Αναζήτηση
Αρχισε σαν αναζήτηση χαµένων τοπικών γεύσεων, αλλά µπορεί ναεξελιχθεί σεµάθηµα επιχειρηµατικότητας. Εδώ και δεκαετίες οικάτοικοι τηςΠάτµου έχουν απογαλακτιστεί από τη γη τους. Πέρασαν από την παραγωγή στηνπαροχή υπηρεσιών.Κάποτε εξήγαν προϊόντα, τώρα – κυρίως – εισάγουν. Ενας Ελληνας του εξωτερικού όµωςπροσπαθεί να αναστήσειτους αµπελώνες τους και να φέρει τους νησιώτες πιο κοντά στη φύση.
Παραθερίζειστην Πάτµο σχεδόν κάθε χρόνο απότο 1986. Οµωςτο όνοµά του ακούγεται περισσότερο τους τελευταίους µήνες στο νησί των 3.000 µόνιµων κατοίκων. Κάποιοι είναι δύσπιστοι: «Ποιος είναι αυτός; Από πού µας έρχεται;», λένε. Αλλοι τον αποκαλούν «φίλο του νησιού» και θαυµάζουν το φιλόδοξο σχέδιότου. Ο επισκέπτης που µονοπωλεί τιςσυζητήσεις τηςτοπικής κοινωνίας δεν είναι ένας συνηθισµένος τουρίστας. Ονοµάζεται Ιωσήφ Ζησιάδης. Είναι βουλευτής στην Ελβετία. Υπήρξε υπουργός ∆ηµόσιας Τάξης του καντονιού της Λωζάννης. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από έλληνα πατέρα και εβραία µητέρα, αλλά υποστηρίζει τον παλαιστινιακό λαό στη Γάζα. Αριστερός στα πολιτικά φρονήµατα, αν και προτεστάντης στη θρησκεία. Εναςοικολόγος και γευσιγνώστης που προσπαθεί να υπενθυµίσει σε µια άλλοτε αγροτική κοινωνία τι θα πει αυτάρκεια.
η ΕΠΕΝΔΥςη. Αυτές τις µέρες, ο κ. Ζησιάδης θέτεισε εφαρµογή ένα σχέδιοµε την ονοµασία «Πάτοινος». Σε µια έκταση 30 στρεµµάτων θα δηµιουργήσει αµπελώνα µε τοπικές ποικιλίες κρασιού,ελαιοτριβείο, σχολή οίνου και τράπεζα σπόρων. Υπολογίζεται ότι η επένδυση θα στοιχίσει περίπου 500.000
ευρώ. Οπως λέει ο κ. Ζησιάδης, στόχος είναι η τόνωση της τοπικής οικονοµίας, η δηµιουργία νέων θέσεων εργασίας για όλον τον χρόνο και ητουριστική ανάδειξη του νησιού µέσα από τις γεύσεις του.
Στις σκαµµένες πλαγιές της Πάτµου υπήρχαν αµπέλια από τον 17ο αιώνα. Οι ντόπιοι εξήγανκρασί και σταφύλια στα παράλια της Μικράς Ασίας και αργότερα στην Αίγυπτο. Το νησί στηριζόταν στη δική του αγροτική παραγωγή µέχρι τη δεκαετία του ‘50.
Το µεταναστευτικό κύµα που ακολούθησε – αρκετοί ήταν αυτοί που έφυγαν στην Αυστραλία – σεσυνδυασµό µε την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής οδήγησε τις περισσότερες καλλιέργειες σε µαρασµό. Οι κάτοικοιασχολήθηκαν κυρίως µε παροχή υπηρεσιών (ξενοδοχεία και εστιατόρια).
«Σχεδόν όλα τα προϊόντα µαςείναι εισαγόµενα. Το νησί ζει από τον τουρισµό, όχιαπό ταπροϊόντα του», λέει ο δήµαρχος Πάτµου, Γρηγόρης Στόικος.Σήµερα, περίπου 20 Πάτµιοι παράγουν κρασί ερασιτεχνικά. Ενας από αυτούς είναι ο 66χρονος Χριστόδουλος Γρύλλης. Εδώ και 40χρόνια φτιάχνει κρασί από το αµπέλι του. Περίπου 300 κιλά τον χρόνο για να καλύπτει τις δικές του ανάγκες. «∆εν υπάρχει ενδιαφέρον από τουςνέους για να ασχοληθούν», λέει. Στα ∆ωδεκάνησα, τη µεγαλύτερη οινική παράδοση έχει η Ρόδος. Συνολικά 27 οίνοι Προστατευόµενης Γεωγραφικής Ενδειξης παράγονται σήµερα από έξι οινοπαραγωγούς στα ∆ωδεκάνησα. Κυρίαρχες ποικιλίες είναι το αθήρι, το ασύρτικο και η µαλαγουζιά.
η ΕΚΤΆςη. Η αναβίωση της αµπελουργίας στην Πάτµο δεν ήταν εύκολη δουλειά για τονκ. Ζησιάδη. Εδώ και δέκα χρόνια προσπαθούσε να βρει την κατάλληλη έκταση. «Στην αρχή σκεφτόµουν νααγοράσω γη.Οι τιµέςόµως ήτανπολύ υψηλές. Ζητούσαν 15.000 ευρώ το στρέµµα», λέει. Τελικά νοίκιασε για 25 χρόνια 30 στρέµµατα στην περιοχή Πέτρα, µιαπράσινη κοιλάδα στο νότιο µέρος του νησιού. Η έκταση ανήκει στη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.Σύµφωνα µε τον καθηγούµενο Αντίπα Νικηταρά,υπάρχειη προοπτική να διατεθούνκαι άλλεςεκτάσεις. «Τα κτήµατα τα νοίκιαζαν παλιότερα άλλοι ιδιώτες, αλλάσχεδόν όλοι τα είχανεγκαταλείψει. Κάποιοι είχαν για χρόνια νακλαδέψουν τις ελιές», λέει.
όι ΜΕΤΌΧΌΙ. Το σχέδιο του κ. Ζησιάδη προβλέπει οι καλλιεργούµενες ποικιλίες να είναι κατά δύο τρίτα λευκές και οι υπόλοιπες κόκκινες. Η ετήσια παραγωγή θα φτάνει τις 13.000 φιάλες.Τη ∆ευτέρα θα φυτευτούν οι πρώτες ρίζεςκαι η πρώτη σοδειά αναµένεται να βγει σε πέντε χρόνια. Ο κ. Ζησιάδης έχει ζητήσει τη συνδροµή καιτις συµβουλές αµπελουργών τηςΕλβετίας. Εναςαπό αυτούςείναι οΡαϊµόντ Πακού. «Η φύτευση θαξεκινούσε τον Φεβρουάριο. Αλλά το χώµα δεν ήταν έτοιµο ακόµα. Σέβοµαι τις ελληνικές ποικιλίες και ανυποµονώ να δοκιµάσω το κρασί», λέει. «Μέτοχοι»στην προσπάθεια του κ. Ζησιάδη θαείναι πολίτες του εξωτερικού.
«ΜΕΡΙςΜά» Ενά ΚΡΆςι. Καθένας θα µπορεί να νοικιάσει ένα κλήµα για δέκα χρόνια καταβάλλοντας µία φορά 150 ευρώ. Στο τέλοςκάθε χρόνου θα παίρνει ένα µπουκάλι κρασί µε το όνοµά του. Ηδη, 500 Ελβετοί συµµετέχουν σε αυτήν τη διαδικασία. «Σε όσα µέρη κι αν ταξιδέψω παρατηρώ ότι χάνουν σιγά σιγά τις τοπικές τους γεύσεις», λέει ο 55χρονος βουλευτής. «Βρίσκεις παντού τα ίδια, ξένα, τυποποιηµένα προϊόντα. Η Πάτµος δεν παράγει το δικό της λάδι ή κρασί. Είναι καιρός να αλλάξειαυτό».
«Μέτοχοι» θα είναι πολίτες του εξωτερικού, καταβάλλοντας ο καθένας 150 ευρώ για 10 χρόνια
