Φράνσις Μπέικον, Μιχαήλ Αγγελος, Πάμπλο Πικάσο, Ολιβιέ Ρεμπιφά, Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ, Ρακίνας, Αντονέν Αρτό, Ζαν Ζενέ, Κριστιάν Πριζάν και Αγγελος Σιλέσιος. Μεταξύ της εικόνας και της λέξης, της θέασης και της γραφής, του ατομικού και του οικουμενικού βρίσκεται το πραγματικό του οποίου επεξεργαστές υπήρξαν, ο καθένας με το μέσο του, όλοι οι παραπάνω. Ο Ερβέ Καστανέ, πανεπιστημιακός, ψυχαναλυτής, μέλος της Σχολής του Φροϋδικού Αιτίου και της Παγκόσμιας Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, περιορίζεται μεταξύ (του χάσματος) του βλέμματος του ζωγράφου, του φωτογράφου, του σκηνοθέτη και των λέξεων του συγγραφέα (οι οποίες «συνιστούν απλώς έναν διανοητικό ρεμβασμό»), αναζητώντας έναν κοινό τόπο συνεύρεσης της τέχνης με την ψυχανάλυση.