥΔΤ κ. Πελτσάνικο να πολιορκείται στην Ήπειρο από κοινοτάρχες που

απαιτούσαν μερίδια στο μοίρασμα της πίτας των υπό πρόσληψη 1.000

συνοροφυλάκων. Όπως αντιληφθήκαμε, το πρόβλημα φύλαξης είχε μετατραπεί σε

θεραπευτικό απασχόλησης. Καλό ήταν να συνδυαζόταν.

Ρωτάμε και γνωρίζουμε τις απαντήσεις:

* Με ποια κριτήρια και δοκιμασίες έγινε η επιλογή αυτών που θα φυλάνε τα σύνορα;

* Ποια ήταν η εκπαίδευσή τους, για να αντιμετωπίσουν τις ορδές των πάνοπλων κακοποιών;

* Πόσοι κρίθηκαν ακατάλληλοι στην εκπαίδευση; (Σε γαλλική εφημερίδα διάβασα

ότι για πρόσληψη 200 αστυνομικών, έγινε προκαταρκτική επιλογή από 450 και από

τη σχολή απεφοίτησαν μόνο 146. Εδώ από π.χ. 150 επιλεγέντες αποφοιτούν 200,

γιατί προστίθενται και αυτοί που απερρίφθησαν αρχικά, ύστερα από πολιτική επέμβαση…).

Πώς να επιτύχει ο νέος υπουργός; Πώς να ζητήσουμε να κάνει κάτι καλύτερο, όταν

η κυβέρνηση επιλέγει να διαθέτει χιλιάδες αστυνομικούς για τη φύλαξη

αμφιλεγόμενων «προσωπικοτήτων» και τους στερεί από τον πολίτη; Να θυμηθούμε το

πρόσφατο επεισόδιο αστυνομικού φύλακα (που πληρώνεται από το Δημόσιο)

πάμπλουτου επωνύμου, που μαύρισε στο ξύλο καθηγητή, γιατί νόμισε ότι

ενοχλήθηκε ο… κύριος;

Ποιος θα παύσει να μετατρέπει τους φύλακες του πολίτη σε προστάτες ισχυρών,

επισήμων, ημιεπισήμων, τηλεπαρουσιαστών κ.λπ.;

«Μέχρι το 1980 το όνειρο της πλειονότητας του λαού ήταν η απαλλαγή από τον

βραχνά του χωροφύλακα.

Ο Α. Παπανδρέου τα κατάφερε. Σήμερα, όλοι επιζητούν την επιστροφή του ανάμεσά

μας…», επισημαίνει ο κ. Παπαχρήστος στα «ΝΕΑ» (5/6/99). Μάλλον έτσι είναι…

Η κυβέρνηση πρέπει να βοηθήσει με έργα στην αναγέννηση της Αστυνομίας και στην

επαναπόκτηση του κύρους της. Μόνο έτσι θα αντιμετωπισθεί η εγκληματικότητα.