ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ μήνες σε Ινδονησία, Βραζιλία, Αυστραλία, Μεξικό, Φλώριδα

(ΗΠΑ) γίναμε μάρτυρες, από τα ΜΜΕ και τον Τύπο, των μεγάλων δασικών πυρκαγιών,

που καίνε τα δάση τής πολύ υποφέρουσας γης μας.

Τόσο στις φτωχές αναπτυσσόμενες χώρες όσο και στις πλούσιες, με υψηλή

επιστήμη, τεχνικά μέσα και χρήματα (ΗΠΑ, Αυστραλία), οι δασικές πυρκαγιές

συνεχίζουν και αποτελούν ένα μεγάλο άλυτο πρόβλημα.

Στο άρθρο του Στ. Κρίκκη στα «ΝΕΑ» της 26-6-98, με τίτλο «Στάχτη 7,5 εκατ.

στρέμματα» από τις «Προτάσεις για μια σύγχρονη πολιτική γης για τα δάση και το

φυσικό περιβάλλον», υπό την εποπτεία του επίκουρου καθηγητή Αρχιτεκτονικής και

πρώην γενικού γραμματέα Δασών Η. Μπεριάτου και με συγγραφείς τούς

οικονομολόγους κυρία Μ. Ν. Ντικέν και Δ. Ψαλτόπουλο, ως ειδικός στο θέμα,

καθηγητής Πανεπιστημίου, έχω να αναφέρω περιληπτικά.

Στην Ελλάδα ώς το 1973 καίγονταν τον χρόνο 115.000 στρέμματα, από τα οποία το

1/3 ήταν δάση και τα 2/3 θαμνώνες και χορτοβοσκότοποι. Από το 1974 και μετά

σημειώνεται αλματώδης αύξηση της ετήσιας καιγόμενης έκτασης, ενώ μετά το 1981

η κατάσταση γίνεται καταστροφική! Έτσι, το 1981 κάηκαν 800.000 + στρ., το 1985

κάηκαν 1.000.000 + στρ., επίσης το 1988 κάηκαν 1.000.000 + στρ., μετά δε το

1991 κατά μέσον όρο καίγονται 420.000 στρ. τον χρόνο (δάση 130.000 + 290.000

θαμνώνες + χορτοβοσκότοποι).

Τα αίτια είναι πολλά. Στο με 3 εκδόσεις βιβλίο μου «Δασικές Πυρκαγιές» και

στις 75 εργασίες μου για το πρόβλημα και για τα αίτια των δασικών πυρκαγιών

στην Ελλάδα, γράψαμε πολλές φορές ότι αύξηση των πυρκαγιών είχαμε σε χρονιές

εκλογών και πολιτικής φαγωμάρας 1928, 1932-’33, 1958, 1965, 1974, 1978, 1981,

1985 κ.λπ., όπως και σε χρονιές εθνικών καταστροφών, όπως το 1922, Κατοχή,

Εμφύλιο, 1974.

Ακόμη, άλλα αίτια είναι η μετά το 1968-’70 εγκατάλειψη της υπαίθρου, οπότε το

50% του ελληνικού πληθυσμού μετακινήθηκε στις πόλεις. Με την εγκατάλειψη της

υπαίθρου είχαμε αύξηση της καιγόμενης δασικής ύλης 2-4 φορές. Συγχρόνως,

αυξήθηκε πολύ η τιμή της γης. Δεν υπήρχε ποτέ πολεοδομικός σχεδιασμός, έτσι οι

Έλληνες έκτισαν και κτίζουν όπου θέλουν, κλέβουν τη δημόσια γη, όλα τελικά

νομιμοποιούνται και το κράτος εισπράττει λίγα ή πολλά δισ. ή τρισ. Βλέπετε,

επίσης, στο «Βήμα» της 28-6-98 το «Κάψτε και κτίστε». Το πρόβλημα δασικές

πυρκαγιές στην Ελλάδα μετά το 1974 είναι θέμα καθαρά πολιτικό.

Όσο για τις αιτίες έναρξης των δασικών πυρκαγιών, πρέπει να διορθώσω τους

αριθμούς των Μπεριάτου, Ντικέν, Ψαλτόπουλου.

Έτσι ο μέσος όρος 1965-1994 (30 χρόνια) φυσικές αιτίες (κεραυνοί) 2,8%,

αμέλειες 35,9%, άγνωστες 32,5%, εμπρησμοί 28,8%. Με τον συλλογισμό ότι οι

μισές άγνωστες αιτίες, τα τσιγάρα και μερικές αμέλειες είναι εμπρησμοί, τότε

άφοβα μπορούμε να πούμε ότι οι εμπρησμοί προκαλούν περίπου το 50% των αιτιών.

Υπόψη ότι τα δάση (χαλεπίου και τραχείας πεύκης) της Νότιας χαμηλής Ελλάδας

και των νησιών μας, μετά την πυρκαγιά, κατά το 90%-100% αναγεννιόνται φυσικά

μόνα τους, το ίδιο και οι θάμνοι αναβλαστάνουν (ριζοβλαστάνουν). Οι μόνοι

εχθροί τους είναι οι Έλληνες που τα κάνουν οικόπεδα και τα κτίζουν ή βόσκονται

από ζώα που τα τρώγουν.

Στη χώρα μας πρώτη και χειρότερη σε ετήσια καιγόμενη έκταση δασών είναι η

Αττική, 2η η Δωδεκάνησος, 3η η Εύβοια, 4η η Ηλεία κ.λπ.

Τέλος, η πρόσφατη παραχώρηση από τον υπουργό Γεωργίας κ. Τζουμάκα της

Δασοπυρόσβεσης στο Πυροσβεστικό Σώμα είναι μεγάλο λάθος. Οι πυροσβέστες δεν

γνωρίζουν το θέμα, δεν έχουν πτυχία Πανεπιστημίου, δεν έχουν ειδικότητες,

διδακτορικά, επιστημονική έρευνα, δημοσιεύσεις. Απλά θέλουν ίσως να διευρύνουν

το Σώμα των αξιωματικών τους. Η κατάσταση θα χειροτερέψει πολύ. Οι δασολόγοι

και λοιποί δασικοί δεν είμαστε καθόλου, μα καθόλου χειρότεροι από τους

δασικούς της Ιταλίας, Γαλλίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας, ΗΠΑ κ.λπ. Κρίμα για την πατρίδα.

*Ο Δημήτρης Καϊλίδης είναι καθηγητής Πανεπιστημίου.

Τελευταία Νέα