Πόσο απέχει ένας «ήρωας» προπονητής από έναν «αποτυχημένο» προπονητή;
Στην περίπτωση του Άρνε Σλοτ η χρονική απόσταση είναι μόλις 157 ημέρες. Στις 26 Μαΐου το κόκκινο διώροφο λεωφορείο διέσχιζε τους δρόμους του Λίβερπουλ ανάμεσα στους εκστασιασμένους οπαδούς της ομώνυμης ομάδας που γιόρταζαν την κατάκτηση του 20ου τίτλου στην ιστορία του κλαμπ. Ο Σλοτ απολάμβανε τιμές και δόξα αντάξιες του Ραμσή Β’. Αντιμετωπιζόταν ως θεόσταλτος, ως κάτι ιερό ενώπιον του οποίου έπρεπε να κλείσεις το γόνυ και να πραγματοποιήσεις κάθε επιθυμία του.
Το πρωί της Πέμπτης 30 Οκτωβρίου, αυτός ο ημίθεος απέκτησε ξανά ανθρώπινη υπόσταση και θεωρείται δεύτερο φαβορί μεταξύ των προπονητών των ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ για να απολυθεί το προσεχές διάστημα! Πέντε μήνες και έξι ήττες ήταν αρκετά για να γκρεμιστεί ο μύθος και ο θρόνος του.
Ποιος είναι όμως ο πραγματικός Σλοτ; Αυτός που οδήγησε τη Λίβερπουλ στην κατάκτηση του τίτλου στην πρώτη του σεζόν ή αυτός που καταρρίπτει το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο στη δεύτερη χρονιά;
Αν ανατρέξουμε στα πρόσφατα δεδομένα του ποδοσφαίρου θα διαπιστώσουμε πως η ιστορία του Ολλανδού δεν είναι τόσο σπάνια όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορίες προπονητή που έκανε rollercoaster αποτυχιών-επιτυχιών σε μικρό χρονικό διάστημα ήταν Κλαούντιο Ρανιέρι. Ήρθε ως Μεσσίας στην Εθνική Ελλάδας, σε τέσσερα παιχνίδια δεν κατάφερε να πετύχει νίκη, ενώ ηττήθηκε τρεις φορές, μεταξύ άλλων από τα Νησιά Φερόε. Και φυσικά απολύθηκε. Ο επόμενος σταθμός της καριέρας του ήταν η Λέστερ την οποία οδήγησε στην πρώτη του σεζόν στην κατάκτηση του τίτλου υπογράφοντας μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Κι όμως, εννέα μήνες αργότερα ο Ιταλός μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε από το Λέστερ με το χαρτί της απόλυσης στο χέρι.
Ο κανόνας είναι σαφής: κανένας προπονητής, όσο σπουδαίος κι αν είναι, δεν μπορεί να εγγυηθεί πως επί των ημερών του η ομάδα θα κερδίζει και θα κατακτά τίτλους στο διηνεκές. Στις εξαιρέσεις ωστόσο περιλαμβάνονται προπονητές, όπως ο Άλεξ Φέργκιουσον, που κατάφεραν να διατηρήσουν ψηλά τον πήχη με μικρές μόνο διακυμάνσεις. Γι’ αυτό θεωρήθηκαν μύθοι.
