Με όρους μάρκετινγκ, το επαναλανσάρισμα – ή, όπως είθισται πλέον να το αποκαλούμε, το «rebranding» – του Αλέξη Τσίπρα πήγε καλά. Οι πωλήσεις της «Ιθάκης» σίγουρα έχουν ικανοποιήσει τον συγγραφέα της. Η αφήγησή του για τα χρόνια της κυβερνώσας Αριστεράς συζητείται έντονα. Ο ίδιος έχει επανέλθει στο επίκεντρο της εγχώριας πολιτικής επικαιρότητας και οι συγκεντρωμένοι έξω από το Παλλάς τού προσέφεραν την ευκαιρία να εμφανιστεί ως επιστρέφων στην ενεργό πολιτική. Ολα αυτά ήταν λίγο έως πολύ προβλέψιμα. Ο ιδρυτής του ΣΥΡΙΖΑ κρατούσε ανέκαθεν, εξάλλου, τα κλειδιά της επικοινωνίας. Κανείς, ούτε οι πολιτικοί του αντίπαλοι, δεν είχαν αμφισβητήσει ποτέ το επικοινωνιακό του ταλέντο. Ωστόσο, πλέον η διαχείριση της εικόνας δεν φτάνει.
Ο χώρος των προοδευτικών δυνάμεων δεν πρόκειται να μετατραπεί στον απέναντι στην Κεντροδεξιά πόλο μόνο με μαρκετίστικες μεθόδους. Οποιος διεκδικεί ρόλο στην ανασυγκρότησή του οφείλει να παρουσιάσει συγκεκριμένες και μελετημένες προτάσεις διακυβέρνησης. Χρειάζεται ένα όραμα για το μέλλον που να δίνει έμφαση στην ουσία: να προσφέρει εφαρμόσιμες λύσεις στα μεγάλα προβλήματα των πολιτών. Τα συνθήματα και η ντιπολιτευτική καταγγελία δεν τους πείθουν πια – για την ακρίβεια, έχουν καταστήσει από το 2023 σαφές ότι δεν πείθονται έτσι.
Κι αν αυτός που προσδοκά να «χτίσει» το αντίπαλον δέος στη ΝΔ έχει κυβερνήσει, δεν μπορεί να παραβλέπει επιδεικτικά την ειλικρινή και εις βάθος αυτοκριτική, όπως έκανε ο πρώην πρωθυπουργός χθες από τη σκηνή του Παλλάς – παρότι ισχυρίστηκε πως το βιβλίο του ήταν μια αυτοκριτική ματιά στη διαδρομή του. Οι δοκιμασμένες συνταγές έχουν πράγματι αποτύχει. Ομως, περιμένουμε ακόμη να ακούσουμε μια που θα δίνει ένα αληθινά καινούργιο πιάτο.
