Δαιδαλώδεις διαδρομές και σκοτεινά παρασκήνια

Καλοκαίρι 1998. Η ξανθιά πανέμορφη πράκτορας της ΕΥΠ, που ακούει από τα

«κλειστά» δωμάτια της ΕΥΠ τις τηλεφωνικές συνομιλίες Αμερικανού μεγαλοπράκτορα

της CIA στην Αθήνα, δεν πιστεύει στ’ αυτιά της.

Ένας συνάδελφός της, του τεχνικού κλάδου, έχει πάρει τον μεγαλοπράκτορα στο

τηλέφωνο και όλο γλύκες τού ζητάει ένα ενδοΕΥΠικό ρουσφέτι! Ν’ αλλάξει

ειδικότητα και να μεταταχθεί στον επιχειρησιακό κλάδο. Ε, κι αν μπορούσε, ας

τον βοηθούσε να περάσει στη Διεύθυνση Κατασκοπείας!

Η υπάλληλος έκανε την απομαγνητοφώνηση, σύνταξε την απόρρητη αναφορά της και ­

Ελλάδα είμαστε! ­ το θέμα συζητήθηκε ως κουτσομπολιό στους διαδρόμους. Πέρασαν

μερικοί μήνες, το θέμα ξεχάστηκε.

Όχι όμως για πολύ. Έξι μήνες μετά την «υποβολή» του αιτήματος, η επιθυμία του

υπαλλήλου ικανοποιήθηκε και όπως λένε συνάδελφοί του που αφηγούνται την

ιστορία, ήδη, ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του, προκειμένου να σταλεί στο εξωτερικό!

Η εξέλιξη ήταν τυχαία; «Σπρώχτηκε» το αίτημα από τον Αμερικανό μέσω «φίλων»; Ή

μέτρησαν μόνο και μόνο τα προσόντα του υπηρεσιακού του φακέλου και προχώρησε

με το σπαθί του;

Οι απαντήσεις είναι δύσκολο να δοθούν ακόμα κι απ’ όσους πιστεύουν πως ξέρουν

καλά τους σκοτεινούς δαιδάλους της μυστικής υπηρεσίας. Τους δαιδάλους μιας

υπηρεσίας που για δεκαετίες μετά την ίδρυσή της, το 1953 από τη CIA, ήταν

σχεδόν μόνιμα προσανατολισμένη στην καταπολέμηση του Κομμουνισμού, εγχώριου

και διεθνούς.

Σκευωρίες

Μια διαδρομή γεμάτη ίντριγκες, προβοκάτσιες και γκάφες που πολλές φορές

επέδρασαν καθοριστικά στην πολιτική ζωή (π.χ. σκευωρία ΑΣΠΙΔΑ, προετοιμασία

χουντικού πραξικοπήματος, υπόθεση Δίκης Αεροπόρων, «βρώμικο ’89» κ.λπ. κ.λπ.).

Ή έθεσαν σε κίνδυνο τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, δημιουργώντας ακόμα και

κρίσεις, που λίγο έλειψε να οδηγήσουν σε ένοπλες συγκρούσεις με γειτονικές

χώρες. Η περίπτωση της περιβόητης ΜΑΒΗ και των παρακλαδιών της, που έφεραν στα

πρόθυρα του πολέμου Ελλάδα και Αλβανία στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και

που «σπρωχνόταν» από κύκλους της ΕΥΠ ή κάποια αυτονομημένα τμήματά της, είναι χαρακτηριστική.

Από την άλλη, δεν είναι σπάνια η χρησιμοποίησή της ακόμα και στις

εσωκομματικές διαμάχες, τους ανταγωνισμούς και τους διαγκωνισμούς! Λέγεται ­

και κανείς ίσως δεν θα το επιβεβαιώσει ­ ότι σχετικά πρόσφατα οι άνδρες της

προσωπικής ασφάλειας ενός υπουργού στρίμωξαν και απείλησαν με τα σιδερικά τους

κάποιους μυστικούς που ακολουθούσαν ­ τυχαία; ­ την υπουργική Μερσεντές!

Εκσυγχρονισμός

Ακόμα και σήμερα, μετά από πολλές προσπάθειες «πολιτικοποίησης» και

εκσυγχρονισμού της, η ΕΥΠ κουβαλά στην πλάτη της το βαρύ φορτίου του «μαύρου»

παρελθόντός της. Φιλότιμες και ειλικρινείς προσπάθειες έγιναν πολλές φορές τις

δύο τελευταίες δεκαετίες και τα αντανακλαστικά της βελτιώθηκαν, οι στόχοι της

αναπροσαρμόστηκαν, οι τεχνικές της εκσυγχρονίστηκαν και κάποιες ­ ορισμένες

σημαντικές ­ επιτυχίες καταγράφηκαν. Όπως, για παράδειγμα, η ειδοποίηση του

τότε πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου για τις προθέσεις του Τούρκου ηγέτη Τ. Οζάλ

για το Νταβός. Ή, αργότερα, η αξιοποίηση πληροφοριών για τις κινήσεις τμημάτων

των Ε.Δ. της Τουρκίας και στην κρίση του ’87 και στην κρίση των Ιμίων όσο

απίστευτο κι αν είναι!

Μπορεί πλέον ο διοικητής της να μην ξυπνά τον Πρωθυπουργό της χώρας τα

χαράματα γιατί έγινε… πυρηνική δοκιμή από την Κίνα, όπως συνέβη ένα βράδυ

στο Γέρο της Δημοκρατίας Γεώργιο Παπανδρέου, όμως η νοοτροπία δύσκολα αλλάζει.

Μια νοοτροπία που πριν 3-4 χρόνια είχε οδηγήσει την ΕΥΠ σε επιχείρηση

αστυνομικού ενδιαφέροντος στα ανατολικά προάστια της Αθήνας, με σκοπό την

ανακάλυψη γιάφκας Κούρδων, δήθεν λαθρομεταναστών. Τα σαΐνια της ΕΥΠ μάζεψαν

μερικές δεκάδες διαβατήρια και οι αστυνομικοί συνέλαβαν ορισμένους Κούρδους.

Επιχείρηση που κατά το ήμισυ ήταν παράνομη, αφού η ΕΥΠ δεν είχε τέτοια

αρμοδιότητα ­ άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι ο επικεφαλής της ομάδας της ΕΥΠ το

‘σκασε και δεν εμφανίστηκε όταν η υπόθεση πήρε διαστάσεις. Ενώ κάποιοι τους

κατηγόρησαν ότι ήθελαν τα στοιχεία (διαβατήρια) για να ενημερώσουν τους

«συμμάχους» και συγκεκριμένα τους Γερμανούς!

Ξένες υπηρεσίες

Η ιστορία των διασυνδέσεων της ΕΥΠ με ξένες υπηρεσίες είναι παλιά, όση και η

ζωή του ευαγούς ιδρύματος της οδού Κατεχάκη σήμερα.

Με την έναρξη του Εμφυλίου στην πατρίδα μας, οι Αμερικανοί ιδρύουν στη χώρα

μας την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών – Ερευνών (ΚΥΠ-Ε) χωρίς να υπάρχει

νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας της. Μέχρι το 1953 η υπηρεσία αυτή λειτουργούσε

κυρίως ως Υπηρεσία Πληροφοριών του Στρατού ή ως Διεύθυνση Πληροφοριών Αρχιστρατήγου.

Το 1953 (9 Μαΐου για την ακρίβεια) ιδρύθηκε η ΚΥΠ με νομοθετικό διάταγμα, το

άρθρο 1 του οποίου όριζε: «Για την εθνική ασφάλεια των Ενόπλων Δυνάμεων και

την δημόσιαν ασφάλειαν και τάξιν, ιδρύεται υπηρεσία με τον τίτλο Κεντρική

Υπηρεσία Πληροφοριών».

Η νέα υπηρεσία ήταν, κατά τον ιδρυτικό της νόμο, αυτοτελής υπηρεσία υπαγόμενη

στις «άμεσες διαταγές» του προέδρου της κυβερνήσεως ­ τότε ήταν ο Αλ. Παπάγος.

Ψυχή όμως της ίδρυσης, της οργάνωσης και της στελέχωσής της ήταν ο

Ελληνοαμερικανός, στέλεχος της CIA, Τομ Καραμεσίνης ­ γνωστός στη διεθνή

«πιάτσα», ως «Το μεγάλο μαχαίρι» και πρώτος ουσιαστικά σταθμάρχης της CIA στην

Αθήνα. Κατά διαστήματα ο Τομ Καραμεσίνης ήταν ο «μπος» της ΚΥΠ ­ λέγεται ότι

αυτός καθόριζε και τα πριμ αποδόσεως! Ο Ελληνοαμερικανός πράκτορας μάλιστα

ήταν αυτός που υποδέχθηκε στις ΗΠΑ το πρώτο ελληνικό κλιμάκιο που πήγε για

μετεκπαίδευση. Στη συνέχεια έκανε σημαντική καριέρα στη CIA με διεθνή δράση

(Μέση Ανατολή, Βολιβία κ.λπ.) και έφτασε να καταλάβει μια από τις θέσεις

υποδιοικητών της CIA ως επικεφαλής του τμήματος «συγκεκαλυμμένων» επιχειρήσεων.

Συνοδοιπόροι

Μέχρι το 1954 όλο το προσωπικό της ΚΥΠ εθεωρείτο αποσπασμένο από το υπ.

Άμυνας. Οι πρώτες θέσεις (110) ειδικά γι’ αυτήν συστάθηκαν το 1954, το ’62

προστέθηκαν άλλες 343 και το 1969 η δικτατορία την κάνει «ανεξάρτητη»

υπηρεσία, ενώ το κύριο αντικείμενό της ήταν το κυνήγι των κομμουνιστών και των

λεγόμενων συνοδοιπόρων. Μετά τη μεταπολίτευση (9/74) η ΚΥΠ πέρασε στην ευθύνη

του υπουργείου Προεδρίας. Το καθεστώς αυτό διατηρήθηκε μέχρι το ’84 όπου

πέρασε στην ευθύνη του Πρωθυπουργού. Η κίνηση αυτή θεωρήθηκε τομή καθώς ο

σχετικός νόμος προέβλεπε για πρώτη φορά την κατάργηση από τους στόχους της

υπηρεσίας την παρακολούθηση της πολιτικής δραστηριότητας και του κομμουνισμού.

Μέχρι τότε ο Β’ Κλάδος της υπηρεσίας είχε ειδικό τμήμα με αυτό το αντικείμενο.

Επικεφαλής αυτού του τμήματος είχε διατελέσει ο αξιωματικός Β. Μπόζιος, που

επί Ν.Δ. διορίστηκε το 1990 υπαρχηγός. Το ίδιο διάστημα επικεφαλής άλλου

τμήματος του Β’ Κλάδου ήταν ο κ. Δημ. Αγγελόπουλος που έγινε αρχηγός το 1990

για να απομακρυνθεί αργότερα επί κυβερνήσεως Ζολώτα, λόγω της υπόθεσης των

παρεμβολών στο Κανάλι 29. Εποχή που ­ ειρήσθω εν παρόδω ­ ο έλεγχος της ΕΥΠ ή

τμημάτων της λέγεται ότι είχε περάσει στον στρατηγό – σύμβουλο του κ.

Μητσοτάκη, τον κ. Γρυλλάκη, και η υπηρεσία εμπλέχτηκε και διακρίθηκε σε όλες

τις πτυχές της σκευωρίας κατά του Α. Παπανδρέου. Είναι μια εποχή (1989-93) που

η ΕΥΠ εντάχθηκε πλήρως στον κομματικό ανταγωνισμό και, όπως έχουν αποκαλύψει

«ΤΑ ΝΕΑ», επιχείρησε με πολλούς τρόπους να κατασκευάσει φάκελο «πράσινης

τρομοκρατίας», με πολλά εναλλακτικά σενάρια για κάθε χρήση. Ένα σχέδιο που

είχαν εξυφάνει προεκλογικά μια χούφτα απόστρατων «κλαδικάριων» της Ρηγίλλης,

που αργότερα, όταν η Ν.Δ. έγινε κυβέρνηση, αρκετοί από αυτούς

δραστηριοποιήθηκαν στην ΕΥΠ και διέπρεψαν στην «τρομοκρατολογία»…

Μετατάξεις

Ένα μέρος του σχεδίου ήταν και οι υποχρεωτικές μετατάξεις περίπου 500

πολιτικών υπαλλήλων σε διάφορα υπουργεία (Εφορίες, ταμεία, νομαρχίες κ.λπ.).

Και το έκανε «κουτοπόνηρα» δημοσιεύοντας (το διάστημα ’91-’92) τα ονόματά τους

στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με σκοπό να «καρφωθούν» και να μην μπορούν να

επιστρέψουν στην ΕΥΠ. Χώρια που έγιναν «στόχοι»…

Ένα σημαντικό βήμα εκσυγχρονισμού έγινε το 1986 με το νόμο 1645 με τον οποίο

πολιτικοποιείται και μετονομάζεται σε Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ). Στην

εισηγητική έκθεση ο τότε υπουργός Προεδρίας κ. Α. Τσοχατζόπουλος σημειώνει ότι

με τις νέες ρυθμίσεις «επιχειρείται η ριζική αναδιοργάνωση της ΚΥΠ που

ιδρύθηκε ως στρατιωτική υπηρεσία και μετατρέπεται σε αυτοτελή δημόσια

υπηρεσία». Ο νόμος προέβλεπε μεταβατική περίοδο για οριστική πολιτικοποίηση

μέχρι το ’89. Όμως, με την αλλαγή της κυβέρνησης, εκδίδεται προεδρικό

διάταγμα, το οποίο, όπως λένε συνδικαλιστικά στελέχη, «επαναστρατικοποιεί» την

ΕΥΠ, καταργεί τη μεταβατική διάταξη και περνάει πάλι την ΕΥΠ στο υπουργείο

Προεδρίας. Κατά το συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων στην ΕΥΠ, το 1992

εκδίδεται νέο Π.Δ. που βάζει οριστικά ταφόπετρα σε κάθε απόπειρα δημοκρατικού

εκσυγχρονισμού και «επαναφέρει καθεστώς και λειτουργίες που θυμίζουν μακρινές εποχές…».

Στις κατευθύνσεις του νόμου του 1986 επιδιώκει να κινηθεί τώρα η νέα ηγεσία

του υπουργείου Εσωτερικών, ώστε σταδιακά και όπου κρίνεται αναγκαίο με

κριτήρια επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας να προωθηθεί η περαιτέρω

πολιτικοποίηση της ΕΥΠ..

Σε ξήλωμα του συνόλου των ανώτερων στελεχών της ΕΥΠ (διοικητής, κλαδάρχες,

προϊστάμενοι κ.λπ.) προχωρεί η νέα υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και

Αποκέντρωσης Βάσω Παπανδρέου μετά τις εξελίξεις στην υπόθεση Οτζαλάν. Χθες, ο

Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ζήτησε την παραίτηση του διοικητή της Εθνικής

Υπηρεσίας Πληροφοριών Χαράλαμπου Σταυρακάκη, την οποία και έλαβε, ενώ έδωσε

οδηγίες για την ριζική αναδιοργάνωση της Υπηρεσίας.

Στο μεταξύ, ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στο εσωτερικό της

Υπηρεσίας, είναι η… δημόσια παρέμβαση που έκανε στην υπόθεση η

συνδικαλιστική παράταξη ΠΑΣΚ της ΕΥΠ, η οποία καταλογίζει ευθύνες στον Οτζαλάν

για την κατάληξη τη υπόθεσης. Η ανακοίνωση αυτή, όμως, προκάλεσε την αντίδραση

άλλων στελεχών της ΕΥΠ, που προέρχονται από την ίδια παράταξη.

Στόχος της κυβέρνησης είναι η περαιτέρω πολιτικοποίηση της ΕΥΠ. Στα πλαίσια

αυτά δεν αποκλείεται να οριστεί ως διοικητής της ΕΥΠ πολιτικό στέλεχος και όχι

απόστρατος αξιωματικός, όπως είχε συμβεί και σε μία περίπτωση επί

πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου (Κ. Τσίμας).

Η κ. Παπανδρέου προτίθεται να αλλάξει εντελώς την δομή της ΕΥΠ για να την

καταστήσει καθαρά επιχειρησιακή, δηλαδή να ασχολείται με τα εθνικού

ενδιαφέροντος θέματα που αφορούν την ασφάλεια της χώρας.

Η υπουργός αναμένεται να δώσει έμφαση στην ενίσχυση και τον εκσυγχρονισμό της

ΕΥΠ με πτυχιούχους και ειδικούς επιστήμονες, καθώς και στην εφαρμογή του νόμου

του Ανδρέα Παπανδρέου, που προβλέπει την πολιτικοποίηση της Υπηρεσίας.

Οι τελικές αποφάσεις αναμένεται να ανακοινωθούν την επόμενη εβδομάδα.

Κατά την χθεσινή τελετή παραλαβής στο υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης

και Αποκέντρωσης, η νέα υπουργός είπε χαρακτηριστικά: «Είχαμε το κύκνειο άσμα

ενός μηχανισμού που έχει την βάση του σε προηγούμενες εποχές.

Η Υπηρεσία αυτή πρόκειται να αναδιοργανωθεί εκ βάθρων με βάση την κατά το

δυνατόν εξυπηρέτηση των ζωτικών συμφερόντων του ελληνικού λαού. Στην ΕΥΠ

πρέπει να αλλάξουν πολλά, τόσο σε επίπεδα προσώπων όσο και σε επίπεδα δομών».

Αυτό που ήθελε να δείξει είναι ότι οι άνθρωποι που στελεχώνουν σήμερα την ΕΥΠ

δεν έχουν προσαρμοστεί στις αλλαγές που συντελούνται σε όλο τον κόσμο. Ο

στόχος της κ. Παπανδρέου είναι η νέα ΕΥΠ να έχει καθαρά επιχειρησιακές δομές

και να συμβάλλει στην εξυπηρέτηση των εθνικών στόχων και των εθνικών θεμάτων.

Στο μεταξύ, η διάλυση της Υπηρεσίας έχει φθάσει στο σημείο να έχει ξεσπάσει

δημόσια σύγκρουση μεταξύ των υπαλλήλων της που ανήκουν στην ΠΑΣΚ. Με χθεσινή

ανακοίνωση η Συντονιστική Επιτροπή της ΠΑΣΚ-Δ.Υ. /ΕΥΠ καταλογίζει ευθύνες στον

Αμπντουλάχ Οτζαλάν για την κατάληξη της υπόθεσης, προσθέτοντας ότι «τον

Οτζαλάν τον «παρέδωσαν» οι διάφοροι ανευθυνοϋπεύθυνοι υπερπατριώτες που τον

κουβάλησαν στην Ελλάδα». Στην ανακοίνωση αναφέρει ότι η ΕΥΠ εκτέλεσε την

αποστολή της «κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο» και χαρακτηρίζει «απαράδεκτη,

προδοτική και ύποπτη» την στάση του Σάββα Καλεντερίδη.

Μάλιστα, τον αποκαλεί «επίορκο» και «υπερπράκτορα» και ζητάει από τον υπουργό

Εθνικής Άμυνας την παραδειγματική τιμωρία του.

Ωστόσο, μερίδα συνδικαλιστών της ΠΑΣΚ διαφωνεί με την σκοπιμότητα της έκδοσης

ανακοίνωσης.

Ο πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας, που προέρχεται από αυτή την παράταξη,

υπογράμμισε στα «ΝΕΑ» ότι πρόκειται για παρέμβαση σε θέμα που βρίσκεται στην

Δικαιοσύνη και αυτή η ανακοίνωση δεν εξυπηρετεί την κυβερνητική πολιτική, αλλά

«προσωπικές φιλοδοξίες». Επίσης, καταγγέλλει ότι η έκδοσή της έγινε χωρίς τις

νόμιμες διαδικασίες της παράταξης

Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι.

Την… οδηγία αυτή ακολούθησε ο Α. Παπανδρέου όταν ήταν αρχηγός της

αξιωματικής αντιπολίτευσης για να ακυρώσει τις παρακολουθήσεις των τηλεφώνων

του από την ΕΥΠ.

Τις παραμονές μιας σημαντικής συζήτησης στη Βουλή κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ

στον ΟΤΕ ειδοποιούν τον Α. Παπανδρέου ότι το μυστικό τηλέφωνό του είναι

παγιδευμένο. «Γάτα» ο Α. Παπανδρέου, άρπαξε την ευκαιρία και έστησε παγίδα

στην κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη.

Πήρε τηλέφωνο τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο Αν. Πεπονή και του έδωσε οδηγίες

να κρατήσει ήπιο κλίμα. Παράλληλα όμως με ειδικό απεσταλμένο κάλεσε τον κ.

Πεπονή στην Εκάλη και εκεί του έδωσε άλλες οδηγίες για τους χειρισμούς.

Την άλλη μέρα ο κ. Πεπονής υλοποίησε το σχέδιο, αποκάλυψε τις επιστολές Μπους

και τα non-papers φέρνοντας σε πολύ δύσκολη θέση τον Κ. Μητσοτάκη, που έδειξε

να αιφνιδιάζεται. Οι αναφορές της ΕΥΠ τον είχαν βγάλει «εκτός»…

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, με εντολές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η ΕΥΠ

ασχολήθηκε με την ενίσχυση του Δημοκρατικού Κόμματος Αλβανίας του Μπερίσα:

Έστησε ραδιοσταθμό στην Κέρκυρα, του τύπωσε σημαίες και αφίσες στα Γιάννενα

κ.λπ. κ.λπ. ενώ πράκτορές της υπονόμευαν την Ομόνοια στους Βορειοηπειρώτες. Οι

πολιτικές αναλύσεις των εγκεφάλων της ΕΥΠ έβλεπαν ως την καλύτερη λύση για την

Ελλάδα την εκλογή Μπερίσα.

Βέβαια, όταν αργότερα το Δημοκρατικό Κόμμα του Μπερίσα έθεσε θέμα Τσαμουριάς

και Τσάμηδων έτρεχαν και δεν έφταναν.

Από εκείνη την εποχή ξεκίνησε και η δίωξη του τότε διευθυντή κατασκοπείας κ.

Β. Ντουλέ από τον τότε διοικητή της ΕΥΠ κ. Π. Μπαλέ, η δικαστική πτυχή της

οποίας έληξε το ’97 με αθώωση του κ. Ντουλέ.

Ποιος ήταν ο κ. Π. Μπαλές; Ως σμηναγός της Π.Α. στο Τμήμα Ασφαλείας είχε

τυλίξει το 1967 σε μια κόλλα χαρτί νεαρό επισμηνία γιατί στην ιματιοθήκη του

βρήκε διάφορα «ύποπτα» βιβλία όπως «Οι μύγες» και «Κεκλεισμένων των θυρών» του

Ζαν Πολ Σαρτρ, τον «Ήρεμο Ντον» του Μ. Αλεξάνδροβιτς και το περιοδικό «Εποχές»

με «Φιλοκομμουνιστικήν ύλην».

Στην Α’ Διεύθυνση της ΕΥΠ υπηρετούσε πριν από 4-5 χρόνια ένας συνταγματάρχης

που είχε γνωρίσει εξωυπηρεσιακώς μια όμορφη Ρουμάνα. Γρήγορα η σχέση τους

έγινε πιο «στενή» και τα ραντεβού τους σε μια γκαρσονιέρα πυκνότερα.

Σε άλλη Διεύθυνση της ΕΥΠ (Γ’) έφτασε η πληροφορία ότι η συγκεκριμένη Ρουμάνα

ήταν κατάσκοπος και άρχισε η παρακολούθησή της χωρίς φυσικά οι άνδρες της ΕΥΠ

να γνωρίζουν ότι έχει ερωτικό δεσμό με τον συνταγματάρχη. Σε κάποια φάση την

εντοπίζουν να μεταφέρει στην γκαρσονιέρα μια στρατιωτική στολή (του Ελληνικού

Στρατού). Οι ΕΥΠατζήδες νόμισαν ότι έπιασαν χοντρό «λαβράκι». Παγίδευσαν με

κάμερες την γκαρσονιέρα και όταν πήραν το βίντεο δεν πίστευαν στα μάτια τους.

Η νεαρή Ρουμάνα είχε ως χόμπι να φωτογραφίζεται με… στολές στα ερωτικά της

ραντεβού με τον συνταγματάρχη. Στην κατοχή της βρέθηκαν πολλές φωτογραφίες της

με στολές διαφόρων χωρών καθώς και στοιχεία ότι ήταν μια μικρή Μάτα Χάρι!

Για τον άτυχο ­ και απρόσεκτο ­ συνταγματάρχη η υπόθεση έκλεισε «φιλικά» με

παρέμβαση του τότε υποδιοικητή. Παρ’ όλο που διαπιστώθηκε ότι η Ρουμάνα τον «ψάρευε».

«Σεξουαλική» είναι άλλη μια ιστορία που δείχνει ότι πολλές φορές στην ΕΥΠ

ταιριάζει το «μπάτε σκύλοι αλέστε». Την περασμένη δεκαετία μία υπάλληλος της

ΕΥΠ είχε χρεωθεί την τηλεφωνική παρακολούθηση ενός γνωστού Τούρκου πράκτορα

της ΜΙΤ. Οι αναφορές της με τις απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες του το πρώτο

διάστημα ήταν πυκνές και ουσιαστικές. Αργότερα αραίωσαν και ορισμένοι νόμισαν

ότι ο πράκτορας περιόρισε τη δράση του. Άλλα όμως στοιχεία έλεγαν το αντίθετο

και αποφασίστηκε να βάλουν κοριούς μέσα στο σπίτι του. Από κει όμως

διαπιστώθηκε ότι η Ελληνίδα πράκτορας είχε γίνει ερωμένη του και ό,τι άκουγε

εν ώρα υπηρεσίας το «κουκούλωνε» για να μην τον χάσει!

Η κυρία μετατάχτηκε αμέσως, αλλά κάποιοι λένε ότι έχει ξαναγυρίσει στο ευαγές ίδρυμα.

Με παρόμοια «στρατολόγηση» η ΕΥΠ έχασε μια ιταλομαθή υπάλληλό της: ερωτεύθηκε

το «θύμα» της και το ειδύλλιο εντόπισαν ­ από υποκλοπές ­ συνάδελφοί της.

Ήταν λίγους μήνες πριν το ΠΑΣΟΚ κερδίσει τις εκλογές το 1981, παραμονές των

εμφυλιοπολεμικών εορτών στον Γράμμο και το Βίτσι.

Ο μετεωρολόγος εκφωνητής της κρατικής ραδιοφωνίας διάβασε το δελτίο καιρού,

που για κακή του τύχη προέβλεπε την ημέρα της γιορτής μεγάλη κακοκαιρία.

Όταν ύστερα από μερικές ημέρες απομακρύνθηκε από τη δουλειά του και έμαθε τον

λόγο, πήγε να τρελαθεί: η τότε ηγεσία της ΚΥΠ είχε ερμηνεύσει την μεταδοθείσα

πρόβλεψη ως δάκτυλο των κομμουνιστών για να μην πετύχουν οι γιορτές!