O Πρωθυπουργός ποστάρει «είμαστε ανοιχτοί στον διάλογο, αλλά όχι στο παράλογο». Οι αγρότες επιμένουν να παρατάσσουν τα τρακτέρ τους στους δρόμους αλλά ανοίγουν λωρίδες κυκλοφορίας για αυτοκίνητα και λεωφορεία επειδή, όπως λένε, «θέλουμε να διευκολύνουμε τους ανθρώπους που περνούν από την περιοχή μας, χωρίς να τους δημιουργούμε πρόσθετα προβλήματα αυτές τις μέρες». Και τα δύο στρατόπεδα, άρα, κάνουν ασκήσεις στρατηγικής επί χάρτου ποντάροντας στον «άμαχο πληθυσμό». Το κυβερνητικό δείχνει να βασίζει τις ελπίδες του για αποκλιμάκωση στον κοινωνικό αυτοματισμό. Στον εκνευρισμό, δηλαδή, όποιων θα χρειαστούν ατελείωτες ώρες για να ταξιδέψουν προς έναν χριστουγεννιάτικο προορισμό.
Στα μπλόκα, από την άλλη, προσπαθούν να αποφύγουν τα λάθη του παρελθόντος (άλλωστε, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, η πλειονότητα της κοινής γνώμης στηρίζει τις αγροτικές κινητοποιήσεις). Οι «παράπλευρες απώλειες» των μποτιλιαρισμένων εκδρομέων, λοιπόν, δεν συμφέρουν τους διαμαρτυρόμενους – γιατί η θετική γνώμη των υπολοίπων είναι ένα από τα ατού τους φέτος. Θα βοηθούσαν, όμως, την κυβέρνηση να μειώσει την πίεση που της ασκείται, εκμεταλλευόμενη τον θυμό άλλων εκλογικών ομάδων. Με όρους ρεαλπολιτίκ, οι σημερινοί κυβερνώντες δεν επιλέγουν μια μέθοδο που δεν έχουν χρησιμοποιήσει οι προηγούμενοι απ’ αυτούς για να λύσουν το πρόβλημα.
Χάσμα
Οποιο κι αν είναι το άμεσο αποτέλεσμα που αυτή θα φέρει, βέβαια, κρύβει έναν βαθύτερο και μακροπρόθεσμο κίνδυνο: να κανονικοποιήσει τη δυσπιστία που υπάρχει στη σχέση κυβέρνησης και αγροτών (εκείνη με τους κτηνοτρόφους θεωρείται ήδη χαλασμένη, υποστηρίζουν συμπολιτευόμενοι γνώστες της υπαίθρου). Οσοι μελετούν το κλίμα στους αγροτικούς νομούς επισημαίνουν ότι παρατηρούν τη δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση να συσσωρεύεται τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Και προειδοποιούν πως η ΝΔ μπορεί να χάσει ψήφους εκεί. Ο αισιόδοξος αντίλογος θέλει τους αγρότες να επιστρέφουν στα χωράφια τον Ιανουάριο, ως είθισται, ενώ κυβερνητικές πηγές διαρρέουν πως μόνο ένα 30% των αιτημάτων τους δεν έχει ικανοποιηθεί.
Σύμφωνα με την κυνική ανάλυση της κατάστασης, μάλιστα, η ζημιά στα γαλάζια νούμερα δεν θα είναι τελικά μεγάλη, αφού αγρότες, κτηνοτρόφοι και ψαράδες δεν είναι η κρισιμότερη αριθμητικά μερίδα του εκλογικού σώματος στο σύνολο της επικράτειας. Στατιστικά μιλώντας η συγκεκριμένη άποψη είναι ορθή, κατά τα λεγόμενα έμπειρου δημοσκόπου. Ωστόσο, παραβλέπει δύο σημαντικές λεπτομέρειες: όπου υπάρχουν αγρότες, η τοπική οικονομία λειτουργεί κυρίως με το δικό τους εισόδημα (άρα, η επιρροή τους στην πολιτική κι εκλογική συμπεριφορά είναι δυσανάλογη του πληθυσμού τους) και το χάσμα ανάμεσα στις νεοδημοκρατικές επιδόσεις σε πρωτεύουσα και περιφέρεια ολοένα και ανοίγει.
