Σε μια πρώτη ανάγνωση, η εβδομάδα που κλείνει δεν ήταν η καλύτερη ούτε για την κυβέρνηση ούτε για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Το πολυδιαφημισμένο ραντεβού του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη Νέα Υόρκη δεν έγινε, καθώς η τουρκική πλευρά επικαλέστηκε έλλειψη χρόνου. Δύο ημέρες αργότερα, ο τούρκος πρόεδρος έγινε δεκτός από τον πρόεδρο Τραμπ στον Λευκό Οίκο, με τους δύο ηγέτες να ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις και να σημειώνουν σημαντική πρόοδο στο θέμα που ενδιαφέρει πρωτίστως την Αγκυρα: την αγορά αεροσκαφών F-35. Ενας ανυποψίαστος παρατηρητής θα έλεγε ότι η Τουρκία πρωταγωνιστεί στη διεθνή σκηνή, ενώ η Ελλάδα αρκείται σε ρόλο παρατηρητή.
Σε μια δεύτερη ανάγνωση, η κατάσταση δεν είναι τόσο δραματική. Η συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν δεν επρόκειτο έτσι κι αλλιώς να οδηγήσει σε θεαματικά αποτελέσματα και ο βασικός της στόχος, η συνέχιση του ελληνοτουρκικού διαλόγου, δεν αλλάζει. Αν έκανε κάποιο λάθος η ελληνική κυβέρνηση, ήταν μάλλον σε επικοινωνιακό επίπεδο, καθώς είχε αφήσει να διαρρεύσει ότι θα έθετε στη συνάντηση το θέμα του casus belli, κάτι που θα προκαλούσε ένταση και θα έδινε μια ψευδή εικόνα αδιεξόδου.
Αλλά και η συνάντηση του τούρκου προέδρου με τον Ντόναλντ Τραμπ δεν ήταν ακριβώς θρίαμβος. Ο Ερντογάν μπορεί να αποθεώθηκε από τον Τραμπ, θα πρέπει όμως να προβεί σε αρκετές παραχωρήσεις για να αποκτήσει τα όπλα που θέλει, με βασικότερη από αυτές την εγκατάλειψη της επαμφοτερίζουσας συμπεριφοράς του και την ευθυγράμμιση του με τη δυτική πολιτική. Πράγματι, η περίφημη αγορά των F-35 μπορεί να προχωρήσει μόνο αν η τουρκική πλευρά απαλλαγεί από τους ρωσικούς πυραύλους S-400 και σταματήσει να χρηματοδοτεί τον πόλεμο στην Ουκρανία αγοράζοντας ρωσικό πετρέλαιο.
Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις αυτής της εβδομάδας θα πρέπει να προσγειώσουν όσους νομίζουν ότι η Τουρκία βρίσκεται σε διεθνή απομόνωση, ότι οι ισορροπίες στο Αιγαίο έχουν κριθεί οριστικά υπέρ της Ελλάδας και, γενικότερα, ότι ο χρόνος λειτουργεί υπέρ της χώρας μας. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται με ρεαλιστικό, όχι με συμπλεγματικό τρόπο. Και η παρουσία στον Λευκό Οίκο ενός ανθρώπου με πρακτικό πνεύμα πρέπει να αξιοποιηθεί για την επίλυση των προβλημάτων, όχι για τη διαιώνισή τους.
