Τα μπλόκα προσφέρουν ευκαιρίες δημοσιότητας. Τα επισκέπτονται σχεδόν όλοι όσοι αναζητούν μία, από τους πολιτικούς αρχηγούς της αντιπολίτευσης μέχρι αυτοδιοικητικούς που τραγουδούν Περπινιάδη και λαϊκές αοιδούς. Δεν θα μπορούσαν να τα αγνοήσουν οι συμπολιτευόμενοι εθνοπατέρες, επομένως. Αλλωστε, είναι γνωστό εδώ και καιρό στους διαδρομιστές του Κοινοβουλίου ότι μέλη της γαλάζιας ΚΟ ανησυχούν για τις σχέσεις της συντηρητικής παράταξης με τον αγροτικό κόσμο (για τη διείσδυσή της εκεί, δηλαδή). Ο θυμός της άλλοτε προνομιακής για τη ΝΔ εκλογικής ομάδας είναι τόσος που ούτε το networking έμπειρων επαγγελματιών της πολιτικής δεν καταφέρνει να τον συγκρατήσει.
Ετσι, ενώ η κυβέρνηση διαμηνύει πόσο έτοιμη είναι να συζητήσει με μια οργανωμένη αντιπροσωπεία των διαμαρτυρόμενων, έξι βουλευτές της πλειοψηφίας κάλεσαν τη διοίκηση του ΟΠΕΚΕΠΕ και τον πολιτικό προϊστάμενο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης να δώσουν κάθε ευρώ που προβλέπεται από το Μέτρο 23, καταγγέλλοντας ότι η εφαρμογή του «οδήγησε δυστυχώς σε έωλους, καταχρηστικούς και άδικους αποκλεισμούς δικαιούχων αγροτών». Τι κι αν η κυβερνητική πλευρά διαβεβαιώνει πως στη συγκεκριμένη περίπτωση εκκρεμεί ένας επανέλεγχος και μέχρι το τέλος του μήνα θα έχει λυθεί το ζήτημα;
Δυσπιστία
Οι νεοδημοκράτες κοινοβουλευτικοί – ειδικά εκείνοι της περιφέρειας – δεν ψυχανεμίζονται πια την απειλή για τα προσωπικά και κομματικά νούμερα, τη βλέπουν καθαρά μπροστά τους. Παρότι η λογική του πολιτευτή λέει πως καμία κυβέρνηση δεν θα είχε πρόβλημα να μοιράσει επιδοτήσεις εφόσον είχε εύκολη πρόσβαση στα κονδύλια, οι αγγελιοφόροι του κυβερνητικού μηνύματος στις αγροτικές περιοχές δυσκολεύονται να υπερασπιστούν τους επιτελείς, οι οποίοι επαναλαμβάνουν σχεδόν μονότονα ότι οι ευρωπαϊκοί έλεγχοι είναι σήμερα εξονυχιστικοί και τα «παραθυράκια» κλειστά. Δυσκολεύονται επειδή στη συμπολίτευση είναι διάχυτη η αίσθηση ότι η κυβέρνηση υποπίπτει στο ένα σφάλμα στρατηγικής μετά το άλλο στην προσπάθειά της να αντιστρέψει το αρνητικό για εκείνη κλίμα.
Θα ήταν παρακινδυνευμένο να υποθέσει κανείς ότι η χθεσινή «ενημέρωση» των βουλευτών στην Πειραιώς από τον Τσιάρα, ή η επικείμενη συνεδρίαση της νεοδημοκρατικής ΚΟ, δεν θα έχουν τελικά την κατευναστική επίδραση μιας ομαδικής ψυχοθεραπείας. Ωστόσο, το γεγονός πως προκύπτει ολοένα και συχνότερα η ανάγκη για «μασάζ» μαρτυρά ότι η απόσταση ανάμεσα στο κυβερνών κόμμα και τους κυβερνώντες είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Ακόμη κι αυτοί που εξαρτούν την κοινοβουλευτική τους σταδιοδρομία από τις επιδόσεις της κυβέρνησης, δείχνουν δύσπιστοι όσον αφορά την αποτελεσματικότητά της.
