Ο Λευτέρης Γιαννακουδάκης, καθηγητής Βιολογίας σε φροντιστήριο του Ηρακλείου και εμψυχωτής ενός επιτυχημένου Εργαστηρίου Δημιουργικής Γραφής, έζησε στα Εξάρχεια αλλά βρισκόταν στην Κρήτη όταν δολοφονήθηκε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος τέτοιες ημέρες το 2008. Ηταν τότε 36 χρονών και είχε μαθητές της Γ’ Λυκείου που βγήκαν οργισμένοι στους δρόμους «με ένα επιθετικό «Γιατί;» – «Γιατί κανένας δεν νοιάζεται για μας;»» και «φώναξαν «Είμαστε εδώ!»».

Το καινούργιο του μυθιστόρημα, όμως, τα «Φαντάσματα του Δεκέμβρη», που διαδραματίζεται το κρίσιμο δεκαήμερο μεταξύ 5 και 15/12/2008 στο κέντρο της Αθήνας, θέτει ένα πολύ ευρύτερο ζήτημα. Δεν γίνεται, μας λέει ο συγγραφέας, να μένουμε αμέτοχοι σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Ο καθένας μας έχει μέσα του φαντάσματα που τον καθηλώνουν στην απραξία, όμως πρέπει να αντιδράσουμε και θα το καταφέρουμε μονάχα εάν κοιτάξουμε τον φόβο κατάματα.

Αυτό το στοίχημα θα το κερδίσει τελικά ο κεντρικός πρωταγωνιστής του, ένας 40άρης παραιτημένος μποξέρ, που διασταυρώνεται με μια διαδήλωση και τρώει μια πέτρα στον ώμο, πέφτει, τρώει κλωτσιές στα πλευρά από μια χακί στολή με κράνος, ώσπου κάποιοι νεαροί «με μαντίλια στο πρόσωπο και μάτια θολά από τα δακρυγόνα» τον μεταφέρουν μέχρι το νοσοκομειακό…

Την επομένη, ενώ λουφάζει στη μιζέρια της μοναξιάς και του οικονομικού αδιεξόδου του, δέχεται ένα παράξενο τηλεφώνημα από κάποιον μεγαλοδικηγόρο που θα του ανακοινώσει ότι κληρονομεί έναν παλαιό καθηγητή του στη Φιλοσοφική, μαζί με τη φροντίδα της 17χρονης κόρης του και του σκύλου της! Και θα βρεθεί παγιδευμένος σε ένα παιχνίδι που μπλέκει τα παλιά του φαντάσματα και τους παλιούς ανοιχτούς λογαριασμούς με τον ξεσηκωμό της νεολαίας.

Χρησιμοποιώντας τις τεχνικές του αμερικανικού νουάρ ο Γιαννακουδάκης σκιαγραφεί λοιπόν τη σύνθετη και σκοτεινή πραγματικότητα που έβραζε στην Ελλάδα από τις αρχές του ’90 και συνέθλιψε το αντιεξουσιαστικό πνεύμα για να εκραγεί τελικά το 2008.

Πριν από τον πυροβολισμό στην οδό Μεσολογγίου και τους κουκουλοφόρους προβοκάτορες, υπήρξαν οι ακροδεξιές επιθέσεις του Περίανδρου και το σκάνδαλο της Ricomex με τα 39 αδικαίωτα θύματα, αλλά υπήρχε και ο Αγγελος Ελεφάντης ως πρότυπο συνεπούς αριστερού και οι παλιοί ροκάδες, όπως ο Μόρισον, οι Πινκ Φλόιντ, ο Σπρίνγκστιν κ.ά., με στίχους δυνατούς σε κοινωνικά μηνύματα που διατρέχουν την αφήγηση. Δεν είναι τυχαίο ότι ο μποξέρ-πρωταγωνιστής ονομάζεται Αλεξάγγελος Ελεφάντης ούτε ότι ο απογοητευμένος επαναστάτης συμφοιτητής του μοιάζει στον παππού του συγγραφέα, που ήταν παπάς και δάσκαλος.

Γύρω τους ο Γιαννακουδάκης  σκηνοθετεί με μαεστρία παλαιούς ιδεολόγους επαναστάτες, απόμαχους θιασώτες της ένοπλης πάλης, προδότες συντρόφους που εκμεταλλεύτηκαν αδίστακτα την παθογένεια του συστήματος, μοιραίες γυναίκες που πέθαναν κάτω από ύποπτες συνθήκες, ματατζήδες με δύο πρόσωπα, νεαρούς διαδηλωτές που ζητούν κοινωνική δικαιοσύνη, οργισμένα κορίτσια και σκύλους με ντοκουμέντα στα κολάρα τους για τα οποία θα μπορούσε κανείς να σκοτώσει… Η τελική αντιπαράθεση στα σκαλιά της Ακαδημίας Αθηνών περιγράφεται αριστοτεχνικά και φέρνει ένα μήνυμα ευθύνης για τη γενιά του 2008.

Τελευταία Νέα