ΓΙΑ ΑΛΛΗ μια φορά ως λαός-κριτής αποδείχτηκε ότι είμαστε οπαδοί του υπέρ ή του

κατά και της εύκολης εν γένει κριτικής.

Και είναι παράδοξο να θέλουμε να αποδείξουμε ότι όλοι εκείνοι που ως άριστοι

πριν από μερικά χρόνια εισάγονταν στα Πανεπιστήμια είναι αγράμματοι ή έστω ημιμαθείς.

Είναι καιρός όμως να δούμε εξαρχής αν το σύστημα μιας δίωρης ή τετράωρης

γραπτής εξέτασης, χωρίς προσωπική επαφή με τον υποψήφιο και χωρίς γνώση των

ουσιαστικών του προσόντων, είναι ο σωστός τρόπος επιλογής των «άριστων».

Σε μια εποχή, που για τον ίδιο τον μαθητή του Λυκείου θεσπίζονται αλλεπάλληλες

εξετάσεις προς διακρίβωση των γνώσεων και δεξιοτήτων. Επέστη, επίσης, ο καιρός

(και απορεί κανείς το γιατί δεν εκδηλώθηκε ακόμα η πολιτική βούληση) να

ιδρυθούν Παραγωγικές Σχολές στα Πανεπιστήμια που θα εκπαιδεύουν και θα βγάζουν

αποκλειστικώς στελέχη της εκπαίδευσης, ώστε να μην παρατηρείται το φαινόμενο

να ζητούνται πράγματα απαραίτητα μεν, αλλά που οι εξεταζόμενοι του ΑΣΕΠ δεν

διδάχτηκαν ποτέ.

Τέλος, να υπενθυμίσουμε ότι όλες οι επιτυχημένες μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα

είχαν εξασφαλίσει εκ των πρότερων την ειρήνη στην εκπαιδευτική κοινότητα. Ο

υπουργός Παιδείας και οι σύμβουλοί του είναι αρκετά έξυπνοι για να βρουν πώς

είχε επιτευχθεί στο παρελθόν η τόσο απαραίτητη εκπαιδευτική γαλήνη.

Ο Αντώνης Σανουδάκης είναι φιλόλογος.

Τελευταία Νέα