Οσο κι αν επιδίωκαν το ζήτημα να περάσει κάτω από τα ραντάρ, στην πραγματικότητα οι επιτελείς στο Μαξίμου είχαν ένα ιδιαίτερο άγχος την προηγούμενη εβδομάδα για το ενδεχόμενο οι παρελάσεις ανά τη χώρα να συνοδευτούν από παρατράγουδα. Τυχόν έκτροπα θα μπορούσαν να συσπειρώσουν τους απανταχού «νοικοκυραίους», αλλά ουδείς απέκλειε ένας επεισοδιακός κύκλος σε κεντρικούς δρόμους και πλατείες να φορτώσει με νέα εκρηκτική ύλη την τεταμένη ατμόσφαιρα. Στο κυβερνητικό επιτελείο έχουν αμφιβολίες εσχάτως για τις πραγματικές αντοχές της κυβέρνησης – από ένα σημείο και πέρα κάποια γεγονότα μπορεί να λειτουργήσουν σαν το άχυρο που σπάει τη ράχη της καμήλας. Και η υπόθεση του Άγνωστου Στρατιώτη δεν βοήθησε για ασφαλή συμπεράσματα. Η ανακούφιση για την ηρεμία στις παρελάσεις που εξέπεμψε ο Πρωθυπουργός στο Υπουργικό Συμβούλιο («οι πολίτες στην πράξη γυρνούν την πλάτη τους στην τοξικότητα και τη μιζέρια…») ήταν ειλικρινής – υπάρχει ακόμη εκεί έξω ένα μεγάλο ακροατήριο που δεν κλείνει τα αφτιά στο κυβερνητικό αφήγημα, σύμφωνα με τη δική του ερμηνεία.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, και με τη σκόνη της ΔΕΘ να έχει κατακαθίσει, στον πρωθυπουργικό πυρήνα στέκονται πλέον σε τρία δημοσκοπικά σκαλοπάτια. Το πρώτο στέλνει τον δείκτη πάνω από το 30%, που και για ψυχολογικούς λόγους έχει τη σημασία του. Πρόκειται για το ποσοστό που παρατείνει μια εικόνα πολιτικής κυριαρχίας και εξασφαλίζει τον πρώτο λόγο σε κάθε μετεκλογική εξέλιξη. Το δεύτερο κινείται στο όριο του 28% που έδωσαν στη ΝΔ οι κάλπες των ευρωεκλογών. Κάτω από αυτό η ΝΔ θα κινηθεί στο χειρότερο ποσοστό της στα χρόνια του Μητσοτάκη και προφανώς θα παίξει τον ρόλο του στα σενάρια της επόμενης ημέρας και στον έλεγχο των εξελίξεων. Ο τρίτος πήχης δείχνει το όριο του 25% – όποιος κινείται κάτω από αυτόν τον πήχη όχι μόνο βγαίνει αυτόματα εκτός του εκλογικού μπόνους εδρών, αλλά επί της ουσίας βρίσκει θέση στη λίστα των κομμάτων που συρρικνώνονται. Πρόκειται για το ποσοστό που λειτουργεί – και εκ του εκλογικού νόμου – ως διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα μεγάλα και τα μικρά κόμματα και μια ενδεχόμενη πρωτιά δεν θα μεταβάλει ιδιαίτερα την εικόνα. Μπορεί μεν ο πρώτος να παραμένει πρώτος, αλλά ο έλεγχος των εξελίξεων διαχέεται και το πολιτικό σκηνικό ανατρέπεται.
Στην παρούσα φάση η γενικότερη δημοσκοπική εικόνα δείχνει τη ΝΔ να κινείται στα όρια των ευρωεκλογών. Οι προσδοκίες για μια δυναμική που μπορεί να στείλει την κυβέρνηση πάνω από το 30% σε σκληρές εθνικές κάλπες είναι ζωντανές. Αλλά ουδείς μπορεί να αποκλείσει μια πτωτική τροχιά, μπροστά στο βάρος της πολυκαιρισμένης εξουσίας και των απρόοπτων γεγονότων. Με τη βεβαιότητα ότι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχουν ξεμπλέξει από τις πληγές των Τεμπών, στο Μαξίμου εστιάζουν πλέον στον ΟΠΕΚΕΠΕ. Η εντολή του Μητσοτάκη στον αντιπρόεδρο Κωστή Χατζηδάκη και κάθε συναρμόδιο υπουργό είναι να βρεθούν μπροστά από το σκάνδαλο ώστε να αποφευχθούν νέοι αιφνιδιασμοί. Η πρωθυπουργική παράκληση για «την κατανόηση του αγροτικού κόσμου» όσον αφορά τις παγωμένες καταβολές επιδοτήσεων είναι η μία πτυχή του σχεδιασμού – η άλλη περνά από την εικόνα απόδοσης ευθυνών. Στο τέλος της ημέρας, η κυβέρνηση πρέπει να συμπεριληφθεί στα θύματα του «αμαρτωλού» Οργανισμού, τον οποίο έχει ήδη καταργήσει.
Με την Εξεταστική της Βουλής να ανοίγει νέο κύκλο μαρτύρων και τους παρανόμως επιδοτούμενους, μεμονωμένα ή ως κύκλωμα, να γεμίζουν τις δικαστικές αίθουσες, στο κυβερνητικό επιτελείο θεωρούν ότι μια αντεπίθεση θα απορροφήσει τους κραδασμούς. Στη χειρότερη περίπτωση, το σκάνδαλο μπορεί να καταγραφεί ως διακομματική ασθένεια. Ως προς τους πολιτικούς διαχειριστές, ο Μάκης Βορίδης και ο Λευτέρης Αυγενάκης βρίσκονται ήδη στο στόχαστρο της Βουλής και, ακόμη κι αν οι παραγραφές αποτρέψουν μια ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, σε πολιτικό επίπεδο μπορεί να αποδειχθούν αδύναμοι κρίκοι. Προφανώς ο Βορίδης δεν έχει το ίδιο ειδικό βάρος με τον Αυγενάκη – και δεν θα κινηθούν στον ίδιο δρόμο εάν κληθούν να παίξουν τον ρόλο της παράπλευρης απώλειας. Πολύ περισσότερο εάν οι νέες δικογραφίες της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας μεγαλώσουν το κάδρο των υπευθύνων.
