Αναζήτηση
Μια όπερα αλλιώτικη, που συνδυάζει Μπιζέ και Μεριµέ, ανεβάζει σε µια αυλή ο Στάθης Λιβαθινός, µε πρωταγωνίστρια στον επώνυµο ρόλο τη Μαρία Ναυπλιώτου
Και τώρα όπερα! Ο Στάθης Λιβαθινός και η οµάδα του τολµούν για πρώτη φορά να προσεγγίσουν το θέµα «Κάρµεν».
Αλλά µέσα τόσο από το λιµπρέτο της δηµοφιλούς πασίγνωστης όπερας (1865) του Ζορζ Μπιζέ όσο και από τη λιγότερο γνωστή νουβέλα (1845) του Προσπέρ Μεριµέ, που αποτέλεσε και την πηγή έµπνευσης για τους συγγραφείς του λιµπρέτου, τον Ανρί Μεϊλάκ και τον Λουντοβίκ Αλεβί. Στον επώνυµο ρόλο, η Μαρία Ναυπλιώτου.
Ενα από τα ιδιαίτερα της παράστασης που έχει πειραµατικό χαρακτήρα και η δραµατουργική της επεξεργασία αποτελεί προϊόν συνεργασίας του σκηνοθέτη και των έξι ηθοποιών είναι ότι θα παιχτεί για λίγες µόνο βραδιές, µε τη συνοδεία ζωντανής τζαζ µουσικής, σε έναν εναλλακτικό υπαίθριο χώρο:
στην εσωτερική αυλή ενός παλιού νεοκλασικού κτιρίου στο Μεταξουργείο.
Ο Στάθης Λιβαθινός στην πρώτη του αυτή επαφή µε την όπερα αποπειράται να προσεγγίσει (µε τη συνεργασία στη σκηνοθεσία της Μαρίας Σαββίδου) την τραγική ιστορία της Κάρµεν. Μαζί του στο εγχείρηµα αυτό, η Ελένη Μανωλοπούλου για τα σκηνικά και τα κοστούµια, ο Αλέκος Αναστασίου για τους φωτισµούς, ο µουσικός Κώστας Μαγγίνας για την τζαζ µουσική διασκευή και την ενορχήστρωση της µουσικής του Μπιζέ, ο ποιητής και µεταφραστής Στρατής Πασχάλης για την προσαρµογή των στίχων και τη δραµατολογική επεξεργασία και πέντε συν η βοηθός, έξι ταλαντούχοι ηθοποιοί µε τους οποίους έχει συνεργαστεί µε µερικούς συνεργάζεται εδώ και χρόνια. Πρόκειται, εκτός της Μαρίας Ναυπλιώτου και της Μαρίας Σαββίδου, για τους Μελέτη Ηλία (Χοσέ), Χρήστο Σουγάρη (Θουνίγα, Γκαρθία), Ευθύµη Παπά (Τορεαντόρ), Πηνελόπη Μαρκοπούλου (Μικαέλα). Στην παράσταση παίζουν ζωντανά µουσική οι Κώστας Μαγγίνας (κιθάρες), Νίκος Καπηλίδης (ντραµς) και Μάξιµος Δράκος (αρµόνιο).
Πώς έφτασε στην όπερα ο Στάθης Λιβαθινός;
«Η όπερα µε συνοδεύει από τα παιδικά µου χρόνια γιατί λατρεύω την κλασική µουσική. Δεν είχε τύχει κανένας να µε σκεφτεί και να µου προτείνει να κάνω όπερα. Και αφού υπήρχε η Γιολάντα Μαρκοπούλου (σ.σ.: βοηθός του στον Ηλίθιο και δηµιουργός της εταιρείας Πολυπλάνητη που έχει δραστηριοποιηθεί από το 2007 µε θεατρικές παραγωγές), ένας πολύ κοντινός µου άνθρωπος που µπορούσε να µπει στην τρέλα αυτή και να µας στηρίξει, πήρα την απόφαση να κάνουµε την παραγωγή µόνοι µας.
Στην αρχή σκέφτηκα να κάνω την παράσταση µε νέους τραγουδιστές της όπερας που να θέλουνε να παίξουνε κιόλας. Γιατί αυτό που µε ενδιέφερε ήταν µια δραµατική σπουδή πάνω στο θέµα της Κάρµεν. Μετά σκέφτηκα πως έχω πολύ κοντινή σχέση µε εξαιρετικούς ηθοποιούς που θα προτιµούσα αυτούς να δω να τραγουδούν παρά τραγουδιστές της όπερας να παίζουν.
Η διάθεσή µου πάντως να συνεργαστώ µε ανθρώπους της όπερας είναι πάρα πολύ µεγάλη. Ξέρω πως υπάρχουν πολλά πολύ ταλαντούχα παιδιά που τα περισσότερα δεν έχουν χώρο να εργαστούν και να εκφραστούν.
Αλλά προτίµησα τελικά να δοκιµάσουµε πρώτα τον δραµατικό καµβά της Κάρµεν κρατώντας µερικές βασικές άριες της όπερας που θα τραγουδηθούν θεατρικά όµως. Η παράσταση εξάλλου είναι πάρα πολύ χαµηλού προϋπολογισµού. Από την άλλη το ενδιαφέρον µού κίνησε ο χώρος. Δεν πρέπει εµείς οι καλλιτέχνες να χάνουµε την επαφή µε τον δρόµο και τους εναλλακτικούς χώρους. Για να µη χάσουµε τη γεύση και τη µυρουδιά µας. Εχω τη ζωή της Κάρµεν µπροστά µου αφτιασίδωτη και αληθινή. Τα πρόσωπα των Κινέζων και των Πακιστανών που µαζεύονται στην πόρτα στις πρόβες και κοιτάνε ενώ εµείς παίζουµε ζωντανή µουσική είναι από τα πιο ενδιαφέροντα και συγκινητικά πράγµατα που έχω ζήσει. Εκεί, λοιπόν, ανάµεσα στις πουτάνες, στα ναρκωτικά και στις κλοπές, ακούγεται και λίγη Κάρµεν. Ολο αυτό φαντάζεστε πόσο φορτισµένο και αληθινό είναι…».
ΙΝFΟ
Από 1 έως 11 Ιουλίου, εκτός Κυριακής 4 Ιουλίου, στις 21.30, στον χώρο της Κεραµεικού 28 (Μεταξουργείο, τηλ. κρατήσεων 6981802544).
Εισιτήριο: 15 ευρώ.
Πιο κοντά στον Ζενέ
Ρωτώ τον Στάθη Λιβαθινό ποια είναι τα στοιχεία του έργου που θέλησε να προβάλει. «Τη νοσταλγία για απόλυτη ελευθερία.
Και την εύθραυστη και καταδικασµένη µε ηµεροµηνία λήξης οµορφιά. Που δεν είναι φτιαγµένη για να διατηρηθεί, για να µπει στο ψυγείο, για να πουληθεί, για να γεράσει… Που υπάρχει για να υπάρχει.
Θα είναι µια Κάρµεν σύγχρονη, πιο κοντά στον Ζενέ παρά στην ισπανική της προέλευση και στα εξωτικά στοιχεία. Μια τέτοια Κάρµεν δεν µε αφορά.
Αποφασίσαµε πως έχει µεγαλύτερο ενδιαφέρον να δούµε την Κάρµεν πώς γυρίζει σήµερα στους δρόµους. Πρόκειται για µια Κάρµεν της µιας νύχτας. Ο χρόνος είναι ποιητικός, σαν να είναι για µια ζωή αλλά και για µια νύχτα».
Μια ανάλογη µουσική απόπειρα πάνω στην «Κάρµεν» έκανε ο Πίτερ Μπρουκ στο Παρίσι το 1981. Την άκρως λιτή παράστασή του µε τον τίτλο «Η τραγωδία της Κάρµεν», την οποία µετέφερε και στον κινηµατογράφο το 1983, είδαµε και στην Αθήνα, τον Ιούνιο του 1987, στο θέατρο που φέρει πια το όνοµά του και που δηµιουργήθηκε στο νταµάρι της Πετρούπολης για να παρουσιάσει τη «Μαχαµπχαράτα» του το 1985, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Αθήνα, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης.
