Γυναίκες κερνούν σαμπάνια έναν κονσοματέρ σε κλαμπ γνωριμιών του Τόκιο

Μήπως αισθάνεσθε μόνη; Μήπως έχετε ανάγκη από κουβεντούλα και φλερτ; Στο Τόκιο

πάντως μπορείτε να καταπολεμήσετε τη μοναξιά σας σε ένα από τα πολλά κλαμπ που

είναι αφιερωμένα εξαιρετικά στις γυναίκες. «Νομίζω πως οι γυναίκες έρχονται

εδώ επειδή αισθάνονται μόνες», λέει στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» ο 26χρονος Εϊτζί

Μουκάι, ιδιοκτήτης του «House of Laputa», ενός υπόγειου κλαμπ στην Καμπουκίχο,

τη μεγαλύτερη συνοικία με κόκκινα φανάρια του Τόκιο. Σε πείσμα της γενικότερης

πελατείας της περιοχής, το κλαμπ του Μουκάι απευθύνεται μόνο σε γυναίκες.

Μικρή λεπτομέρεια: οι περισσότερες πελάτισσές του εργάζονται ως κονσοματρίς σε

αντίστοιχα κλαμπ για άνδρες.

Ο Μουκάι και οι έξι κονσοματέρ του «Laputa» προετοιμάζονται για τη νύχτα. Οι

πρώτες πελάτισσες καταφθάνουν μόλις οι δικοί τους πελάτες επιβιβαστούν στο

τελευταίο τρένο για την πόλη. Από την ώρα αυτή έως το πρώτο πρωινό τρένο, το

κλαμπ σφύζει από ζωή. Οι κονσοματέρ φλερτάρουν, αστειεύονται και συνομιλούν με

τις κονσοματρίς που πριν από μία ώρα φλερτάριζαν, αστειεύονταν και

συνομιλούσαν με τους δικούς τους πελάτες.

Τα κλαμπ γνωριμιών (για να το πούμε κομψά) έχουν μακρά ιστορία στην Ιαπωνία.

Τα τελευταία χρόνια όμως ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια αντίστοιχα κλαμπ για

γυναίκες. Υπολογίζεται ότι περίπου 20.000 άνδρες απασχολούνται στον χώρο. Μόνο

στην Καμπουκίχο υπάρχουν περίπου 150 τέτοια κλαμπ.

Χαλάρωση. Οι χώροι αυτοί προσφέρουν πάνω απ’ όλα αυτό που οι Ιάπωνες ονομάζουν

«ιγιάσι», δηλαδή χαλάρωση. H Αμάμι είναι 20 ετών και εργάζεται σε μακρινό

προάστιο της πόλης ως κονσοματρίς. Έρχεται στο κλαμπ μία φορά την εβδομάδα για

να συναντήσει τον αγαπημένο της κονσοματέρ, τον επίσης 20χρονο Χίρο, έναν

φοιτητή πανεπιστημίου που ξεκίνησε τη δουλειά πριν από ένα χρόνο και έχει

πλέον τακτικές πελάτισσες με τις οποίες μιλά στο τηλέφωνο ή ανταλλάσσει

μηνύματα με το κινητό.

Σε νεαρή ηλικία, το ίδιο ακριβώς επάγγελμα έκανε και ο ίδιος ο Μουκάι. Έβγαζε

τότε περισσότερα από 30.000 δολάρια τον μήνα (λέγεται πως οι καλύτεροι

κονσοματέρ του Τόκιο βγάζουν τα τριπλάσια). Το όνειρό του όμως ήταν να ανοίξει

το δικό του κλαμπ.

Πελάτισσες κάθονται πλάι στους αγαπημένους τους κονσοματέρ, ενώ απέναντί τους

ένας ή δύο ακόμη άνδρες σερβίρουν ποτά, σκουπίζουν το τραπέζι και γελούν με τα

αστεία τους. H σκληρή ιεραρχία της βιομηχανίας επιβάλλει τις βοηθητικές

εργασίες στους λιγότερο δημοφιλείς του χώρου.