Είναι από τους ποδοσφαιριστές που κάνουν αρκετό θόρυβο στην καλή τους ημέρα. Λίγες εβδομάδες πίσω, ο Ζέλσον Μαρτίνς ήταν ο παίκτης που έφυγε με τρόπο θυελλώδη στην επίθεση, έκανε άμεσα το κοντρόλ και με «κεραυνό» ξετίναξε τα δίχτυα της Αϊντχόφεν. Μια ενέργεια που ξύπνησε τις συνειδήσεις πολλών και παραδέχθηκαν πως ήταν το ωραιότερο γκολ εκείνης της αγωνιστικής στο Τσάμπιονς Λιγκ. Προς το τέλος του ραντεβού με τους Ολλανδούς, ωστόσο, ο Μαρτίνς υπήρξε άτυχος γιατί δεν σημάδεψε σωστά στο φινάλε και επιπρόσθετα σε αντεπίθεση καθυστέρησε να βγάλει την πάσα.
Χθες όμως στην Αστανά, ο Ζέλσον Μαρτίνς έμοιαζε με τον σούπερ σταρ του Ολυμπιακού έτσι που με χορευτικές κινήσεις αποδιοργάνωνε την άμυνα των γηπεδούχων. Στο πέλαγο του Τσάμπιονς Λιγκ, ένα αστέρι να έχεις για οδηγό, αποφεύγεις να χαθείς. Το είδαμε χθες. Το γκολ του Μαρτίνς, στην κλειστή γωνιά του αντίπαλου «κίπερ» ισοδυναμούσε με μείγμα έμπνευσης και τεχνικής. Γιατί αυτός ο πορτογάλος άσος με τις μεταγραφές εκατομμυρίων στο παρελθόν, είναι μια γοητευτική πολυτέλεια για τον Ολυμπιακό. Οταν βρίσκεται σε εγρήγορση, κάνει τη διαφορά. Λειτουργεί με το ένστικτό του, όπως συχνά πυκνά συμβαίνει με τους παίκτες που έχουν έμφυτο ταλέντο που περισσεύει.
Για τους αρκετά παλαιότερους, το χθεσινό γκολ του Μαρτίνς θύμισε ένα αντίστοιχο (και το μοναδικό με τα ερυθρόλευκα!) του Γιάννη Γούναρη σε ραντεβού με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη. Νίκη 2-0 για τον Ολυμπιακό το ’83, το δεύτερο γκολ από τον δεξιό μπακ με το εξωτερικό σχεδόν από τη γραμμή του άουτ και ενώ ο τερματοφύλακας έκανε να πέσει σε τετ-α-τετ προς τα δεξιά. Αλλοι καιροί, άλλες διοργανώσεις, πολύ υψηλότερος χθες ο συντελεστής δυσκολίας. Αλλά και πάλι, λες
και… ξεγέλασε τον γκολκίπερ ο εξτρέμ και με το εσωτερικό πέρασε την μπάλα από μια κλειδαρότρυπα. Οταν όλοι περίμεναν πάσα. Η τύχη αυτή τη φορά χαμογέλασε στον αεικίνητο κυνηγό. Τώρα πολλά είναι στο χέρι του Ολυμπιακού που μπορεί έτσι να πήρε μπροστά και να κατακτήσει όσους βαθμούς θέλει ώστε να φτάσει ψηλότερα στη βαθμολογία. Το κυριότερο για την ομάδα του Μεντιλίμπαρ είναι πως δεν τα παρατά ποτέ, όποιος κι αν είναι απέναντί της. Εχει αυτοπεποίθηση στα ουράνια. Κοιτά στα μάτια είτε ομάδα κολοσσό, είτε σύνολο που παίζει σε παγωμένη έδρα και με συνθετικό χλοοτάπητα. Πέρυσι, αυτός ήταν σύμμαχος της Μπόντο/Γκλιμτ. Αδικο που τέτοιες συνθήκες επιτρέπει η ΟΥΕΦΑ, αλλά συμβαίνει. Χθες, οι ατσάλινοι μαχητές του Ολυμπιακού προσαρμόστηκαν συν τω χρόνω, δεν το έβαλαν κάτω, έκαναν το παιχνίδι τους και «έπνιξαν» μια ομάδα, εν προκειμένω την Καϊράτ, που επίσης ζητούσε τη νίκη. Αλλά συνήθως οι βαθμοί πάνε με τους ικανούς και τους τολμηρούς. Ο Ολυμπιακός τολμά να ονειρεύεται γιατί το αξίζει!
