Υπό κανονικές συνθήκες, η Ελλάδα έπρεπε να πανηγυρίζει. Διακομματικά. Οι ενεργειακές συμφωνίες των προηγούμενων ημερών είναι σπουδαίες για την οικονομία και για τη γεωπολιτική θέση της χώρας. Η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού ως κινητήριας δύναμης της οικονομίας (την εποχή της πανδημίας είδαμε πόσο εύθραυστη είναι) τελειώνει. Η ελληνική οικονομία επενδύει στον φυσικό πλούτο της χώρας, ενισχύοντας παράλληλα τη διεθνή θέση της στον κόσμο.
Ολα αυτά συνέβησαν ανεπαισθήτως. Μέσα σε μερικές ημέρες, η Ελλάδα έγινε τόπος υποδοχής αμερικανών υπουργών και επιχειρηματιών, έγιναν σημαντικές επιχειρηματικές συμφωνίες, δρομολογήθηκαν νέα πρότζεκτ. Κατανοεί κανείς ότι η χώρα αλλάζει επίπεδο – και ταυτόχρονα αντικαθίστανται πολλά από τα στερεότυπα που κυριαρχούν στη δημόσια ζωή. Η άμυνα και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, π.χ., επαναπροσδιορίζονται, από τη στιγμή που η Ελλάδα γίνεται το κέντρο διεθνών στρατηγικών σχεδιασμών του δυτικού κόσμου, Ευρώπης και Αμερικής – και είναι προφανές ότι οι παραδοσιακές εθνικιστικές αναγνώσεις της ελληνοτουρκικής διαφοράς περιθωριοποιούνται.
Θα συνεχίσει φυσικά η λεγόμενη αντισυστημική κριτική – αριστερή και δεξιά. Πάντα έχει λόγο ύπαρξης, επειδή εστιάζει σε συμβολισμούς που μένουν μακριά από τους κορυφαίους πυλώνες της ανάπτυξης. Η δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη της πολιτικής και της οικονομίας (ο όρος χρησιμοποιείται καταχρηστικά, με την έννοια της παλιάς αντίληψης για τον δημόσιο υπάλληλο, που απλώς επεδίωκε να «τρουπώσει», η οποία ναι μεν είναι ακόμα πανίσχυρη αλλά δεν είναι η μόνη) είναι πανίσχυρη, σε πληθυσμούς οι οποίοι απλώς διεκδικούν πλούτο, αδιαφορώντας πώς παράγεται και, ιδίως, σνομπάροντας την υψηλή εξειδίκευση, τη γνώση, την εξωστρέφεια, το ρίσκο. Η μάχη με αυτές τις δυνάμεις θα είναι η μεγάλη μάχη των επόμενων δεκαετιών στην Ελλάδα.
Δυστυχώς, σε αυτή τη μίζερη πλευρά βρίσκεται ακόμα μία φορά το σημερινό ΠΑΣΟΚ, το οποίο με χτεσινή ανακοίνωση, αφού απαξιώνει τον Πρωθυπουργό, τον οποίο παρουσιάζει πανικόβλητο (!), λέει ότι «αυτά για τα οποία πανηγυρίζει σήμερα είναι έργα ΠΑΣΟΚ». Αδιανόητη ανακοίνωση, επειδή η χώρα δεν είναι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των άλλων, είναι μία, ενιαία και αδιαίρετη, και ορισμένες πολιτικές έπρεπε να είναι αυτονόητες για όσους κατανοούν ότι η πολιτική δεν οφείλει να επιβεβαιώνει την αυταρέσκειά τους αλλά να υπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας και των πολιτών της.
Κατά τα άλλα, όντως, υπήρξαν φωτεινά πρόσωπα στο ΠΑΣΟΚ που έβαλαν το χέρι τους, σε δύσκολους καιρούς, στη δημιουργία υποδομών απαραίτητων σήμερα για τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας. Από το ΠΑΣΟΚ θα περίμενα, αντί να παπαγαλίζει την γκρίνια, να κάνει μια συστηματική αναφορά στο έργο του Αναστάση Πεπονή. Της προσωπικότητας που, εκτός από την εισαγωγή του ΑΣΕΠ, οραματίστηκε και συνέλαβε την ενεργειακή ανεξαρτησία της χώρας όταν, σε ανύποπτο χρόνο, το διάστημα 1986-88, ως υπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας, κατάφερε να υπογραφεί Διακρατική Συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Αλγερίας για τον εφοδιασμό της χώρας μας με Υγροποιημένο Φυσικό Αέριο (LNG) μέσω πλοίων· και εργάστηκε για τη δημιουργία των υποδομών της Ρεβυθούσας, ειδικών εγκαταστάσεων μεταφοράς – κρυογονικής αποθήκευσης – επανεξαερίωσης, για να καταστεί δυνατή η χρήση του. Επίσης, τον Σεπτέμβριο του 1988, ιδρύθηκε η Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ), που σήμερα δεσπόζει στην αγορά.
Αν το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν μόνο γκρίνια, σε αυτά έπρεπε να εστιάζει. Αλλά όταν είναι κλειστοί οι ορίζοντες…
