Ακόμη χειρότερο από το να πάρει μια κυβέρνηση μια λάθος απόφαση είναι να επιμένει στο λάθος σε βαθμό αυτογελοιοποίησης.
Είδαμε τις προηγούμενες μέρες δραματικές προαναγγελίες δήθεν επεισοδίων στις παρελάσεις, γεγονός που δεν προέκυπτε από καμιά έρευνα. Επινόησαν επεισόδια για να πουν μετά ότι τα απέτρεψαν. Οπότε μείναμε να παρακολουθούμε την ήσυχη παρέλαση από τηλεοράσεως και τους υπουργούς της ενωτικής κεντρώας κυβερνήσεώς μας να υμνούν τον Ιωάννη Μεταξά, που δεν τον τιμάμε, λένε, αρκετά.
Στη συνέχεια, χθες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μας είπε ότι «υπάρχουν δύο πράγματα που έχουν αλλάξει και ισχύουν διαφορετικά το 2025 από ό,τι ίσχυαν τα προηγούμενα χρόνια». Ποια είναι αυτά; «Το ένα», είπε, «είναι το δόγμα, η λογική, η φιλοσοφία του κράτους, που είναι στην πεμπτουσία της δημοκρατίας, να εφαρμόζεται ο νόμος». Μάλιστα. Αν υποθέσουμε ότι το λέει για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και την εφαρμογή της δικαστικής απόφασης του ΣτΕ για τις παρακολουθήσεις, τότε δεν έχουμε κανένα λόγο να τον πάρουμε στα σοβαρά.
Τι εννοούσε, ωστόσο, ο ποιητής; Οτι πριν από το 2025, από το 2019 έως και το 2024, το ελληνικό κράτος είχε ως φιλοσοφία τη μη εφαρμογή του νόμου, οπότε θυμήθηκε τώρα ο Μητσοτάκης να μας κάνει έννομο κράτος δικαίου; Οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν πίστευαν στην τήρηση του νόμου; Πιάνει και τη διακυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά το σχόλιο αυτό; Ας το διευκρινίσει, μην τυχόν παρεξηγηθεί ο κ. Πλεύρης και έχουμε άλλα.
Επιπλέον, μας είπε ότι η απόδειξη ότι ο νόμος για τον Άγνωστο Στρατιώτη και τον περίγυρο της πλατείας ως την Αμαλίας ήταν απαραίτητος είναι ότι η Αστυνομία απομάκρυνε προ ημερών μια κυρία που έκατσε πάνω στο κενοτάφιο. Το εντυπωσιακό είναι ότι, ως δικηγόρος, δεν μπορεί να μη γνωρίζει ότι αυτό είναι ψευδές, αφού προϋπήρχε το άρθρο 191Α του Ποινικού Κώδικα.
Είναι πασίγνωστη, άλλωστε, η σχετική υπόθεση του 2001, οπότε ένας νεαρός συνελήφθη όταν έκατσε στο κενοτάφιο. Αυτό που δεν απαγορευόταν ποτέ, με οριζόντια νομοθετική απαγόρευση, ήταν οι συναθροίσεις στην πλατεία μπροστά. Αυτό έχει, πράγματι, την υπογραφή της φιλελεύθερης κυβερνήσεώς μας και τη χαρακτηρίζει, αν και (ευτυχώς) οι αρμόδιες Αρχές δεν την έχουν, ως σήμερα, εφαρμόσει διώχνοντας ειρηνικό κόσμο κακήν κακώς.
Το πνεύμα του Ιωάννη Μεταξά, ωστόσο, οπωσδήποτε θα την επικροτεί. Κάτι είναι κι αυτό.
