Γιατί δεν ακούγεται η παραμικρή διαμαρτυρία, δεν ξεσηκώνονται οι κοινωνικοί ακτιβιστές και δεν σημειώνονται παντού (πανεπιστήμια, επιστημονικές οργανώσεις, κομματικές νεολαίες) κινητοποιήσεις ή έστω απλές εκδηλώσεις συμπαράστασης για τις άγριες σφαγές που γίνονται στο Σουδάν, ιδιαίτερα στο Νταρφούρ, και για τις δολοφονίες νέων ανθρώπων εκεί;
Στην πόλη Ελ Φασέρ, από τις κυριότερες στο Νταρφούρ, έχουν τον τελευταίο καιρό πραγματοποιηθεί τέτοιες πράξεις ανθρώπινης κτηνωδίας που αναγκάσθηκε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών να μιλήσει για γενοκτονία. Εκατοντάδες νέοι άνθρωποι εμφανίσθηκαν σε βίντεο που εξασφάλισε η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ εκτελεσμένοι στα πόδια στρατιωτών των Rapid Support Forces, ενώ εξαφανίστηκαν πολλοί άλλοι πολίτες καθώς και μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων και ομάδων βοήθειας. Το τελευταίο νοσοκομείο που υπήρξε εν λειτουργία βομβαρδίστηκε ενώ η κλινική για νεογέννητα που είχε ιδρύσει η Σαουδικη Αραβία δεν είναι τώρα παρά σωρός ερειπίων με δεκάδες νεκρούς κάτω από αυτά.
Τον Ιανουάριο του 2025 η αμερικανική κυβέρνηση επίσημα αναγνώρισε την κατάσταση στο Νταρφούρ σαν γενοκτονία με στόχο τους Μασαλίτ κυρίως, αλλά και άλλες εθνικές μειονότητες. Ενοχες είναι οι δυνάμεις του RSF πoυ προβαίνουν σε συστηματικές και άγριες εκκαθαρίσεις. Αυτό συνεχίζεται σήμερα στο Ελ Φασέρ με ακόμα μεγαλύτερη ένταση.
Παρ’ όλα αυτά το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τις σφαγές στο Νταρφούρ είναι τελείως ανύπαρκτο.
Ούτε διαμαρτυρίες, ούτε διαδηλώσεις, ούτε ψηφίσματα έχουν υπάρξει παρά τον διαπιστωμένο εκτοπισμό τουλάχιστον 10 εκατ. ανθρώπων, την εξόντωση περίπου 150.000 και την καταδίκη σε πείνα χιλιάδων παιδιών. Το ερώτημα είναι σοβαρό. Γιατί τόση αδιαφορία για το Σουδάν; Σε αντίθεση με τις κινητοποιήσεις για τη Γάζα η απόλυτη σιωπή που επικρατεί για το Σουδάν, και ιδιαίτερα για το Νταρφούρ, βγάζει μάτια. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η εξήγηση μπορεί να είναι πως στην περίπτωση αυτή οι εγκληματίες είναι οι παραστρατιωτικές οργανώσεις που είναι μουσουλμάνοι. Που είναι συχνά στο ακαταδίωκτο. Επίσης δεν υπάρχει κακός που να είναι δυτικός ή που να συνδέεται με τη Δύση και να τροφοδοτεί έτσι το μίσος των κινητοποιήσεων. Τέλος, η σύγκρουση είναι σύνθετη χωρίς ξεκάθαρο εισβολέα και «κατακτημένο» λαό, ώστε να απλοποιηθούν τα συνθήματα για το ξεσήκωμα των ευαίσθητων «προοδευτικών» πολιτών. Ετσι η σιωπή κυριαρχεί. Και η δυτική υποκρισία βέβαια…
