Εντυπωσιάστηκα διαβάζοντας στα

«ΝΕΑ» (22/4) ότι στον Πρόεδρο κ. Κ. Στεφανόπουλο υποβλήθηκε, στο Συμβούλιο της

Ευρώπης, ερώτηση Τσέχου βουλευτή για την πρώτη αιτία αφανισμού των Ελλήνων,

ιδιαίτερα των νέων, τα τροχαία δυστυχήματα. Ανησυχούν οι ξένοι…Ξεπέρασαν

τους 65 οι νεκροί της «ηρωικής» εξόδου του Πάσχα

(Οι

εφημερίδες).

ΑΛΛΗ ΜΙΑ θλιβερή, πανευρωπαϊκή, πρωτιά! Είναι οδυνηρή η

διαπίστωση ότι η Ελλάδα ξεψυχάει, σιγά σιγά, στους δρόμους εν μέσω πλήρους και

γενικής αδιαφορίας που φθάνει στην ασυνείδητη σύμπραξη αυτών που έχουν την

ευθύνη της προστασίας των πολιτών «Το μακελειό αυτό, η σφαγή δεν είναι παρά ο

δείκτης της έσχατης κοινωνικής κατάπτωσης ενός έθνους», επεσήμανε ο κ. Στάθης

Σ. («ΝΕΑ» 2/5).

Συνειρμικά συσχετίζω το πρόβλημα με τον βασικό παράγοντα

αποδυνάμωσης του αμυντικού και παραγωγικού δυναμικού της χώρας, την

υπογεννητικότητα. Παραθέτω μερικά στοιχεία: Ο αριθμός των στρατευσίμων είναι

μικρότερος του αναγκαίου κατά 15.000 ετησίως. Το ανθρώπινο δυναμικό για τις

Ένοπλες Δυνάμεις είναι μειωμένο κατά 10% και στα επόμενα 20 χρόνια θα

ξεπεράσει το 32%.

Το ποσοστό, εξάλλου, των αναπηρικών συντάξεων στην

Ελλάδα είναι 10% μεγαλύτερο από το ευρωπαϊκό. Με επίσημη διαπίστωση (δηλώσεις

διοικητών ΙΚΑ – ΟΓΑ) ένα μέρος από αυτές εισπράττονται από

αναπήρους-«μαϊμούδες», προϊόν συναλλαγής πολιτικών ή ασυνείδητων γιατρών. Τα

παιδιά των τελευταίων δικαιούνται μειωμένης θητείας!

Προσθέτοντας στην

υπογεννητικότητα, για την οποία το αδιάφορο κράτος δεν κάνει τίποτα, τις

χιλιάδες ψευτοαναπήρων και ανυποτάκτων, τις αμβλώσεις (300.000 ετησίως), τα

ναρκωτικά και τη θυσία των νέων στην άσφαλτο τότε η εικόνα προβάλλει ζοφερή.

Αυτό κραυγάζουν τα παρακάτω στοιχεία: Στην Αττική (1992-1996) συνέβησαν 67.185

τροχαία. Στο 68% από αυτά οι νεκροί και τραυματίες ήσαν νέοι κάτω των 34 ετών!

Νεκροί 2.456 (μία μικρή πόλη) και σακάτηδες 3.552. Στατιστικά προκύπτει ότι

4.200 νήπια, παιδιά, νέοι έχουν χαθεί οριστικά για την παραγωγή και τη

Στρατολογία. Αυτά μόνο για την Αττική.

Προσθέτω και τα παρακάτω για να

ολοκληρωθεί η εικόνα:

Η Ελλάδα προσφέρει στον Μολώχ των δρόμων διπλάσιο

αριθμό παιδιών ετησίως από τη Γερμανία. Νεκροί δεκαετίας 1987-1996 πανελληνίως

19.890 (40.000 ήσαν οι απώλειες των ΗΠΑ στον αιματηρό πόλεμο του Βιετνάμ).

Αριθμός θανάτων ανά εκατομμύριο κυκλοφορούντων οχημάτων (1974-1994), μειώθηκε

κατά 45% στην Αγγλία και 50% στη Σουηδία. Στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 74,9%. Στα

2.628 τροχαία της Κρήτης (1992-1996) 68% εμπλεκόμενοι είχαν καταναλώσει

οινοπνευματώδη. Αν όλα τα παραπάνω ιδωθούν από οπτική αμυντικής οικονομίας θα

διαπιστώσουμε ότι τα τροχαία στερούν από την άμυνα έναν αριθμό ταγμάτων στις

τρέχουσες ανάγκες, αλλά και συντάγματα εφεδρείας.

Η λήψη άμεσων και

ουσιαστικών μέτρων είναι κατεπείγουσα. Κανένα από τα συνήθη δεν έχει αποδώσει.

Το πρώτο, κατά τη γνώμη μου, είναι η αστυνόμευση. Η κραυγαλέα έλλειψή της,

που ενθαρρύνει την ασυδοσία των θρασύδειλων, μεθυσμένων ή ανόητων οδηγών και

τις επελάσεις των νταλικέρηδων, αρχίζει από το κέντρο της Αθήνας (όπου κανείς

δεν σέβεται τον πεζό και τα πεζοδρόμια έχουν μετατραπεί σε χώρους στάθμευσης

και κίνησης δικύκλων) και συνεχίζεται στους επαρχιακούς και εθνικούς δρόμους.

Έλλειψη προσωπικού, λένε. Πού είναι αυτό το προσωπικό; Πάνω από 2.000

λέγεται ότι απασχολούνται σε ασφάλεια υψηλών ή «υψηλών» προσώπων, μαζί με 150

περιπολικά. Κόστος ετήσιο 10 δισ. Τι κάνουν αυτοί οι αστυνομικοί; «Πηγαίνουν

για ψώνια, μεταφέρουν τα παιδιά σχολείο, φροντίζουν τον κήπο…». (Εφημερίδες

24-4-96).

Διαβάζω στα «ΝΕΑ» (9-4-97), σε κείμενο του κ. Ε. Κουλουμπή:

«Μεγάλη αστυνομική δύναμη ασχολείται έξω από τα καθήκοντά της. Λέγεται ότι

είναι χιλιάδες. Η έλλειψη ελέγχου είναι φανερή…». Πιο γλαφυρός και καυστικός

είναι ο κ. Θ. Πάγκαλος. «… Ο Μιτεράν δεν είχε φρουρούς. Βλέπουμε κάτι

αστείους υφυπουργούς, οι οποίοι εμφανίζονται με Μερσεντές και τρεις

μοτοσυκλετιστές, και λες: Μα υπάρχει περίπτωση να φονεύσει κανείς τον τάδε

τραμπάκουλα επειδή ο Κ. Σημίτης τον έκανε υφυπουργό;» («Ποντίκι» 3-4-97). Πολύ

περισσότερο ασήμαντους βουλευτές που διαθέτουν, παρακαλώ, δυο για «ασφάλεια».

Αν, λοιπόν, μάζευαν μόνο τους μισούς απ’ αυτούς τους φιλοκαλούντες

αστυνομικούς και τους διέθεταν στην Τροχαία (αφού τους εκπαιδεύσουν πρώτα,

γιατί στους περισσότερους απ’ αυτούς έχει εκφυλισθεί η ιδιότητά τους), είναι

βέβαιο ότι θα είχαμε σημαντική μείωση των δυστυχημάτων και θα κερδίζαμε

περισσότερα χέρια για να πιάσουν όπλο. Με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι οι

ποινές δεν θα διαγράφονται με πολιτική παρέμβαση.

Ο υπουργός Δημοσίας

Τάξεως κ. Γ. Ρωμαίος έδειξε σαφή σημεία διαφοροποίησης από τους προηγηθέντες

αδρανείς συναδέλφους του. Θα τολμήσει να κάνει τομή κι εδώ; Το περιμένουμε…

Ο Κων. Φράγκος είναι υποστράτηγος ε.α., DEA Σορβόννης στην Πολιτική

Άμυνα.