Αναζήτηση
|
|
Ο ΘΕΣΜΟΣ του βραβείου Αμπντί Ιπεκτσί, που καθιερώθηκε μετά τη δολοφονία του
Τούρκου ειρηνιστή δημοσιογράφου το 1979, παραβιάζει στην ουσία ανοικτές θύρες.
Πράγματι η φιλία μεταξύ των δύο γειτονικών λαών, δηλαδή των απλών ανθρώπων,
είναι δεδομένη, ιδιαίτερα γιατί Έλληνες και Τούρκοι αναγκάστηκαν να συμβιώσουν
στον ίδιο γεωγραφικό χώρο για πολλούς αιώνες.
Το ζητούμενο προφανώς δεν είναι η φιλία των δύο λαών. Το θέμα είναι αν με
διακηρυγμένους τους επεκτατικούς στόχους της τουρκικής ελίτ μπορεί να υπάρξει
ειρηνική συνύπαρξη στην περιοχή. Αν μπορεί να δημιουργηθούν δηλαδή συνθήκες
καλής γειτονίας ανάμεσα στις δύο χώρες, όταν έμπρακτα η Άγκυρα αμφισβητεί την
ισχύ των διεθνών συνθηκών που καθορίζουν το status quo στο Αιγαίο και όχι μόνον.
Είναι δυνατόν να υπάρξει ένα modus vivendi όταν η άλλη πλευρά κάνει
συστηματικά επίδειξη στρατιωτικής ισχύος γύρω από τα νησιά μας στο Αιγαίο και
παραβιάζει σχεδόν καθημερινά τον εθνικό μας χώρο; Όταν ο τουρκικός στρατός από
το 1974 εξακολουθεί να κατέχει το 40% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας;
ΚΑΤΩ από αυτές τις συνθήκες υπήρξαν πραγματικά αξιοπρόσεκτες οι επιλογές των
προσώπων που βραβεύθηκαν πρόσφατα στην Κωνσταντινούπολη. Αυτό δεν αναφέρεται
στους συγκεκριμένους Έλληνες πολιτικούς της αντιπολίτευσης. Αυτοί έχουν
τοποθετηθεί από καιρό θετικά πάνω στο θέμα του «διαλόγου». Ούτε, βεβαίως, στον
κ. Σάκη Ρουβά…
Αξίζει πράγματι επισημάνσεως το γεγονός ότι «τιμήθηκαν» με το βραβείο Ιπεκτσί
ταυτόχρονα ο Τούρκος υφυπουργός Εξωτερικών Ονούρ Οϊμέν και ο Έλληνας
αναπληρωτής υπουργών Εξωτερικών. Δηλαδή δύο αξιωματούχοι που είναι εκφραστές
διαμετρικά αντίθετων πολιτικών αντιλήψεων πάνω στο πρόβλημα των
ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Ο πρώτος είναι ο γνωστός κύριος που, μέσα σε διάστημα λίγων ημερών, με
συνέντευξή του σε Έλληνα δημοσιογράφο, και σε ομιλία του στην Αθήνα,
κωδικοποίησε με κυνικό τρόπο την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, και
επανέλαβε τις απειλές πολέμου.
Ο δεύτερος είναι υπουργός της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που εκφράζει, εξ ορισμού,
την αταλάντευτη βούληση του ελληνικού λαού να μη διαπραγματευθεί τα κυριαρχικά
του δικαιώματα και να αντισταθεί στον τουρκικό ιμπεριαλισμό.
ΕΙΝΑΙ δύο πολιτικές που, με ευθύνη της Άγκυρας, οδηγούν σε συντήρηση της
έντασης και όχι σε εκτόνωσή της. Η γραμματεία του βραβείου Ιπεκτσί είχε
ασφαλώς συναίσθηση του γεγονότος αυτού. Προχώρησε όμως στη βράβευση των δύο
υπουργών, με προφανή στόχο να ενθαρρύνει την τάση που διαμορφώνεται τελευταία
σε ορισμένους ελληνικούς κύκλους, για την αποδοχή του «διαλόγου». Κάτι που
συνιστά πάγια επιδίωξη της Τουρκίας, γιατί τελικά οδηγεί σε
επαναδιαπραγμάτευση του καθεστώτος του Αιγαίου.
Σημαντική ήταν και η παρουσία στη… σεμνή αυτή τελετή και του αντιναυάρχου
Μουσταφά Οζμπάι, εκπροσώπου του… πολυχρονεμένου στρατηγού Ισμαήλ Χακί
Καρανταγί, αρχηγού του Γενικού Επιτελείου (έτσι για να μην ξεχνάμε ποια είναι
τα πραγματικά αφεντικά στη γειτονική χώρα).
Ο ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟΣ είναι επικεφαλής της διεύθυνσης Ελληνοτουρκικών του Τουρκικού
Γενικού Επιτελείου. Γνωρίζουμε, ασφαλώς, ποιες είναι οι αρμοδιότητες της
διευθύνσεως που προΐσταται ο κ. Οζμπάι. Σίγουρα δεν επεξεργάζεται πλάνα για
την ειρηνική συνύπαρξη και τη συνεργασία των δύο λαών. Απλώς ο άνθρωπος
καταστρώνει σχέδια επίθεσης κατά της Δυτικής Θράκης και των νησιών μας στο Αιγαίο.
Οι σχετικές εργασίες είναι μάλιστα τόσο προχωρημένες, ώστε, όπως αναφέρουν οι
πληροφορίες, τα σχέδια προβλέπουν και την αναζήτηση συνεργατών από τον ντόπιο
πληθυσμό, πρόθυμων να βοηθήσουν τους εισβολείς…
Και μια άλλη λεπτομέρεια από την τελετή απονομής των βραβείων που δημοσιεύθηκε
στις εφημερίδες. Ο κ. Οϊμέν παραλαμβάνων το βραβείο Ιπεκτσί δήλωσε: «Παίρνω το
βραβείο εκ μέρους όλων των Τούρκων διπλωματών που εργάζονται για την
ελληνοτουρκική φιλία» (…).
Ασφαλώς ο Τούρκος αξιωματούχος δεν είναι μόνον πιστό φερέφωνο των πασάδων της
Άγκυρας, αλλά και… χιουμορίστας! Γιατί όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ
γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι διπλωμάτες εργάζονται πράγματι πολύ σκληρά για να
θάψουν τον Ελληνισμό!
ΟΛΑ αυτά θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν τραγικά. Βασανιστικά ερωτήματα
ανακύπτουν πράγματι το τελευταίο διάστημα. Μήπως βρισκόμαστε στα πρώτα στάδια
αναθεώρησης της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας προς την κατεύθυνση που
επιθυμεί η Άγκυρα; Ή απλά ο αρξάμενος διάλογος των «σοφών» αποτελεί τακτικό
ελιγμό για την απόσβεση των ισχυρών πιέσεων του ξένου παράγοντα; Θέλουμε να
πιστεύουμε ότι ισχύει το δεύτερο.
Αν αληθεύει η πρώτη εκδοχή, οδηγούμεθα ολοταχώς σε μεγάλη δοκιμασία με
οδυνηρές συνέπειες για τον Ελληνισμό.
Σε αυτήν την περίπτωση, καλόν είναι να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε σοβαρά την
πρόταση για δημιουργία οικογενειακών φυτωρίων ινδικής καννάβεως. Η παραγωγή
τους θα μας χρειασθεί προκειμένου να δραπετεύσουμε από την πραγματικότητα…
Ο Νίκος Κουρής είναι πτέραρχος ε.α., πρώην υφυπουργός Εθνικής
Άμυνας, επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ.
