Το 2010 κυκλοφόρησε στη Γαλλία ένα βιβλιαράκι 32 σελίδων με τίτλο «Αγανακτήστε!» Το είχε γράψει ένας αντιστασιακός γεννημένος στη Γερμανία το 1917 που τον έλεγαν Στεφάν Εσέλ, στηριζόταν στη σαρτρική ιδέα της προσωπικής στράτευσης και καλούσε τους πολίτες να μην αποδεχθούν την αύξηση των ανισοτήτων, την κυριαρχία του νομισματοπιστωτικού κόσμου στις πολιτικές αποφάσεις και την ξενόφοβη μεταναστευτική πολιτική της τότε κυβέρνησης. Το μανιφέστο αποτέλεσε εκδοτικό γεγονός: μέσα σε έναν χρόνο μεταφράστηκε σε 34 γλώσσες (στα ελληνικά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη) και πούλησε 4 εκατομμύρια αντίτυπα. Οι Αγανακτισμένοι της Ισπανίας, τους οποίους ακολούθησαν ανάλογα κινήματα στην Αθήνα, τις Βρυξέλλες, το Παρίσι και την Αμερική, εμπνεύστηκαν από αυτό. Ο συγγραφέας, που στη συνέχεια έγραψε κι ένα δεύτερο βιβλίο με τίτλο «Αγωνιστείτε!», δέχθηκε φυσικά και κριτικές, του είπαν ότι κάνει απλουστεύσεις, ότι δημαγωγεί, ακόμη κι ότι στηρίζει την τρομοκρατία.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα επαναλάβει με την «Ιθάκη» του την πολιτικοοικονομική επιτυχία εκείνων των βιβλίων. Και ο λόγος δεν είναι μόνο ο όγκος του (762 σελίδες). Ούτε ότι, όπως και να το κάνουμε, ο πρώην πρωθυπουργός δεν διαθέτει τα διαπιστευτήρια του Εσέλ. Είναι ότι το δικό του «Αντισταθείτε!» εκφωνείται σε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο. Oι ανισότητες εξακολουθούν να υπάρχουν, το τρίπτυχο «απολυταρχία – ολιγαρχία – κλεπτοκρατία» μπορεί να εξακολουθεί να περιγράφει τον αντίπαλο, η μεταναστευτική πολιτική που ακολουθείται είναι πράγματι απάνθρωπη. Ομως, ελάτε τώρα, πόσους εκφράζει το σύνθημα «Ο λαός – δεν ξεχνά – τι σημαίνει – Δεξιά» που δονούσε χθες το βράδυ το Παλλάς;
Είναι και το βάρος της μνήμης. Η χθεσινή σύναξη είχε κόσμο, αλλά ο χαρακτήρας της ήταν συμβολικός. Οι παλιοί σύντροφοι ξαναβρέθηκαν, αντάλλαξαν ιστορίες από το ένδοξο παρελθόν, άκουσαν τον παλιό τους αρχηγό, ξεφύλλισαν ένα ενδιαφέρον βιβλίο, μερικοί μπορεί να ύψωσαν και τη γροθιά. Και μετά; Τι καινούργιο έχουν πραγματικά να προσφέρουν στους πολίτες; Τι επιχειρήματα σκοπεύουν να διατυπώσουν για να τους πείσουν ότι διδάχθηκαν από τις αποτυχίες του παρελθόντος; Τι εργαλεία προτίθενται να χρησιμοποιήσουν για να τους διαβεβαιώσουν ότι έχουν απαντήσεις στα προβλήματα της σύγχρονης εποχής; Να φύγει ο Μητσοτάκης, σύμφωνοι, κούρασε – αλλά γιατί να πάρει τη θέση του ο Τσίπρας;
Οι παρουσίες σχολιάστηκαν πολύ: ο «όλος ΣΥΡΙΖΑ». Oι απουσίες επίσης: ο Τσακαλώτος, ο Πολάκης, ο Προκόπης Παυλόπουλος! Για ένα πρόσωπο δεν διάβασα τίποτα: τον Πάνο Καμμένο. Ηταν βασικός συντελεστής της «Πρώτη φορά Αριστεράς». Η κραυγή του «Στα τέσσερα εσείς, στα τέσσερα!» σημάδεψε εκείνη την περίοδο. Γιατί δεν παραβρέθηκε στην παρουσίαση του βιβλίου που εξιστορεί εκείνα τα γεγονότα;
Ισως επειδή του το ζήτησε ο Τσίπρας. Ισως επειδή σκέπτεται να ανοίξει κι ο ίδιος μια νέα σελίδα στην πολιτική του διαδρομή. Η απουσία όμως μιας χθεσινής φωτογραφίας δεν σβήνει και τις παλιές. Η ιστορία δεν ξεγράφεται.
